Rusland > Hermitage en het Zwanenmeer

Met de hele groep reizen we met de metro naar het centrum. Het is een stuk drukker in de metrostellen en het is zelfs een beetje duwen om in de metro te komen. Hier iedereen lukt het om binnen te komen. De wagon is gewoon vol. Gelukkig rijden de metro's om de twee minuten. We stappen weer uit de Nevski en lopen naar het Paleisplein. De groen gevel van de Hermitage ligt prachtig in het zonlicht.

Rusland - De lange rijen voor de ingang van de Hermitage

Het is vandaag de eerste donderdag van de maand en dan zijn alle musea gratis in Rusland. Dit betekent ook dat de Hermitage vandaag gratis is. Bij de ingang blijkt dat meer mensen dit weten. We sluiten op het binnenterrein aan in een lange rij. De kassa's gaan bijna open. Binnen krijg ik een gratis toegangskaart en koop ik een speciale fotokaart om foto's te mogen maken. Nadat ik mijn rugzak in het depot afgegeven heb, loop ik het meest beroemde museum ter wereld binnen: De Hermitage. Waar te beginnen? Het museum is zo groot. We laten ons dwalen door de zalen. Via de door Rastelli ontworpen hoofdtrap komen we op de eerste verdieping (hier tweede geheten). Helaas staat de kolossale trap in de steigers. Ik ben onder de indruk van het paleis. Iedere zaal op zich is prachtig en de collectie bijzondere schilderijen merk ik nauwelijks op. De troonzaal van Peter de Grote, de indrukwekkende Sint Joriszaal en de Staatsievertrekken. Allemaal stuk voor stuk schitterend. Bij de Nederlandse schilders, net in het gebouw de nieuwe Hermitage, hangen doeken van Frans Hals, Jan Steen en Jacab van Ruisdael. Aan het einde van de zaal hangen ook meesterwerken van Rembrandt van Rijn. Nog nooit heb ik zoveel Rembrandts bij elkaar gezien. De bekendere doeken als 'De verloren zoon' en het 'Abaramsoffer' hangen schuin tegenover elkaar.

Rusland - De Dakraamzaal op de eerste verdieping van de Hermitage

Ik verbaas mij er over dat de lichtval van het raam reflecteert in het schilderij en het daardoor minder goed overkomt. Via de Paviljoenzaal, met de pauwen klok, komen we in de Italiaanse sectie. Hier hangt de Madonna van Leonardo da Vinci. Via de Rafaelsloggia's en de dakraamzalen lopen we via de Staatsietrappen weer terug naar de begane grond voor een lunch. Alles is zo overweldigend dat een pauze nodig is. De middag besteden we aan het Winterpaleis zelf. De Italiaanse zaal, de blauwe Alexanderzaal en de Gouden Salon (de naam verraadt het interieur al). Bij de moderne kunst hangen werken van Gauguin, Matisse en Picasso. We sluiten af in de Malachietzaal en verlaten even over drieën de Hermitage. Er hangt nog heel veel dat we niet gezien hebben, maar meer is domweg niet te bevatten. Op een terras met een biertje geef ik alle indrukken een plek. Aan het einde van de middag verzamelen we met de theatergangers opnieuw bij de Hermitage. We wandelen gezamenlijk in de richting van het theater. We hebben kaarten voor het Zwanenmeer in het Mikhailovsky Theater. In de nabijheid van het theater eten we buiten op een terras. Het theater ziet er mooi uit en ze zijn duidelijk op toeristen ingespeeld. Ik kan de Russische letters op mijn kaartje niet lezen, maar vriendelijk word ik naar mijn plaats verwezen. Het publiek bestaat voor de helft uit Russen en voor de helft uit toeristen. Voornamelijk groepen. In ben niet direct ballet fan, maar zo'n voorstelling in zo'n stad mag gewoon niet ontbreken. Gelukkig heb ik vooraf het programmaboekje gelezen. Hierdoor is het stuk goed te volgen. Na het tweede bedrijf neemt het gezelschap afscheid en krijgt een staande ovatie. Het gordijn gaat dicht en de zaallichten aan. Normaal gesproken een prima einde, maar het derde bedrijf is nog niet gespeeld. Er heerst onduidelijkheid en sommigen verlaten al het theater. Na enkele minuten klinkt het einde pauze signaal en volgt het derde deel. Over elven nemen we de metro weer terug naar het hotel. Ik heb meer van deze balletvoorstelling genoten dan ik vooraf verwacht had. Prachtig!