Kenia > Het Mago schoolproject

Er zit ‘s nachts een mug in de kamer. Timothy had eerder verzekerd dat boven de tweeduizend meter geen muggen voor zouden komen. Ik gebruik deet op de lichaamsdelen die boven de lakens uitsteken. De wekker loopt om kwart over zes af. Ik neem een douche. Terwijl ik mij aankleed, zie ik door het raam de zon opkomen aan de overzijde van de vallei. Wat een mooi gezicht. Na het ontbijt met pannenkoeken, pakken we de truck weer in en zijn gereed voor de nieuwe reisdag. Door de hoge ligging, is de atmosfeer goed voor sporters. Veel Keniaanse hardlopers, vaak de beste ter wereld, komen uit deze regio. Het plaatsje Iten op de top van de Great Rift Valley staat bekend als ‘Home of Champions’. Menig sporter reist hiernaartoe voor een hoogtestage op 2.400 meter. We zien verschillende, voornamelijk blanke, hardlopers rennen. Er is speciaal een brede strook voor aangelegd langs de weg. De andere zijde van de berg is geschikt voor de theeplantage. De thee is tijdens de koloniale tijd geïntroduceerd door de Britten. Vooral black tea en rooibos thee kunnen van de Keniaanse thee gemaakt worden. We stoppen even bij een theeplantage. Een man is net bezig met het plukken van de jonge theeblaadjes. Alleen de jonge aangroei wordt gebruikt voor thee. De oudere bladeren zijn te bitter. In Eldoret stoppen we om boodschappen te doen. Althans de crew. Dit geeft ons de tijd om zelf iets te kopen in de grote supermarkt. Ik heb niet zoveel nodig. Hooguit een flesje drinken. Ik steek de straat over en wandel langs de winkeltjes. Een jongen zit met een winterjas aan en een muts op op zijn brommer. Hij moet lachen als ik hem vraag of hij het koud heeft? Hij geeft aan dat als hij gaat rijden het frisser voelt. Op zondag zijn veel winkeltjes gesloten. De winkeltjes die open zijn worden vooral gerund door Indiërs. De kleine zaakjes zijn vaak nog geen vier meter breed. De meeste balies zijn voorzien van dik traliewerk. Zou dit echt nodig zijn? In een van de zaakjes staat een ‘Milk ATM’. Mensen tappen hier, in flessen hun melk. Grappig. In de Moi street tref ik een Hindu tempel. Wanneer ik bij de beveiliger informeer of ik binnen mag kijken, vraagt hij of ik Hindoeïstisch ben? Nee. Dan is toegang niet mogelijk. Ik mag vanmiddag terugkomen, dan informeert hij de directeur dat er een bezoeker komt. Zoveel tijd heb ik niet. Ik laat het bij een foto van de buitenzijde. Op de weg terug naar de bus, loop ik een klein restaurantje binnen. Ik bestel een cola. Ik heb het gevoel dat iedereen om mij heen naar mij kijkt. Ik glimlach vriendelijk terug. Veel tijd heb ik niet, want ik moet weer op tijd terug zijn bij de bus. We hebben nog een stuk voor de boeg naar Mago. Het plan is om te lunchen in Mago en niet extra onderweg te stoppen. Rond kwart voor één draait de truck het terrein van het Mago Polytechnic schoolproject in Mago op. In 2004 is men hier op initiatief van een Nederlander gestart met een guesthouse en opleidingen voor kinderen uit de omgeving. Inmiddels is het uitgebreid met computeropleidingen, auto onderhoud en naailessen. Waar in het begin vooral kinderen uit de regio hier opgeleid werden, komen tegenwoordig ook kinderen uit bijvoorbeeld Nairobi. De meeste kinderen hebben hier dan ook hun eigen bed in slaapzalen. Door de combinatie van guesthouse en school, kunnen de kinderen oefenen met gastvrijheid. Het onderkomen heeft zelf geen zwembad, maar enkele kilometers verderop kan gezwommen worden. In de middag rijdt Zak ons met de truck hiernaartoe. Het blijkt nog wel een flink stuk verder te zijn. Na een klein half uurtje komen we bij de Saso cottages. Het ziet eruit als een luxe resort voor vooral de rijkere Kenianen. Ik leen wat Keniaans geld om de entree te betalen. Ik ben praktisch door mijn geld heen. Morgen gaan we naar Tanzania, dus veel heb ik niet meer nodig. Het is lekker zwemmen in het ronde zwembad. Veel gasten komen even een kijkje nemen bij het bad voor deze blanke invasie. De lucht is bewolkt en zelfs een beetje dreigend. Af en toe vallen er enkele druppels. Echt regen kan ik het niet noemen. Wanneer ik het water uitkom en op de kant plaats neem is het zonnetje alweer terug. Terug bij het Mago Guesthouse laat Kevin zijn cocktail kunsten zien. Voor de liefhebbers mixed hij de drankjes. Ondertussen bereiden de meisjes van de opleiding het diner. Het is grappig te zien dat bij de presentatie van het eten, even gespiekt moeten worden op een briefje wat alles nu precies is. Het smaakt er niet minder om. ‘s Avonds heb ik wat ruzie met mijn klamboe. Eerdere gebruikers hebben knoopjes gelegd in het muskietennet. Waarschijnlijk om gaten te dichten. Hierdoor past net net niet meer goed om het bed. Ik klem de klamboe tussen de matras en zet een kussen omhoog om voldoende ruimte rond mijn hoofd te hebben. Ik moet vooral niet te veel bewegen en hopelijk hoef ik niet naar het toilet vannacht.