Tanzania > Op de fiets door Karatu Town

Ik heb wat onrustig geslapen. Gelukkig kon ik rustig aan doen. Ik schuif rond acht uur als één van de laatste aan bij het ontbijt. Ik heb weinig trek, maar neem toch een pannenkoek, omelet en koffie. Om negen uur verzamelen voor een fietstocht door Karatu. Godswill en Osama begeleiden ons tijdens de fietstocht. Ik pak een fiets en eigenlijk staat de fiets direct goed ingesteld. Het zadel zou misschien iets hoger kunnen, maar met een lager zadel kan ik beter bij de grond. Wel zo veilig. De remmen doen het en het schakelen gaat ook goed. Ik volg Godswill door de poort richting de doorgaande weg. We steken de weg over en rijden over zandpaadjes. Het is goed uitkijken om de stenen in de weg te ontwijken. Langzaam gaat de weg omhoog. Ik schakel terug. Langs de kant zwaaien kinderen naar. Terwijl ze ‘Jambo, Jambo’ roepen, moedigen ze mij ook aan. Ik heb een nieuw woordje geleerd: ‘Mambo’, betekent hoe gaat het? Hierop roepen de kinderen: ‘Pao’, wat OK of goed betekent. We komen uit bij een steengroeve. Van de klei worden met behulp van mallen stenen gemaakt. Deze worden gedroogd in de zon. Hierna worden de stenen opgestapeld, zodat een vuur onder de stenen ontstoken kan worden. De gebakken stenen worden verkocht. We laten de arbeiders achter ons en fietsen weer verder. Langs de route toont Godswill bananenbomen. Een flinke tros bananen hangt aan de boom. We fietsen door het centrum van Karatu. Enkele kinderen vullen hun watertanks bij de dorpspomp. Op een platte kar getrokken door twee koeien rijden ze weer weg. Op weg naar de markt, passeren we de kerk. De katholieke kerk van Karatu staat op een van de hoger gelegen gedeelte van de stad. Voor de kerk krijgen kinderen les. Bij de markt stallen we de fietsen. Lopend gaan we de markthal in. Godswill heeft verzocht om mensen eerst om toestemming te vragen voordat we foto’s maken. Maar weinig mensen hebben bezwaar. Op de markt komen we ook de groep wandelaars tegen. Zij hebben vandaag een wandeltocht door de omgeving gemaakt. Op de weg terug naar de lodge, fietsen we nog langs het busstation. Hier staan de bussen naar Arusha, maar ook landrovers voor transport in de binnenlanden. Een man biedt lachend aan om onze fietsen op het dak te binden en ons naar Arusha te rijden. Dit is voorbarig. Hier gaan we morgen pas naar toe. Tegen twaalf uur zijn we terug bij de lodge. Oorspronkelijk zou de fietstocht ook langs de lunchlocatie gaan. Echter deelnemers van voorgaande reizen vonden dit ver en heuvelachtig. Daarom is besloten dat de fietsers en wandelaars gezamenlijk met de truck naar de lunch rijden. Een hobbelige onverharde vier kilometer lange route. Bij een kleine koffieplantage staat de lunch gereed. Na de lunch wordt getoond hoe de koffieplant gekweekt wordt. Hoe de koffiebonen geplukt, gemalen en geroosterd worden. Natuurlijk krijgen we ook een vers kopje zeer sterke koffie. Omdat ik gewend ben koffie met melk te drinken, is dit wel even wennen. Het is inmiddels half drie. We willen terug naar de lodge. We slaan het uitstapje naar de houtbewerking over. Dit zal ongetwijfeld een veredelde souvenirshop zijn met houten beeldjes. Bij de lodge bestel ik een biertje en ga in de schaduw zitten bij het zwembad. ‘s Avonds bij het eten blijkt de discussie over het eten in het restaurant nog steeds te lopen. Patrick vraagt mij aan de groep uit te leggen, dat de manager van ieder van ons tien dollar per persoon per avond wil omdat de kookgelegenheid gebruikt is. De manager geeft aan dat hij zonder betaling de poort van zijn baas niet voor ons mag openen. Hoewel een kleine vergoeding logisch lijkt, is dit bedrag onredelijk hoog. Voor ditzelfde bedrag kan hier ook overnacht worden. Patrick vraagt ons ook te klagen bij de manager. De manager overlegt met zijn baas. Patrick overlegt met zijn company. Wanneer ik naar bed ga is er nog geen oplossing. We zien morgen wel hoe het loopt.