Estland > In de Catacomben onder oud Tallinn

Na het ontbijt gaan we opnieuw op stap met de Tallinn-card op zak. We proberen opnieuw de Hip-on Hip-off toeristenbus. Bij de bus wordt het duidelijk dat er drie maatschappijen zijn en dat het ene logo wel erg veel op het Tallinn-card logo lijkt, maar toch niet dezelfde rechten geeft. Conclusie: onze bus is er niet. Omdat al het openbaar vervoer onder de kaart valt, stappen we in de eerste de beste bus de komt voorrijden. We informeren bij de chauffeur van lijn 2 of hij richting het centrum gaat en na zijn bevestiging gaan we zitten. De eerste halte is bij het moderne centrum. De oude stad ligt hier achter. We vertrouwen er op dat de volgende halte nabij de oude stad is. Helaas wordt ons vertrouwen geschaad. De bus slaat linksaf en rijdt van het centrum af. We stappen bij de eerst volgende halte uit, maar zijn toch al weer een aardig eind uit het centrum verwijderd. Aan de overkant van de straat pakken we een trammetje terug naar het centrum. Met wat hulp van omstanders stappen we aan de rand van de oude stad uit.

Estland - Uitzocht over de stad Tallinn vanaf de Olafskerk

Omdat hier ook het startpunt van de toeristenbussen is, besluiten we navraag te doen hoe het nu zit. Hier vinden we de maatschappij van de card. Omdat het net een klein beetje begint te spetteren, stappen we in de bus en rijden om het centrum heen naar de hoge burcht. Onderweg volg ik de uitleg via de koptelefoon. Bij het Toompea-kasteel, een halte verder stappen we weer uit. Scheelt toch een klim omhoog. Het is hier erg druk met toeristen. Alle bussen zetten de groepen op dit punt af. We wandelen om de muur van het kasteel heen en lopen langs de Lange Herman, de hoogste hoektoren van het kasteel. Het kasteel zelf is niet voor bezoekers geopend. Ook niet voor Tallinn-card houders. De tegenovergelegen Alexander Nevski kathedraal wel. De Russisch Orthodoxe kerk neemt een prominente plaats in op Toompea, de Domheuvel. Ik sluit me aan bij de grote stroom bezoekers en ga de kathedraal binnen. Van binnen is de kathedraal overweldigend, maar door de enorme hoeveelheid bezoekers haak ik af. Ik wacht voor de ingang op de reisgenoten. Vanaf de Domheuvel genieten we van het uitzicht over Tallinn. Bij daglicht is het toch weer heel anders. Hier vind ik ook het kodak-punt uit de reisgids van de Domkerk. Bij deze Gotische kerk uit de 14de eeuw is het ook druk, maar toch betreden we de kerk. In de reisgids wordt de tombe op het altaar benadrukt. De oude tombe is in 1595 ontworpen door de Hollander Arent Passer. Ondanks de drukte in de kerk is iemand bereid ons toe te laten achter het altaar om de tombe van dichtbij te bekijken. Hij verzoekt ons wel geen foto's te maken. Via een poortje komen we in de tuin van de Deense koning. In dit hofje ligt een klein en knus gelegen terrasje met uitzicht over de stad. Helaas is er geen tafel beschikbaar. Bij de oude Maagdentoren staat een uitnodigend bord 'koffie'. Via de smalle stenen wenteltrap komen we op de smalle weergang. In de lengterichting staan precies voldoende stoelen op een rij om even te gaan zitten en koffie te bestellen. Als we verder de Domberg afdalen via de trappetjes komen we uit bij de Sint-Nikolaaskerk. Deze wit barokke kerk doet tegenwoordig dienst als concerthal. Hij is gesloten. Er naast ligt, minder opvallend als kerk, een Zweedse kerk. De beheerster laat zien hoe zij de kerk weer renoveren. Tijdens de Russische bezetting werd de kerk gebruikt als sporthal voor de soldaten. Slechts een kleine groep mensen in Tallinn is aangesloten bij de Zweedse kerk en daardoor kost het veel moeite om voldoende financiën te werven voor het herstel. Via het grote open Onafhankelijkheidsplein komen we bij de 'Kiek in de Kök' ('Kijkje in de keuken'). Deze toren was de sterkste toren van de verdedigingsring. Tegenwoordig is een museum in de toren gevestigd. Naarmate ik hoger in de toren kom, kijk ik letterlijk in de omliggende huizen en begrijp de naam van de toren. Onder de toren ligt het bastion

Estland - Het stadhuisplein weerspiegelt in het glas in de oude Apotheek

. Een ondergronds gangenstelsel van honderden meters lang tussen de verschillende toren. Een gedeelte hiervan is hersteld. Op maandag en dinsdag is het bastion gesloten voor bezoekers, maar na enig aandringen kunnen we als gelegenheid groep samen met een Zweeds gezin toch naar binnen. De gids heeft een dikke jas aan en hij adviseert mij een deken mee te nemen. Als ik de trappen naar beneden afloop, begrijp ik al snel waarom. In de tunnels is het rond de vijf graden. Met de warme deken omgeslagen volg ik de gids door het tunnelcomplex. Naast een verbinding voor troepentransport, werd het ook gebruikt als schuilkelder en commandopost. We lopen zo'n vijfhonderd meter onder Tallinn door. Soms zijn er schermen opgehangen met camera's boven de grond. De rondleiding eindigt in een futuristisch treintje. Terwijl het treintje ons door de tunnel vervoert, wordt een film getoond over de geschiedenis van Estland. Als we weer buiten in het zonnetje staan is het al half drie geweest. Op een terras bij het plein bestellen we een sandwich. Het plan voor de rest van de middag is simpel. We hebben de meeste bezienswaardigheden bekeken die we minimaal wilde zien. Alleen de oude Apotheek en het Raadhuis ontbreken nog in deze lijst. We haasten ons richting het Raadhuisplein. Het Raadhuis sluit om vier uur de deuren. Op de valreep mogen we nog net naar binnen. Achter ons gaat de deur dicht. Het oude Raadhuis dateert uit 1404. Vooral de Raadzaal en de burgerzaal zijn prachtig. Op de zolderverdieping is de indrukwekkende balken partij te zien van het oude gebouw en in de kelder, voorheen de martelkamers, de geschiedenis van het gebouw. Als laatste bezoekers verlaten we gebouw. Aan de overzijde ligt de oude antieke apotheek. In de vensterbank staat een glazen bol gevuld met blauwe vloeistof. In het glas weerspiegelt het raadhuisplein. Een grappig fotomoment. Als we op een terras achter de apotheek net onze gratis Tallinn-card koffie bestellen, begint het te regenen. Een flinke stortbui breekt los. Wij schuiven de stoelen zo dicht mogelijk onder parasol om droog te blijven. Hierdoor zijn we net te laat bij de oude gevangenis net achter het raadhuis. Het fotografiemuseum dat tegenwoordig gevestigd is in de gevangenis sluit om half zes. Als we op de deur kloppen mogen we na een lichte twijfel toch nog even snel het museum in. Snel overhandigen we onze card. Uiteindelijk sluiten we de dag af met een foto van de Virupoort, het centrale entree van de oude stad. Ik klim op de grasheuvel om de laatste van de vier foto's uit de reisgids te kunnen maken. Voldaan lopen we terug naar het hotel