Antigua en Barbuda > De historische Nelson's Dockyard

Vannacht bewoog het schip meer dan voorgaande nachten. Ook de deuren piepten mee. We zijn gearriveerd in de haven van St. John’s op Antigua en Barbuda. Het uitzicht is niet veranderd. Vanaf het balkon zie ik de Enchanced Princess weer liggen, de cruiseboot die gisteren ook naast ons lag. Nog twee cruiseschepen zijn bezig aan te meren in de haven van St. John’s. Pal tegenover ons meert de Costa Pacifica aan, een andere boot van de Costa vloot. De excursie begint vandaag pas om kwart voor elf. Hierdoor hebben we net te weinig tijd om de stad al in te gaan. We doen rustig aan en doen een laat ontbijt. De excursie voor vandaag start aan het einde van de pier. Ik krijg een blauw bandje om de pols. De blauwe groep gaat in één bus, de oranje in de andere. Het meisje dat onze groep begeleidt schat ik nog geen twintig. Ze kijkt wat nerveus als ze merkt dat maar drie mensen Engels verstaan. Ze besluit dan maar niets te vertellen. Het is druk in St John’s, de hoofdstad van Antigua en Barbuda. Het verkeer kruipt langzaam door de smalle straatjes. Buiten de stad rijdt het vlotter door, al moet de chauffeur soms flink afremmen voor slecht wegdek en drempels. Onderweg passeren we opvallend veel kerkgebouwen. Waarschijnlijk van verschillende geloofsstromingen.

Antigua en Barbuda - Een natuurlijke binnenhaven bood vroeger bescherming voor de Britse vloot

In zo’n vijftig minuten rijden we naar de zuidzijde van het eiland Antigua. Hier ligt de Nelson’s Dockyard. In de achttiende eeuw gebruikten de Engelse kolonisten deze natuurlijke binnenhaven om hun schepen af te meren. De haven was diep genoeg en vanaf zee waren de schepen niet zichtbaar. Als eerste stop bezoeken we Down Hill. Een fort op de top van de heuvel boven de Nelson’s Dockyard. Vanaf dit fort kon men de schepen in de binnenhaven verdedigen bij eventuele aanvallen. Na het fort bekeken te hebben en het uizicht op de Dockyard, rijden we naar de haven zelf. De Nelson’s Dockyard is opgenomen op de Unesco Werelderfgoedlijst. Verschillende gebouwen uit de Engelse koloniale periode zijn gerestaureerd en doen nu dienst als museum, hotel of restaurant. De haven is nog altijd in gebruik.

Antigua en Barbuda - In het museum wordt de geschiedenis getoond van de binnenhaven

Grote dure plezierjachten liggen afgemeerd. Als laatste stop bezoeken we de Vallee Church Beach. Dit strand ligt aan de westzijde van het eiland. Er ontstaat wat verwarring over de tijd die we kunnen besteden. In onze bus wordt de oorspronkelijke negentig minuten gemeld. In de andere bus wordt drie uur als vertrektijd genoemd. Dit is drie kwartier eerder. De tour is uitgelopen en de chauffeurs zijn maar tot vier uur gereserveerd. Er wordt een compromis bereikt en we kunnen één uur op het strand vertoeven. We nemen een duik in zee en bestellen een biertje aan de bar. Om vier uur zijn we weer terug in St. John’s. We hebben nog heel even om het stadje te verkennen. Het centrum van de hoofdstad St. John’s is vaak getroffen door orkanen, aardbevingen en stadsbranden, maar heeft haar historisch karakter behouden. De meeste winkels en restaurants richten zich op de dagjesmensen van de cruiseboten. Het is goed oppassen. De trottoirs zijn ongelijk en er zijn gaten in het beton.

Antigua en Barbuda - De St. John's Cathedral steekt boven de stad St. John's uit

Tussen de huizen door zien we de torens van de kathedraal al liggen. De St. John's Cathedral staat op een hoog punt in de stad. Deze kathedraal is één van de oudste Anglicaanse kerken buiten het Verenigd Koninkrijk en is een belangrijk monument op het eiland. Er wordt toegang gevraagd om de kathedraal te bezichtigen. Vijf dollar per persoon. We twijfelen of we hier nog zin in hebben. We hebben maar een uurtje voor de stad. Nadat we de kathedraal aan de voorzijde bekeken hebben, besluiten we de kerk toch te bezichtigen. Met het geld kan men ook in het onderhoud voorzien. Helaas. Terug bij het hek, blijkt het hek gesloten. We zijn te laat. We wandelen door de straatjes terug naar de boot. Het is grappig om tussen de twee Costa schepen door te lopen over de pier. Voor zover ik kan inschatten zijn de beide schepen identiek. Vanaf ons balkon kijken we weer hoe de laatste passagiers aan komen snellen. Om zes uur gaan de trossen los. We worden uitgezwaaid door de passagiers van de Costa Pacifica. Zij zwaaien naar ons, wij zwaaien naar hen. De kapitein laat drie lange signalen horen.

Antigua en Barbuda - De passagiers komen weer aan boord via de pier

Dit signaal wordt door de kapitein van de Pacifica beantwoord. Het lijkt wel of iedereen buiten staat op de Pacifica om ons te zien vertrekken. Waarschijnlijk geldt dit andersom ook bij ons aan boord. Een groepje bemanningsleden begint te klappen. Het galmt tussen de boten. Op de balkons wordt het applaus overgenomen. Het is een indrukwekkend vertrek en afscheid van Antigua en Barbuda. Eenmaal op zee is het tijd voor het diner. Als iedere avond neemt Regie enthousiast onze bestelling op. Hij heeft er duidelijk plezier in om ons diner uit te serveren. Tot morgenochtend, geeft hij nog mee wanneer we vertrekken. We gaan vanavond niet naar het theater. We sluiten af met een drankje op ons eigen balkon. Het schip moet vannacht naar Saint Vincent en de Grenadines een flinke afstand afleggen. We varen duidelijk sneller dan de afgelopen nachten. Het water klotst meer tegen de boot en er is meer deining.