Indonesië > Beklimming van de Bromo

Vandaag staat één van de hoogtepunten van de reis op het programma, de beklimming van de Bromo vulkaan. De Bromo vulkaan is een actieve vulkaan. De vulkaan ligt in een grotere Tengger krater van een eerdere vulkaan. Met de bus rijd ik in zo'n twee uurtjes naar Gubukklakah. Hier stap ik over in een terreinwagen. Voordat ik vertrek, krijg ik bij een familie thee aangeboden met zelfgemaakt gebak.

Indonesië - Met terreinwagens naar de rand van de krater bij de Bromo vallei

Daarna klim ik achterin de open terreinwagen. Ik blijf staan. Terwijl de wagen snel hoogte maakt over de slechte weg, probeer ik mij goed vast te houden. Naarmate ik hoger kom neemt de bewolking flink toe.Ik voel het ook fris worden. Wat jammer voor het uitzicht dat het zo bewolkt is. Halverwege houd ik even pauze. Ik bezoek een kleine dorpje op de berghelling. De overwegend Hindoestaanse bevolking wonen op de vulkaankrater omdat de grond hier heel vruchtbaarder is. Zij nemen het risico van een uitbarsting op de koop toe. Als ik met de terreinwagen op de top van de krater uit kom, zie ik een grote vlakte binnen de Tengger krater. Gelukkig is de bewolking hier minder dicht. De omvang van deze inactieve krater is enorm. Ik kan de overzijde nauwelijks zien. Ik stap uit en start mijn wandeling. Via het pad daal ik af in de krater. Langs de kant van het pad ligt gruis en vulkaanas. Naarmate ik verder loop neemt de hoeveelheid as alleen maar toe. De terreinwagens rijden mee. Voor wie wil kan verder rijden tot aan de voet van de Bromo vulkaan. Ik blijf wandelen. Als uiteindelijk ook voor mij de wagen klaar staat, vraag ik de gids hoe ver het nog is naar de top van de vulkaan.

Indonesië - De actieve krater van de Bromo vulkaan

Hij schat het op één uurtje lopen en stijgen. Ik ben dan al tweeënhalf uur onderweg. Ik besluit door te wandelen. Mijn gids Nunu leidt mij naar een shortcut. Hier ligt alleen nog maar vulkaanas. Begroeiing komt hier niet meer voor. Het vulkaanlandschap doet mij denken aan een maanlandschap. Een kale grijze vlakte. Naar mate ik dichter bij de Bromo kom, leidt het wandelpad over as-duinen. Soms moet ik stukjes fors afdalen om daarna weer te klimmen. Ik kom flink onder het stof te zitten. Voor ik er erg in heb sta ik op het pad naar de top van de Bromo. Door de shortcut kom ik niet van het parkeerterrein, maar ben ik al een flink stuk halverwege de beklimming. Met de overige toeristen leg ik het laatste stukje naar de top af via een 250 treden tellende trap. Het uitzicht aan de top is adembenemend. Ik zie witte zwavelrook uit de krater omhoog stijgen. Rond de top staan ook veel lokale toeristen. Verschillenden willen samen met mij op de foto op de bijzondere plek. Geen probleem. Het laatste stukje naar het hotel leg ik af per auto. Ik steek de vallei over en ga aan de andere kant steil omhoog. Precies op de kraterrand ligt de Lava Lodge. Vanaf het terras heb ik uitzicht over de kratervallei met de Bromo vulkaan in het midden. Ik eet vroeg en ga al voor half acht naar bed. Vannacht sta ik vroeg op om de zonsopkomst te bekijken.