Litouwen > Op de fiets over de Koerse Schoorwal

Gisteravond heeft de chauffeur nog in het Russisch aan Karen gevraagd of wij wel regenkleding bij ons hadden. Dat belooft niet veel goeds. De weersverwachting voor vandaag is buiig. Vandaag is een vrije dag in Nida. Wij laten ons niet kisten door het weer en huren fietsen in het centrum van het dorpje. Op het grasveld staan verschillende verhuurders. Enkele fietsen op een rij, een parasol en een klapstoel. Wij huren de fietsen bij het stalletje het dichtst bij het hotel. Wel zo makkelijk. Wij rijden eerst door het centrum in zuidelijke richting. De fietsen rijden prima en zien er goed uit. Het fietspad gaat net buiten Nida over in een zandpad. We volgen dit pad tot aan een houten trap. Hier stallen we de fietsen en klimmen omhoog. De trap ligt naast de hoogste zandduin van de Koerse Schoorwal schiereiland. Vanaf de top van de zandduin hebben we zicht op de baai en op Nida. We lopen iets verder de duinen in. Hier staat een grote zonnewijzer en hiervandaan is zicht op de Russische grens. Het is de Russische grens met Kaliningrad, een klein stukje Rusland ingeklemd tussen Polen en Litouwen. Vreemd eigenlijk dat dit stukje nog wel bij Rusland hoort en de Baltische Staten zich afgescheiden hebben.

Litouwen - De hoogste zandduin van de Koerse Schoordam ligt net ten zuiden van Nida tegen de Russische grens

Dit zal ook wel de reden zijn dat het praktisch onmogelijk is de grens hier tussen Litouwen en Rusland over te steken zonder opgepakt te worden. Weer beneden zetten de regendruppels wat meer door en bestellen we eerst een kop koffie op een terras. Als het weer droog is vervolgen we in Noordelijke richting. Naast de hoofdweg voor auto's over het eiland, ligt er een fietspad door de bossen langs de kust. Dit natuurgebied van bossen en zandduinen staat op de lijst van de Unesco. In een rustig tempo fietsen we door de natuur. Het pad gaat licht glooiend op en neer, maar nergens is het echt steil. Een mooie tocht. Net voor het plaatsje Preila begint het weer te spetteren. Ik trek mijn regenjas aan en dek mijn rugzak af met een regenhoes. Alsof er niets aan de hand is rijden we door naar Pervalka. Naarmate we Pervalka naderen nemen de plassen steeds meer toe. Hier heeft het duidelijk harder geregend. Als we in Pervalka aankomen hebben we twaalf kilometer gefietst vanuit Nida. Aan het water nemen we plaats op een terras en bestellen een lunch. Het is weer droog en de zon laat zich voorzichtig zien. Op de terugweg komt de zon goed door en rijden we voor de wind weer terug naar Nida. Aan de grens van Nida staat het Thomas Mann huis. Het voormalige zomerverblijf van deze Duitse schrijver. Tegenwoordig is het een museum. Reisgenoten bezoeken het huis, wij besluiten door te rijden en leveren de fietsen weer in bij de verhuurder. Lopend gaan we Nida nog in om wat foto's van het plaatsje te maken nu het droog is. Vooral de fel gekleurde huizen en de bijzondere windvanen zijn opvallend. We ontmoeten de anderen weer op het terras. Het Thomas Mann huis viel wat tegen. 's Avonds besluiten we hier ook te eten.