India > Met de tuk-tuk door Delhi

Gaap! Al om vier uur rijd ik naar het treinstation van Amritsar. In neem de trein van vijf uur naar Delhi. In de straten is het nog rustig. Her en der liggen mensen op straat te slapen. Ik blijf moeite hebben met dit beeld. Op het stationplein is het wel druk. Ook hier liggen mensen maar zij wachten op hun trein. Als ik bij het perron kom staat de trein al gereed. Een goede brede coupé met vijf comfortabele stoelen naast elkaar.

India - Met de trein van Amritsar naar Delhi

Als de trein vertrekt, doe ik mijn ogen nog maar even dicht. Tegen elf uur nadert de trein Delhi. Op het hoofdstation van Delhi is het erg druk. Het is even zoeken naar de contactpersoon. Hij gaat mij voor naar de bus. De bus staat verder weg dan ik verwacht had. Ik loop zo'n vijfhonderd meter naar de busparkeerplaats. Tijdens deze tocht merk ik pas goed hoe drukkend warm het op straat is.'s Middags wil ik naar de Hamuyun Tombe. Op weg naar de metro spreekt een tuk-tuk rijder mij aan. Hij kan mij naar de Tombe rijden. We onderhandelen over de prijs. We spreken af dat hij mij langs verschillende gebouwen rijdt, wacht als ik naar binnen ga en mij uiteindelijk weer terug bij het hotel brengt. Ongetwijfeld is het niet de goedkoopste variant maar wel de makkelijkste. Ik heb maar enkele uurtjes om Delhi te bekijken. Ik stap in bij Amin, de tuk-tuk rijder. Onderweg naar de Hamuyun Tombe, laat Amin mij verschillende gebouwen zien en vertelt hij over de historie. We passeren een mooie Hindu tempel en de India Gate. De Humayun tombe is gebouwd in 1562 in opdracht van Hamida Banu Begum voor haar overleden man, de Mogol-keizer Humayun. Bij het complex werd voor het eerst op zo'n grote schaal zandsteen gebruikt, zoals ook bij het rode fort en de Jama Masjid. Als ik door de toegangspoort wandel en kijk op de tombe ben ik even sprakeloos. Ik geniet van het plaatje voordat ik een foto maak. Veel tijd krijg ik hiervoor niet. Binnen enkele ogenblikken breekt een forse stortbui los. Het terrein staat blank. Ik blijf schuilen bij de poort en bekijk het kleine museumpje. Als na een kwartier de ergste bui achter de rug is, loop ik naar de tombe toe. Van afstand vind ik het monument eigenlijk indrukwekkender dan van dichtbij. Natuurlijk heeft de tombe een prachtige vormgeving, kleurgebruik en opengewerkte ramen. Een bijzonder bouwwerk. Via de tuinen loop ik terug. Hier staan nog verschillende tombes uit dezelfde periode. Amin heeft de tuk-tuk weer helemaal droog als ik terug kom. Overal liggen grote plassen op straat.

India - De Humayun Tombe met het mausoleum van de Mongolse leider Humayun uit 1562

Ik wil naar het Nizamuddin Dargah mausoleum. Amin geeft aan dat ik waarschijnlijk niet naar binnen mag, omdat ik een driekwart broek aan heb. Ik besluit de gok te wagen. Hij rijdt de tuk-tuk de smalle straatjes in. Links en rechts volop winkeltjes. In de hoek is de ingang van het mausoleum en moskee. Direct begint er een strijd wie op mijn schoenen mag passen. Ik wijs één persoon aan. Zijn buurman drukt mij twee bloemenslingers in mijn handen. Om te offeren zegt hij. Ik vind de vijftig ruppees veel te veel en geef ze terug. Ik negeer zijn beledigend gezicht. Even verder roept iemand dat hoofdbedekking verplicht is. Lastig om in te schatten of dit inderdaad moet vanuit respect of dat mij iets aangesmeerd wordt. Voor ik er erg in heb, heb ik al een kapje op mijn hoofd. Ik geef tien ruppees. Hij wil er vijfentwintig. Ik wuif dit weg. Ik leg nog vijf extra neer en loop door. Het smalle steegje waar ik door moet, ligt vol met bedelaars. Vreemd dat ze allemaal zo dicht bij elkaar gaan liggen. Na enkele bochten bereik ik het mausoleum. Ik loop over de kleine binnenplaats. Ook hier word ik aangeklampt voor alles en nog wat. Ik sla dit bescheiden af. Toch voel ik mij rond het mausoleum niet op mijn gemak. Ik besluit alleen even door de ingang te kijken naar de tombe van één van de beroemdste Sufi heiligen, Nizamuddin Auliya. Hij leefde in de 11de eeuw. Het mausoleum zelf laat ik aan de gelovigen. Wel bekijk ik de naastgelegen eenvoudige moskee. Daarna loop ik via het smalle steegje weer terug. De jongen van het hoofdkapje kan mijn grap niet waarderen, als ik het petje in zijn handen druk en mijn ruppees terug vraag. Amin rijdt mij terug naar het hotel. Vlak bij het hotel vraag ik Amin of hij ook een goede kapper weet. Er blijkt een kapper vlak bij het hotel te zitten.

India - Het mausoleum van Nizamuddin Dargah, een belangrijke Sufi heilige

Amin helpt met het onderhandelen en even later zit ik in de stoel bij de kapper. Na afloop ontstaat er toch discussie over de prijs. De kapper heeft een smeerseltje gebruikt voor op mijn gezicht. Volgens hem is dit drie keer zo duur als het knippen. Dit kan niet waar zijn. Ik leg het bedrag neer dat ik voldoende vind en loop naar buiten. Bij het hotel wacht een teleurstelling. De speciale Indiase Tikka avond gaat op het laatste moment niet door. De familie waar we ontvangen zouden worden, heeft geen plaats voor een groep van veertien personen. Vreemd want Sawadee heeft dit in het programma staan en reist altijd met groepen van deze omvang. De avond is geannuleerd. Jammer. Na de Tikka ceremonie zouden we afgezet worden bij het restaurant om te gaan eten. Door het niet door gaan van de Tikka avond, is er ook geen vervoer. Op eigen gelegenheid reist iedereen naar Connaught Place. Rond het centrale plein zitten verschillende restaurants. In één restaurant eet ik voor de laatste keer met de hele groep gezamenlijk. Tijdens het eten bedanken we Maria voor haar reisbegeleiding.