Indonesië > Op de Borobudur

Vandaag ga ik de Borobudur tempel bezoeken. Een van de zeven nieuwe wereldwonderen. Het lijkt mij één van de hoogtepunten van deze reis. Met de bus rijd ik Yogya uit. Het is spits. Talrijke brommertjes rijden door de stad. Al snel begrijp ik waarom. Een brommer is een veel praktischer en sneller vervoermiddel in deze drukke stad. Links en rechts wurmen ze zich rond de bus. Zodra ik buiten de stad kom, neemt de verkeersdrukte ook af.

Indonesië - De zeven plateaus telende tempel

Het verkeer op Java is veel drukker dan op Sumatra. Gescheiden rijbanen leiden het verkeer in goede banen. Rond tien uur bereik in het park bij de Borobudur. Op het parkeerterrein word ik direct belaagd door souvenirverkopers. Ik zie alleen maar kraampjes en ik kan nauwelijks zien waar ik een ticket moet kopen. Ik besluit een combinatieticket aan te schaffen. Een ticket zowel voor de Borobudur tempel en de Prambanan tempel voor morgen. Ik krijg een sarong uitgereikt. Ik moet deze doek om doen om de tempel te mogen bezoeken. Met de gids loop ik het park in. Grote groepen schoolkinderen bezoeken ook de tempel. Sommige willen op de foto, maar ik probeer het een beetje af te houden. Ik kom tenslotte voor de tempel. De eerste blik is al fantastisch. Vanaf een grasveldje heb ik uitzicht op het gehele complex.

Indonesië - Een Boeddha beeld in een open Stupa

De gids leidt mij langs de verschillende plateaus van de tempel en geeft uitleg bij de prachtige reliëfs. Iedere afbeelding heeft een eigen verhaal. Gelukkig beperkt hij zich tot de belangrijkste. Het is warm vandaag en ik ben blij als ik af en toe in de schaduw van het complex kan staan. De bovenste drie lagen zijn recent gerestaureerd. Op deze lagen staan kleine stoepa's waarin een Boeddha zit. Ik klim naar het zevende en hoogste plateau, het Nirvana. Hiervandaan heb ik een mooi uitzicht op de tempel en de wijde omgeving. In de verte zie ik de Merapi vulkaan liggen. Een kleine rookpluim komt uit de kratermond. Op weg naar de uitgang moet ik door een straat van souvenirverkopers. Honderden meters achter elkaar staan de kraampjes zij aan zij. Ik kan mij niet voorstellen dat hier genoeg verkocht wordt om iedereen tevreden te stellen. Als ik door de uitgang naar de bus loop, tref ik opnieuw verschillende kraampjes aan. Bizar gewoon hoeveel verkopers hier bijeen staan. Ik stap in de bus. In een half uurtje rijd ik naar Candirejo, een lokaal Javaans dorpje. Enkele jaren geleden is men hier een project gestart om toeristen te laten zien hoe de Javanen leven.

Indonesië - Met de paardenkar door Candirejo

Als ik aan kom staat er een lunchbuffet gereed in een open eetzaal. Later word ik met een dokar, een paardenkar, naar het uitzichtpunt bij de rivier gereden. Hier komen drie rivieren bij elkaar. Op de achtergrond zie ik nog net twee vulkanen liggen, waarvan één de Marapi. Het is te heiig om ze goed te zien. Ik ga verder met de paardenkar. Ronny, mijn driver, stuurt het paard naar een klein lokaal fabriekje waar kroepoek gemaakt wordt. Ik verbaas mij over het primitieve karakter en de grote hoeveelheid handmatige handelingen. Ik mag het resultaat proeven. Dit smaakt prima. Ik sluit de Tour af in een traditioneel huis. Hier staan ook verschillende gamelan instrumenten gereed. Ik mag proberen de gamelan te bespelen. Op een bord staan nummers geschreven. Ik klop overeenkomstig de nummers op de xylofoon. Het ritme komt er goed in al gaat het nog niet altijd even gelijk. Met de bus rijd ik terug naar Yogya. Het is weer spits als ik de stad in rijd. Het is druk op straat en vaak moet de buschauffeur voor verkeerslichten wachten. Bij ieder licht wordt aangegeven hoe lang het nog duurt voordat het groen wordt. Dit is enerzijds handig, maar het is niet altijd leuk om te zien dat we soms nog meer dan 2 minuten moeten wachten. Ook nu staan de brommertjes rijen dik naast de bus. Terug bij het hotel bezoek ik de massagesalon. Ik laat mij een uurtje masseren. Met een heerlijk gevoel verlaat ik de salon.