Indonesië > De lokale markt van Balige

Vandaag verlaat ik Toba lake weer. Ik sta iets over zevenen met mijn reistas op de steiger te wachten. Het is zonnig weer en het meer ligt er rustig bij. De overtocht met de Ferry verloopt dan ook prima. Het is een heel verschil met de heenweg. Vanaf het achterdek van de boot kan ik de hele kraterrand rondom zien liggen. Een prachtig gezicht. Aan de overzijde staat buschauffeur Mario en zijn helper Jogco al te wachters. Ik ga vandaag naar Sipirok. Hoewel de reisafstand maar 160 kilometer is, kost het wel de hele dag. Waarschijnlijk kom ik pas aan het einde van de middag aan in Sipirok. Dit geeft mij de gelegenheid om mijn ogen nog even dicht te doen. Ik heb vannacht niet zo lekker geslapen. Als ik weer wakker word, is de bus net gestopt bij een ananas plantage. Een kleinschalig opgezette plantage.

Indonesië - De kippen worden verhandeld op de markt van Balige

Ik loop tussen de ananasplanten door. Ik ben verbaasd als ik hoor dat een ananas twee jaar moet groeien voordat die geoogst kan worden. In het stalletje worden ananassen klaar gemaakt om te proeven. Hier kost een ananas maar 5.000 IDR (35 cent). Terwijl ik mijn stukje van de ananas goed laat smaken bedenk ik mij dat hier weinig winst op te behalen valt. Rond half elf rijd ik Balige binnen. Een middelgroot stadje met vooral een grote markt. Uit de hele regio komen mensen naar Balige voor de markt. Ik dwaal tussen de kraampjes door. Alles ligt Kris kras door elkaar. De sarongs worden verkocht naast de kippen. Tientallen kippen zitten dicht opeen gepakt. De verkochte kippen worden ook ter plekke klaar gemaakt. De kop wordt er af gesneden, waarna de kip in een apart bak belandt. Ik zie de kip nog stuiptrekken. Hoewel het er niet zo smakelijk uit ziet is het vlees wel vers. Ik wandel de hoofdstraat op en neer tot de rotonde. Daarna rijd ik weer verder. In Tarutung is het lunchtijd. De reisgroep verdeelt zich over de restaurantjes. Het zou anders te lang duren om alle gerechten tijdig gereed te krijgen. Ik ga eten in een Chinees restaurantje. Als ik binnen kom zie ik direct de grote open keuken. Hoewel het restaurantje er wat simpel uit ziet, lijkt de keuken wel OK. Voor de zekerheid bestel ik nasi goreng. Hier kan niet veel mee mis gaan. Na afloop wordt er een schaaltje met ananasstukjes op tafel gezet als toetje.

Indonesië - De prachtige groene kleur van de rijstvelden

Lekker! Ik ben ongeveer halverwege de route naar Sipirok. De weg hiervandaan is bergachtig. Mario moet de bus door de smalle bochten wringen. Ook rijdt er veel vrachtverkeer op de weg. De zwaar beladen vrachtwagens kruipen stapvoets naar boven. Door alle bochten is het niet altijd zichtbaar wanneer ingehaald kan worden. Sipirok ligt op de bergkam die Sumatra verdeelt in noord-oost en zuid-west. Vanaf de bergweg heb ik zicht op de rijstvelden die in terrassen tegen de berghellingen liggen. De felle groene kleur geeft een mooi landschap. Bij één van de rijstterrassen stap ik uit. Ik loop naar beneden om een foto van de rijstvelden te maken. Direct staan talrijke nieuwsgierige kinderen rond de bus. Het laatste stukje naar Sipirok wordt de weg heel slecht. Op verschillende stukken is het asfalt door heftige regenval weggeslagen. De bus moet stapvoets over sommige stukken rijden. Lokale jongeren geven aanwijzingen hoe Mario het beste kan rijden. Zij hopen op een fooitje. Mario weet precies hoe groot en hoe breed zijn bus is. Bij het passeren van tegemoetkomend verkeer manoeuvreert hij de bus pal langs de vrachtwagens. Nog voor het donker is, draait Mario de bus het terrein van Sipirok Hotel op. Een hotel en conferentieoord enkele kilometers buiten het stadje. Eigenlijk ben ik hier alleen voor de overnachting. Morgen reis ik verder naar Bukittinggi. Bij de receptie haal ik mijn sleutel op, ik bestel alvast het eten voor vanavond en ga naar mijn bungalow voor een verfrissende douche. Als ik 's avonds mijn bed in ga besef ik dat het vandaag voor de eerste keer niet geregend heeft.