Home > Guadeloupe > Een Cruise door de Caribbean > Reisverslag dag 1
29 februari 2024 - 16 maart 2024 (17 dagen)
Het regent buiten. De weersvoorspelling voor vandaag belooft weinig goeds. Een regenachtige dag eind februari. Een prima dag om naar Schiphol te gaan voor een vlucht naar het Franse eiland Guadeloupe. Hiervandaan vertrekt morgenmiddag een cruise langs de oostelijke eilanden van de kleine Antillen. Twee weken lang reis ik met mijn moeder langs de paradijselijke eilanden van de Caribbean. Om half tien worden we op Schiphol afgezet. Bij het inchecken en handbagage controle is niemand voor ons. Omdat we via Parijs naar Guadeloupe reizen, is er geen douanecontrole op Schiphol. We hebben nog ruim de tijd om koffie te bestellen. Rond twaalf uur arriveren we bij gate D61. Het vliegtuig arriveert net. Terwijl we wachten zien we hoe de bagage uitgeladen wordt en de nieuwe bagage weer aan boord gaat. Wanneer wij ook aan boord mogen, kan het toestel nog niet vertrekken. Het lijkt erop dat iemand niet aan boord is en de bagage van deze reiziger gezocht wordt. Wanneer de koffer gevonden is, moet de piloot wachten op een nieuw tijdslot. Met ruim een half uur vertraging stijgen we op richting Parijs. Deze vertraging brengt de overstap op de luchthaven Charles de Gaulle in gevaar. We hebben maar iets meer dan een uurtje overstaptijd. Het toestel stijgt op en in Parijs zien we wel verder. Net na twee uur arriveert vlucht KL 1233 aan de gate in Frankrijk. Het personeel heeft er wel vertrouwen in dat we onze aansluiting gaan halen. We zitten echter geheel achter in het toestel en het duurt tergend lang voordat iedereen uitstapt. Snel begeven we ons van terminal 2F naar 2E. Dit blijkt nog een flink stuk lopen. De kans dat we onze vlucht halen wordt met de minuut kleiner. Bij de douane is gelukkig geen rij. Toch sluit de beambte het loket precies voor ons. We mogen van andere reizigers voor bij een ander loket. Op de telefoon krijgen we al een bericht dat de gate bijna gaat sluiten. Tot overmaat van ramp is gate L53 helemaal aan het einde van de terminal. Wanneer we bijna bij de gate zijn, vraagt iemand of we voor de vlucht naar Point-à-Pitre komen? Ja! De gate is al gesloten, zegt ze er achteraan, terwijl ze weg loopt. Hijgend en met ongeloof komen we bij de gate. De deur is gesloten. Er wordt overlegd met de gezagvoerder in het vliegtuig. Er wordt een uitzondering gemaakt en we mogen alsnog aan boord. Als laatste passagiers betreden we het vliegtuig. In Guadeloupe zien we wel of de bagage ook meegekomen is. Het belangrijkste is dat wij aan boord zijn. Pas wanneer we zitten en het vliegtuig op stijgt, komen we tot rust. We realiseren ons dat we echt op het nippertje de vlucht gehaald hebben. Een volgende verrassing wacht. Een waterfles in Rita’s tas is gaan lekken. Alles is nat. Met wat tissues maken we het weer droog. Haar paspoort is gelukkig droog gebleven. Na alle gebeurtenissen smaakt misschien het wijntje wel extra lekker bij het eten. Rond ons zitten reizigers uit verschillende landen. Zij zijn ook op weg naar Guadeloupe voor dezelfde cruise. Waarschijnlijk zien we de komende dagen veel van de vliegtuigpassagiers weer terug aan boord. De vlucht naar Guadeloupe duur acht uur. De tijd kruipt voorbij. Ik speel een spelletje en kijk Netflix. Ook bestaat de mogelijkheid om op het scherm het beeld vanuit de cockpit te bekijken. Hier zie ik rond half zeven lokale tijd het eiland Guadeloupe opdoemen. In de schemer is de landingsbaan verlicht. Bij de bagageband is het druk. Rijen dik wachten passagiers op hun bagage. Waar doen we goed aan? Wachten op de eventuele bagage of direct naar het loket voor vermiste bagage gaan. We besluiten even te wachten. Een mevrouw met een boord ‘Costa’ wekt verwarring. Zij verzamelt passagiers om naar de boot te brengen. Als ik informeer of dit voor de boot van morgen is, antwoordt ze dat de Costa ferry vanavond vertrekt. Twijfelend kijkt zij mij aan of ik mij niet vergis. Het cruise ticket geeft duidelijkheid. Vanavond vertrekt de Costa Pacifica, morgen de Costa Fortuna. Ondertussen komt de bagage op de band. Tot onze verbazing treffen we onze koffers op de band. Hoe hebben ze dat in Parijs voor elkaar gekregen hebben? Ook zij hadden maar twintig minuten. Met onze bagage lopen we opgelucht de aankomsthal uit. Hier staat iemand met een bordje met onze naam. Het is Jessy, de taxichauffeur. In de communicatie vooraf was het niet helemaal duidelijk of we Frans of Engels kunnen spreken. Jessy heet ons in vloeiend Engels welkom op Guadeloupe en vraagt of het ons eerste bezoek is aan het eiland? In twintig minuten rijdt hij ons naar het centrum van Point-à-Pitre.
Hij legt uit dat dit niet de hoofdstad is van het eiland, maar wel de belangrijkste stad. De naam komt van een Nederlandse kolonist Peter, die hier voet aan wal zette. Later werd dit “Point of Peter”. Ons eenvoudige guesthouse ligt aan de haven bij de cruiseterminal. Wanneer we aan komen rijden ligt een enorm cruiseschip aan de kade. Wat is zo’n boot groot. Waarschijnlijk in dit schip vergelijkbaar met onze cruiseboot. Jessy kent gelukkig ons appartement. Hierdoor weet hij de deur te wijzen, waar wij een code moeten invoeren. De deur gaat open. Met een wat gammele lift gaan we naar de tweede verdieping. De vloer vertoont gaten. Voorzichtig stappen we hier overheen. Op de tweede etage hangt een kastje met de sleutel. Met de ontvangen code openen we de box. De kamer is eenvoudig, maar prima om te overnachten. Waarschijnlijk omdat meer reizigers een dag eerder komen, waren er weinig betaalbare accommodaties beschikbaar. ‘s Avonds maken we een wandelingetje door Point-à-Pitre. In het donker komt de stad verlaten en onaantrekkelijk over. We zien geen gelegenheid om ergens iets te drinken. De meeste rolluiken zijn gesloten. Via de kade waar het cruiseschip Costa Pacifica ligt, wandelen we weer terug naar ons appartement. Op de kamer nemen we een wijntje en gaan slapen.