India > Mountainbiken vanaf de Khardung La pas

Een vrije dag in Leh. In heb besloten deze dag te gaan mountainbiken. Met een jeep word ik naar de hoogst berijdbare pas ter wereld gebracht: de Khardung La pas. Deze pas ligt op 5.602 meter hoogte. Daarna is het de bedoeling dat ik met de fiets terug naar Leh rijd. Leh ligt ruim 2.000 meter lager. Dadul heeft gisteren nog een permit voor de bergpas weten te regelen voor mij. Dit was op de valreep. Bij de fietsverhuurder zoek ik een goede fiets uit. Ik controleer vooral de remmen van de fiets zorgvuldig.

India - De Khardung La pas is met 5.602 meter hoogte de hoogst berijdbare bergpas ter wereld

Ook zoek ik een passende helm uit. Met zes andere deelnemers stap ik in de wagen. De fietsen zijn op het dak gebonden. Het gezelschap bestaat uit twee Israëliërs, drie Britten en twee Nederlanders. Sonnu, de chauffeur, probeert met de auto de weg op te draaien. Tot vier keer toe slaat zijn motor af als hij over een klein randje probeert te rijden. Dit belooft wat voor de bergpas. Onder groot applaus van ons, slaagt hij in de vijfde poging. We rijden de bergpas op. De weg is smal. Regelmatig staan we stil om tegenliggers te laten passeren. Soms kan het maar net. Achter me zie ik Leh steeds kleiner en kleiner worden. Halverwege komt een militair konvooi ons tegemoet. Sonnu wordt gebaard aan de kant te gaan. Er volgt een konvooi met zeker vijftig vrachtwagens de bergpas af. Op vijftien kilometer van de top ligt een checkpoint. Sonnu laat de permits zien bij het controlepunt. Hier houdt ook direct het asfalt op. Een stenen rotsachtige weg vervolgt. Af en toe stroomt een bergbeekje over de weg. Dit wordt nog best een uitdaging straks op de fiets. Buldozers zijn bezig de weg te verbeteren. Waarschijnlijk wordt dit gedeelte binnen enkele jaren ook geasfalteerd. Soms bijna stapvoets rijdt Sonnu de auto over de hobbelige weg. Even over één uur, ruim twee uur later, ben ik op de top van de Khardung La pas. Ik ben op een hoogte van 5.602 meter. Zo hoog ben ik nog nooit eerder geweest. Ik maak enkele foto's op de top. Talrijke kleurrijke gebedsvlaggetjes wapperen in de wind.

India - De afdeling vanaf de Khardung La bergpas naar Leh

Een mooi gezicht. Na een theetje in één van de hoogste cafés ter wereld, is het tijd voor de afdaling. Ik trek mijn handschoenen aan. Ik zet mijn helm op en ik pak mijn mountainbike. Al direct merk ik dat de weg vol hobbels en kuilen zit. Ik rijd voorzichtig. Ik ben bang dat ik over de kop ga als mijn voorwiel in een kuil komt. Ik moet flink bijremmen om niet te veel snelheid te krijgen. Dit valt mij nog flink tegen. Het prachtige uitzicht maakt alles in een keer goed. Bij de sneeuwresten op de berg stop ik voor een foto. Ik laat direct enkele vrachtwagens passeren. Zij denderen met flinke snelheid van de bergpas. Voor fietsers is weinig plaats. Bij de werkzaamheden haal ik de wachtende auto's weer in. Zij moeten wachten tot de bulldozer klaar is. Ik kan met mijn fiets passeren. Even verderop gaat het mis. Met mijn trapper raak ik een steen op de weg. Ik word met fiets en al gelanceerd. Precies in het zicht van de wachtende auto's. Ik tuimel van mijn fiets en beland hard op de stenen. Gelukkig blijft de schade beperkt tot enkele schaafwonden op been en arm. Ook ligt mijn ketting van de fiets. Ik maak de schaafwonden schoon met drinkwater. Ik zet mijn fiets op de kop en repareer mijn ketting. Iets geschrokken vervolg ik de afdaling. Ik doe nog iets rustiger aan. Al snel komen de vrachtwagens mij weer voorbij. Bij het passeren houd ik even in. Als ik om kijk, zie ik bij de bergtop een groot militair konvooi aan komen rijden. Een uitdaging om dit konvooi voor te blijven. Als ik na vijftien kilometer bij het checkpoint kom, is het net gelukt. Het konvooi stopt bij het checkpoint. Vanaf hier ligt er asfalt. Het afdalen gaat direct een stuk beter en sneller. Op sommige delen hoef ik nauwelijks te remmen. Zorgvuldig vermijd ik de kuilen en het zand op de weg. Bij de bochten rem ik voor de zekerheid iets meer. Ik hang liever niet al te schuin in de bochten. Naar mate ik lager kom, wordt de kwaliteit van de weg steeds beter en is de weg overzichtelijker.

India - Op de mountainbike afdalen naar Leh. Een hoogteverschil van ruim 2.000 meter

Ik daal op volle snelheid af. Ik vraag me af hoe hard ik rijd? Ik schat dat ik tussen de vijftig en zestig kilometer per uur daal. Ik moet soms flink in de remmen om de haardspeldbochten veilig te kunnen nemen. Soms slipt mijn achterwiel hierbij zelfs door. Terwijl ik afdaal, zie ik Leh weer naderen. Via de straatjes van Leh kom ik uiteindelijk weer terug bij de fietsverhuurder. Ik heb er net iets langer dan twee uur over gedaan. Wat een geweldige ervaring!'s Avonds tijdens de briefing voor de reisdagen door de bergen bestaat nog steeds onduidelijkheid over het type vervoer voor morgen. In het reisprogramma staat duidelijk als high light een driedaagse jeepsafari. De reisorganisatie Sawadee probeert het af te doen met twee busjes. Dit betekent uren langer toeren over de bochtige wegen, omdat een bus veel minder vermogen heeft. Ook is het comfort stukken minder. Ik heb mijn beklag al laten horen. Het moet voor Sawadee toch niet zo moeilijk zijn om jeeps te huren. In Leh zijn aanbieders genoeg. Tijdens de briefing is er nog een vervelende mededeling. Wilma heeft zoveel last van haar rugblessure tijdens de trekking, dat ze terug keert naar Nederland. 's Avonds tijdens het eten neem ik met een vervelend gevoel afscheid van haar.