Azerbeidzjan > De grens over naar Georgië

We ontwaken in de karavanserai. Vannacht stond het raam open. De zwerfhonden hebben ons op een waar concert getrakteerd. Wanneer ik onder de douche wil stappen komt er alleen kokend warm water uit de kraan. Even later wordt de straal koud. Dit herhaalt zich. Af en toe komt er even heel heet water uit de kraan, maar meestal is het koud. Ik besluit mij af te spoelen met koud water. Scheren doe ik morgen wel weer. In het restaurant staat het ontbijt gereed. Een eenvoudige maaltijd met brood, verschillende soorten kaas, ei en thee. Bij elkaar een prima start van de dag. Vlak bij het hotel ligt het paleis van Sheki Khan. Hij liet het paleis in 1742 bouwen als zomerresidentie. Mehmet neemt ons mee door het paleis. Hij vertelt over de prachtig gedecoreerde muren en plafonds. De ramen zijn voorzien van een fraaie combinatie van hout en glas. Nergens in het paleis zijn spijkers gebruikt. Helaas is het binnen niet toegestaan om foto’s te maken. In ieder vertrekt hangen camera’s om dit te bewaken. Ik zal de inrichting van het paleis in mijn herinnering op moeten slaan. Na het bezoek, verlaten we Sheki en rijden we in zo’n twee uur naar de Azerbeidzjaanse en Georgische grens. Tussen de grensposten is een soort niemandsland. Ik loop tussen twee muren door richting de Matsi rivier. De rivier vormt hier de grens tussen de twee landen. De grensformaliteiten verlopen soepel en met een stempeltje van Georgië in mijn paspoort, betreed ik het land. Net over de grens wissel ik euro’s voor Georgische Lari’s. Gisteren heeft Maaike al een inventarisatie gehouden voor de voorkeur voor de lunch. Bij een wijnboerderij staat de lunch gereed. Voordat we aan tafel gaan krijgen we een rondleiding langs de ingegraven kleipotten waarin de traditionele Georgische wijn bereid wordt. Deze manier van wijn produceren heb ik nog niet eerder gezien. De restanten van de druif die achterblijven na het aftappen van de wijn, worden gebruikt om de sterke drank chacha te produceren. Bij de lunch verschijnen verschillende traditionele gerechten op tafel, waaronder de pkhali, bolletjes groentepuree in verschillende kleuren. Net wanneer ik met enkele reisgenoten een fles lokale wijn wil bestellen, blijkt dat we bijna vertrekken. We bestellen de wijn af. Toch komen er nog gerechten en wordt nog koffie uitgeserveerd. Ik had die fles in de tussentijd alleen wel leeg kunnen drinken. Het haasten lijkt wel een beetje de rode draad van de afgelopen dagen. Overal kunnen we maar even zijn, omdat we snel verder moeten. Ik probeer mij hier niet te veel aan te ergeren. We overnachten vannacht in Telavi, een stadje in de wijnstreek Kachetië. Voordat we in Telavi arriveren, bezoeken we de kerk van Gremi. De kerk en de ruïnes van het naastgelegen kasteel liggen strategisch op een rotspunt. We beklimmen de trappen naar de ingang van het complex. Waarschijnlijk gaan we nog talrijke orthodoxe kerken bekijken tijdens deze reis. Aan het einde van de middag rijden we Telavi binnen. Aan de westzijde van de stad zit het wijnchateau van de Chavchavdze familie. Hier kunnen we het voormalig landhuis van de familie bezoeken en de wijn proeven. Bij de ingang kunnen we een toegangskaartje kopen, inclusief wijnproeverij. Je kunt aangeven hoeveel glazen je wilt proeven. Het is onduidelijk of dit een bodempje is of een glas wijn. De uitleg hierover is tegenstrijdig. Het lijkt het eerste te zijn en we besluiten voor drie glazen te gaan. Bij het landhuis blijkt de volgende rondleiding pas om half zes te starten. Het is net vijf uur geweest. Voorgesteld wordt om eerst de wijn te gaan proeven. De tijd hiervoor is krap, waardoor de proeverij wat afgeraffeld voelt. De tour in de andere volgorde doen zou ook lastig zijn omdat het landhuis om zes uur sluit. Het haasten vandaag was niet voor niets. We krijgen een glas met amber wijn, geproduceerd in de Georgische ingegraven kleipotten. Leuk om deze traditionele wijn te proeven, maar qua smaak niet zo geweldig. Georgië claimt de oudste wijn te hebben, maar dit claimen Azerbeidzjan en Armenië ook. Snel drink ik het derde glas leeg om op tijd voor de rondleiding te zijn. Het museum is gevestigd in het landhuis van de bekende Georgische dichter Alexander Chavchavadze. Binnen zijn voorwerpen te zien uit zijn leven. Het interieur dateert uit de begin negentiende eeuw. Aan het begin van de avond arriveren we bij het hotel. Omdat er nog een reisgezelschap in het hotel overnacht, heeft het hotel een buffet beschikbaar. Normaliter kan er niet gedineerd worden in dit hotel. Het buffet lijkt ons minder leuk. Het hotel bevindt zich echter niet in het centrum. We wandelen ruim één kilometer naar het centrum van Telavi. In een restaurantje bestellen we twee varianten van Georgische lobio. Een gerecht met bonen en een met kaas in aardewerken potten bereidt. Een grappige en lekkere keuze. In het donker wandelen we terug naar het hotel.