Tanzania > Naar de Serengeti

Ik word ’s nachts wakker van regen op het tentdak. Dit zijn meer dan een paar spetters. Ik hoor anderen hun tent uitgaan om de zijflappen dicht te doen. Bij mij staat alleen de flap bij de ingang een beetje open. Omdat mijn reistas hier ook staat, sluit ik de deur beter af. Daarna val ik snel weer in slaap. ‘s Morgens hoor ik geklaag van reisgenoten. Geen stroom, geen water en al helemaal geen warm water. Het duurt even, maar ik voel water uit de kraan komen. Ik draai de douche open. Ik heb water. Warm zelfs. Snel neem ik een douche en scheer mijzelf onder de waterstraal. Ik weet niet of hier de komende dagen mogelijkheden voor zijn. Daarna helpen we elkaar om de tenten af te breken. Bij het afrekenen ontstaan consternatie. De rekeningen van de bar lijken niet te kloppen. Er staat bij veel reisgenoten meer drank op de rekening dan genuttigd. Ook moet de één 2.000 shilling afrekenen voor fris, de andere 3.000. Patrick komt zich er mee bemoeien. Hij is zichtbaar niet blij met de gang van zaken. Hij gaat contact opnemen met de eigenaar van de lodge. Vreemd genoeg is mijn rekening wel correct. Iets later dan gepland gaan we op weg naar de Serengeti. Heel erg is dit niet, want we hebben in het National Park een tijdslot van 48 uur. Hoe eerder we het park inreizen, hoe eerder we overmorgen er weer uit moeten zijn. Wanneer we Ndabaka naderen, geeft Patrick aan dat hier ook het National park Serengeti begint. Serengeti betekent eindeloze vlakte. Het park is ruim 14.000 km2 groot. Het Serengeti park staat bekend om de jaarlijkse grote trek. De jaarlijkse "Great Migration" in het Serengeti National Park is één van de meest spectaculaire natuurevenementen ter wereld. Miljoenen gnoes, zebra’s en gazellen migreren door de Serengeti in Tanzania en het aangrenzende Maasai Mara-reservaat in Kenia. Deze migratie volgt de regen en de groei van gras, waardoor de dieren in het droge seizoen toegang hebben tot vers voedsel en water. Onderweg moeten ze de Grumeti-rivier oversteken, wat riskant is door de aanwezigheid van krokodillen en andere roofdieren. Net voor de ingang van het park stoppen we. Tijd voor de lunch. Salade, pasta, brood en fruit. Patrick gaat ondertussen betalen voor ons parkbezoek. We moeten een flink stuk door het park rijden om bij onze kampsite te komen. Hierdoor kunnen we niet voor ieder dier stoppen. Dit betekent dat we de meeste zebra’s, gnoes en antilopen aan ons voorbij laten gaan. Wanneer we een olifant spotten, is hier uiteraard wel tijd voor. Het dier loopt eenzaam door de uitgestrekte vlakte. Zak houdt de vaart er goed in. Op de ribbelige wegen betekent dit dat de bus flink schudt. Alles trilt en alles rammelt. Toch weet één van de reisgenoten een soort kat te signaleren tussen de struiken. Voorzichtig rijden we een stukje terug. Er ligt een cervat kat tussen de struiken. Het roofdier staat op en loopt weg. Verderop staan enkele jeeps bij een struik. Er blijken jonge welpen in de struiken te zitten. Waarschijnlijk is de moeder aan het jagen en heeft ze haar jongen hier ondergebracht. De kopjes komen net tussen de bladeren door. Het is belangrijk voor hen om zich schuil te houden. Roofdieren eten elkaars welpen op omdat zij toekomstige concurrenten zijn voor het voedsel. We stoppen bij de rivier. Van een afstandje ruik ik de hippo’s al. De nijlpaarden baden in het ondiepe water. Op de kant liggen grote Nijlkrokodillen verderop passeren we enkele olifanten en houden we even stil bij grazende giraffen. Bij een watertje ligt een hyena te baden. Bijzonder want deze dieren leven vooral ‘s nachts. In de bus komen meer en meer vliegen. Dit zijn de tse tse vliegen. Een soort horzels. Een steek van deze vliegen voelt als een speldenprik. In tegenstelling tot muggen steken de tse tse vliegen door dunne kleding heen. Ook ik ontkomt niet aan de beestjes. Patrick blijft erbij lachen. ‘Welkome in the Serengeti’, zegt hij met een grote Afrikaanse glimlach. Na bijna zes uur rijden komen we bij de Ngiri campsite. Een campsite midden in de Serengeti, zonder hek of bescherming tegen de wilde dieren. Er staat al een reisgroep. Dit blijkt de Djoser groep te zijn. Zij bezoeken Uganda en Tanzania. Patrick geeft aan dat we de tenten dichtbij elkaar en op een rij moeten neerzetten. Vooral ‘s nachts is het goed oppassen. Schijn eerst goed met je zaklamp, benadrukt Patrick. Veel dieren zijn dan al verdwenen. Ga niet te ver van de tent voor de kleine boodschap. Moet je echt naar het toiletgebouw, ga dan minimaal met z’n tweeën. Mocht je echt met een leeuw in contact komen, blijft dan rustig, blijf de leeuw aankijken en loop achteruit. Draai je nooit om en ren niet weg! Ga de dichtstbijzijnde tent in. Terwijl wij de tenten opzetten, bereidt Silvia het diner. De keuken heeft gaas voor de ramen tegen de apen. We eten het avondeten ook in de keuken. Wel zo veilig. Ondertussen wordt het kampvuur aangestoken. Het vuur houdt dieren op afstand. Wanneer ik ‘s avonds mijn tanden ga poetsen, zie ik in het schijnsel van mijn zaklamp verschillende ogen reflecteren. Waarschijnlijk van hyena’s.