Indonesië > Reisdag naar Bukittinggi

Ik heb vandaag een lange reisdag voor de boeg naar Bukittinggi. Om acht uur verlaat ik het terrein van het hotel in Sipirok. Buiten is het bewolkt. Het gebied waar ik vandaag doorheen trek is overwegend islamitisch. Ik zie grote moskeeën in de plaatsjes die ik passeer. Veel gebedshuizen zijn gefinancierd met buitenlandse steun.

Indonesië - Het drinken van kokosmelk

In dit gebied lopen meer vrouwen met een hoofddoek dan elders op Sumatra. Na twee uur rijden stopt Mario de bus bij een kleine plantage. Hier is tevens de gelegenheid om koffie te drinken. In de tuin laat de eigenaar zien hoe gember, cacao, vanille, peper en veel meer kruiden groeien. Ook laat hij zien hoe de apenootjes onder de grond groeien. Aan het einde van de rondleiding laat hij een aap enkele kokosnoten uit de hoge palmboom halen. Met een kapmes worden de kokosnoten open gemaakt en krijg ik de gelegenheid om het kokossap te drinken. Daarna snijdt hij de kokosnoten open om het kokos te laten proeven. In Medina slaat de bus linksaf en daarna weer rechtsaf. Hier ligt ook een grote koranschool. De school en de moskee zijn gefinancierd van de Verenigde Arabische Emiraten. Ik zie talrijke kleine huisjes staan rond de koranschool. Dit zijn de onderkomens van de studenten. De islamitische studenten hebben liever geen rondkijkende toeristen rond de moskee. Daarom is het beter om niet te stoppen voor foto's of een wandelingetje. Even verderop stop ik wel.

Indonesië - Als het regent, dan regent het hard. Heel hard.

Langs de oevers van de rivier proberen gouddelvers het zand van de rivier te zeven om zo goud te vinden. Eén man laat zien hoe hij te werk gaat. Enkele kleine glimmende stukjes blijven achter op zijn schaal. Waarschijnlijk goud? Tijdens de lunch begint het opeens heel, maar dan ook heel hard te regenen. Binnen de kortste keren staat alles rond het restaurant blank. Ik blijf even schuilen onder het afdak van het restaurant. Als ik weer in de bus ben, moet Mario voorzichtig rijden. Door de hevige regenval is de weg glad geworden. Dat dit niet alleen voor ons geldt blijkt al snel. Een tegemoetkomend brommertje schuift net voor de bus langs. We stoppen even om te kijken of het ernstig is. Het blijkt mee te vallen. Het is al laat in de middag als ik bij Bonjol aan kom. Hier ligt de evenaar. Ik stap triomfantelijk over deze symbolische lijn. Formeel schijnt de evenaar net niet helemaal op deze plaats te liggen, maar enkele meters verderop, maar wat maakt het uit. Ik word omringt door T-shirt verkopers, die mij een shirt willen aansmeren. Ik bedank. Hiervandaan is het nog twee uur rijden over een bochtige bergweg. Mario probeert duidelijk zoveel mogelijk bij daglicht te rijden en zet er flink de vaart in.

Indonesië - het passeren van de evenaar bij het plaatsje Bonjol

Ik verbaas mij er over hoe hard de bus, maar ook het overige verkeer, door de dorpjes rijdt. Langzaam wordt het donker buiten. Met verlichting aan rijden we verder richting Bukittinggi. Het is geheel donker als ik het stadje binnen rijd. Een stad in het donker geeft altijd een vreemd beeld. Om kwart over zeven stap ik uit bij het hotel in de nabijheid van het centrum. Ik ben dan behoorlijk gaar van de lange reis. In totaal hebben we vandaag 400 kilometer afgelegd. In het restaurant start net de karaoke avond. Er zitten veel lokale mensen die het fantastisch vinden. Doordat de karaoke hard staat, lukt het Dodi, de gids voor morgen, niet om het programma uit te leggen. Ik ga met hem naar buiten voor de uitleg. 's Avonds ga ik niet eten in het restaurant van het hotel. Mij teveel herrie. Ik wandel naar het centrum en vind een leuk restaurantje 'De Kock'. Hier bestel ik een prima kip satteh hotplate.