Nederland > Kennismaking met Sneek

Het is zondagochtend even voor twaalf uur. Ik trek de deur dicht en ga op weg richting Sneek. Om de vertraging rond de ring van Amsterdam te mijden, rijd ik via de A7 richting de Afsluitdijk. Dit blijkt geen goede keuze. Net na de Coentunnel verschijnen rode kruizen boven de baan. Vijf rijstroken zijn afgesloten. Al het verkeer moet naar de vluchtstrook. Dit heeft direct een flinke vertraging tot gevolg. Waarschijnlijk is er net voor mij een flink ongeluk gebeurd. Politie en ambulances komen over de vluchtstrook voorbijrijden. Even later gevolgd door twee sleepwagens. Langzaam kruip ik voort. Wanneer ik dichterbij kom, blijkt het verkeer niet over de vluchtstrook geleid te worden, maar over het terrein van een benzinestation. De hoofdbaan is volledig afgesloten. Wanneer ik twintig minuten later het benzinestation in rijd, zie ik op de hoofdbaan een geschaarde caravan op zijn kant liggen. Samen met de auto versperren ze praktisch de gehele snelweg. Ik schat in dat dit ongeval geen gewonden tot gevolg heeft gehad. Ik bedenk mij dat ik geluk mag hebben dat ik redelijk voor in de file stond. Achter mij is de vertraging enorm. Ik rijd verder richting de Afsluitdijk. Door de vertraging kom ik tegen twee uur Sneek binnenrijden. Ik heb om twee uur een tijdslot gereserveerd in het Fries Scheepvaartmuseum. Hopelijk is het geen probleem als ik iets later ben. Ik parkeer de auto in de buurt van de Bed and Breakfast in de Looxmastraat. Ik wandel het centrum in. Bij het museum wordt niet eens naar de aankomsttijd gekeken. Er is geen vaste looproute wordt mij verteld. In de zaal achter de receptie is een korte introductievideo over het museum. Ook krijg ik een plattegrond mee, zodat ik kan volgen waar ik ben. De eerste tentoonstelling gaat over de skûtsjes. Deze platbodems waren handige schepen door de ondiepe wateren. Boeren gebruikten pramen om hun goederen te oogsten. Later kwamen de trekschuiten die de goederen verder landinwaarts vervoerden. Bij de moderne zeiljachten trekt een BM mijn aandacht. Deze relatief goedkope boot is ontworpen door Hendrik Bulthuis. Hij wilde het zeilen mogelijk maken voor de gewone burgers. De naam is afgeleid van het Bergumermeer. Iets dat ik niet wist. Later ontwierp hij ook een iets groter model, de zestienkwadraat zeilboot. Deze naam sloeg op het zeiloppervlak. Dit was de maximale omvang voordat men aangeslagen werd voor de “personele belasting voor pleziervaartuigen”. Het museum heeft een tijdelijke tentoonstelling over de walvisvaart. Waar vroeger walvisvaarders als heldhaftige zeevaarders werden gezien, worden ze tegenwoordig meer gezien als moordenaars van deze reusachtige dieren.

Nederland - De beroemde waterpoort van Sneek

In Nederland werd tot 1964 op walvissen gejaagd. Men stopte niet vanwege de druk vanuit de bevolking, maar omdat het niet meer rendabel was op walvissen te jagen. Er waren domweg te weinig dieren over en de concurrentie vanuit andere landen was moordend. De publieke opinie veranderde pas later. Ik verlaat het museum en loop via de gracht naar het overnachtingsadres. Ik heb een code ontvangen om de sleutel uit het kluisje te halen. Dit lukt, maar ik krijg de voordeur niet open. Probeer ik het wel bij de juiste deur? De zoon des huizes helpt door van binnenuit de deur te openen. Het blijkt dat de deur door een recente schilderbeurt klemt. Ik kom in een prima onderkomen. Een slaapkamer en een living met keukentje. Marco arriveert ook in Sneek. Hij is tot Herenveen met de trein gereisd en heeft het laatste stukje op zijn elektrische fiets gereden. Samen wandelen we Sneek in. We dwalen wat door de straatjes tot we bij de beroemde waterpoort van Sneek uitkomen. De waterpoort met de achthoekige torens werd in 1613 gebouwd als onderdeel van de stadsmuur. De poort moest de waterdoorgang beschermen. De handel werd destijds voornamelijk over het water aangevoerd. Ooit had Sneek vier waterpoorten. Slechts één is bewaard gebleven. Eind 19de eeuw wilde men ook deze poort afbreken. De poort was te laag voor de modernere stoomschepen. Gelukkig is dit plan tijdig herzien. In het centrum op het Marktplein nemen we plaats op een terrasje bij restaurant de Walrus. Na een biertje besluiten we hier ook te eten. Een leuke locatie waar duidelijk ook de Sneekenaren bijeen komen.