Home > Verenigde Arabische Emiraten > Qatar, Bahrein en Koeweit > Reisverslag dag 1
3 - 14 januari 2025 (12 dagen)
Het is erg rustig op de weg wanneer ik om 03:00 uur naar de luchthaven Schiphol rijd. Tot aan de snelweg kom ik zelfs geen verkeer tegen. Op de snelweg rijden een handje vol auto’s. Pas wanneer ik Schiphol nader, rijdt iets meer verkeer. Ik heb gekozen voor valet parking. Wanneer ik bij de vertrekhal arriveer, staan medewerkers al klaar om mijn autosleutels over te nemen. Ik krijg als advies mee, dat ik de volgende keer beter direct bij hen kan boeken. Dat is goedkoper, meneer. Ook op Schiphol is het nog vroeg. Ik vertrek met de vierde vlucht van de dag. De meeste passagiers moeten nog arriveren voor deze vluchten. Ik ben dan ook direct aan de beurt bij het inchecken. Bij de securitycontrole kan ik zelfs kiezen door welk team ik mijn handbagage wil laten controleren. Net voor mij opent een loket bij de douane. De douanier merkt op dat ik wel erg vroeg ben. Hij moet lachen wanneer ik uitleg dat het hele voorafgaande proces wel erg snel verliep. Terwijl hij mijn paspoort teruggeeft zegt hij ‘wel thuis’. Snel verbetert hij zich, ook voor hem is het vroeg. Ik bestel een kop koffie en een broodje. Ik vlieg vandaag met Transavia. Ik vermoed dat er geen maaltijden inbegrepen zijn. Dan maakt het niet zoveel uit of ik hier een broodje koop of aan boord. Tegen zes uur begint het boarden. Naast mij komt een moeder met haar zoontje van twee. Het ventje weet zich voor het opstijgen al uit zijn gordel te wurmen. Snel wordt hij terug gestopt. Voordat we op kunnen stijgen, moet het vliegtuig nog ontdooid worden. Het heeft vannacht licht gevroren en er heeft zich ijs op de vleugels gevormd. Daarna stijgen we op. Ik probeer wat te slapen. Ik ben gisteravond wel vroeg naar bed gegaan, maar het lukte niet echt om de slaap te vatten. Aan boord lukt het ook niet erg. De bewegelijkheid van het jongetje in de stoel naast mij, heeft tot gevolg dat ik zo nu en dan onbedoeld een duw krijg.
Rond vier uur meldt de gezagvoerder dat we gaan landen op de internationale luchthaven van Dubai. Bij de landing zie ik in de verte de hoge wolkenkrabbers staan. Het is wat heiig en door de laagstaande zon wordt het een futuristisch beeld. Bij de douane lukt het beambte maar moeilijk om een goede foto te maken. Ik begrijp uit haar uitleg dat de scanner mijn ogen niet goed kan scannen. Bij de derde poging lukt het. Wanneer ik bij de bagageband aan kom lopen, komt net mijn reistas aan. Een mooie timing. Ik had vooraf bekeken dat ik eenvoudig met de metro naar mijn hotel kan gaan. Dit is echter vanuit terminal 1. Ik arriveer nu bij terminal 2. Hier ligt geen metrostation in de buurt. Eén rit met de bus lijkt mij ingewikkeld. Ik besluit niet al te moeilijk te doen en neem een taxi. De chauffeur geeft aan dat de rit waarschijnlijk tussen de vijftig en zestig dirhams gaat kosten (ongeveer 15 euro), terwijl hij mij vraagt de naam van mijn hotel in te toetsen in zijn navigatie. Bij het hotel wissel ik wat dollars in lokale valuta. Ik heb geen idee hoeveel ik nodig zal hebben. Ik verwacht overal wel met mijn creditcard te kunnen betalen. Op de hotelkamer merk ik dat ik moe ben. Het bed lonkt aantrekkelijk. Toch kies ik hier niet voor. Met de waterkoker maak ik een kopje koffie. Daarna wandel ik de wijk Al Raggi in. In de schermer loop ik naar de clocktower, in het midden van een drukke rotonde. De avondspits is hier vol aan de gang. Via loopbruggen kan ik de drukke verkeersaders oversteken. De wijk Al Raggi is een levendige omgeving.
Overal bevinden zich restaurantjes. Het valt mij op dat de lokale mensen hier vooral van Chinese en Indiase komaf zijn. De echte Arabieren met hun witte gewaden zie je hier niet. Ik volg een groepje jongeren een gebouw in. Ik blijk een enorme shopping-mall in te lopen. Achter de gevel zitten talrijke luxe winkels verdeeld over meerdere etages. Ik volg de bordjes naar het grote atrium. Dit is het hart van de mall. Wanneer ik via een andere uitgang weer naar buiten loop, kom ik bij de nightmarket. Een verzameling van kleine kraampjes en felle verlichting. Ook bevinden zich hier veel eetkraampjes. Ik twijfel of ik er goed aan doe om streetfood op de eerste reisdag te nemen. Het ziet er veilig genoeg en vers bereid uit. Ik waag het erop. Even later zit ik tussen de lokale mensen aan de Chicken Terriyaki. Daarna keer ik terug naar mijn hotel.