Japan > Het Daimonji Bonfire festival

Met de metro en trein ga ik naar Arashiyama. Arashiyama ligt aan de westzijde van Kyoto. Het is even puzzelen welk treinkaartje ik moet hebben. Ik weet inmiddels hoe de ticketautomaat werkt, maar het bord met de tarieven is alleen in het Japans. Bij het loket koop ik een kaartje. De trein staat al klaar op het perron. Voor de zekerheid informeer ik of dit de goede trein is. Na een bevestigend knikje van de conductrice stap ik in. De trein is behoorlijk vol. Ik moet staan. Ik heb geen idee hoeveel haltes ik mee moet. Als ik mij baseer op de prijs kan het nooit ver weg zijn.

Japan - Wandelen in de schaduw door het bamboebos

Het blijken er uiteindelijk zes te zijn. Ik stap uit op Saga-Arashiyama. De trein stroomt leeg. Waarschijnlijk komen de meeste bezoekers voor de Tenryu-ji tempel. Ik sla eerst linksaf en loop door naar de Togetsukyo bridge. De oorsprong van deze brug is al meer dan duizend jaar oud. De brug is daarna regelmatig gerestaureerd. Aan de andere zijde van de brug ligt het monkey park. Via een twintig minuten lange klim naar de top van de berg kom ik bij de bavianen. Onderweg staan talrijke waarschuwingsborden. Kijk de bavianen niet in de ogen, toon ze geen eten en houd afstand. Op de top is een speciale wachtruimte. Alleen hiervandaan mogen de apen gevoerd worden. Aan de buitenzijde hangen de apen tegen het gaas. Onder de bomen achter het huisje liggen apen te rusten. Ook voor hen is het warm. Sommigen zijn elkaar aan het vlooien. Een jonge aap slingert aan een touw. De beesten lijken geen oog te hebben voor hun toeschouwers. Wel zijn er verschillende bewakers die in de gaten houden of alles goed gaat. Het is een leuk gezicht. Aan de andere kant van het terras is het ook een leuk gezicht. Het uitzicht op Kyoto. Hiervandaan is goed te zien hoe groot de stad is. Terug beneden bezoek ik het Tenryu-ji Temple complex. Ik sla de tempel zelf over en koop een kaartje voor de tuin. Het grind rond de rotsen is sierlijk aangeharkt. Ook de waterpartij ziet er fraai uit. Niet voor niets staat de tempel en de tuin op de Unesco werelderfgoedlijst. Vanuit de tempel tuin loop ik het bamboe bos in. Een wandelpad tussen metershoge bamboe. Heerlijk om in de schaduw te wandelen. Dit verandert als ik weer terug loop naar het station. Het is vandaag weer 34 graden

Japan - Bavianen in het monkey park in Saga-Arashivama

. Iedereen loopt met waaiers om nog een beetje verkoeling te krijgen. Gelukkig staat de airco aan in de trein. 's Avonds is het Daimonji Bonfire festival waarmee het einde van de Obon gevierd wordt. Een periode van drie dagen waarin de Japanners hun voorouders herdenken. In Kyoto wordt de Daimonji gevierd, door tegen de berghelling van Mt Nyoigadake het Chineese teken 'dai' van lantaarns te vormen. Dai betekent groot. Bij de receptie van mijn hotel werd aangegeven dat ik het beste uitzicht heb bij de splitsing van de Kamo rivier. Ik werd ook gewaarschuwd dat het druk kan zijn en dat er regen voorspeld is. Met mijn paraplu op zak ga ik op pad. Ik wandel naar de Kamo rivier. Daarna volg ik de rivier. Halverwege begint het al te regenen. Wat jammer. Ik schuil even onder een viaduct. Wanneer het iets minder lijkt te regenen loop ik weer door. Ik vraag twee meisjes voor me waar ik precies moet zijn. Zij spreken nauwelijks Engels, maar gebaren mij hen te volgen. Onderweg proberen we over en weer wat te vertellen. Ook laat ik mijn reisroute zien. Ze zijn zo onder de indruk dat ze beginnen te klappen. Ik krijg een kadootje aangeboden. Ik begrijp niet waarom, maar ze staan er op dat ik het aanpak. Deze bonbons hebben ze zeker niet voor mij aangeschaft. Ik voel mij wat bezwaard. Snel maken we nog een fotootje van onder de paraplu. Bij de splitsing van het water is het druk. Erg druk. De politie probeert de mensenmassa in goede banen te leiden. Als ik een foto wil maken vanaf de brug, word ik direct aangesproken. Niet stilstaan op de brug! Ik loop het park in. De regen zet flink door. Ik sta onder de bomen en onder mijn parapluutje. Ik twijfel tussen 'wat doe ik hier in dit weer?' tot 'het is enorm bijzonder om hier te zijn'. Waarschijnlijk vragen de mensen om mij heen zich ook af of ze het dit jaar niet beter een keertje hadden kunnen overslaan. Onafgebroken komt de regen met bakken uit de hemel. Om acht uur, het moment dat het eerste vuur ontstoken wordt, gebeurt er niets. Althans niet dat ik kan zien. Er lijkt een gloed achter de bewolking te zijn. Zou dat het zijn? Ik had een massaal ooh en aah verwacht.

Japan - Twee meisje leiden mij naar het festival

Dit blijft uit. Verschillende mensen gaan al weer weg. Ik ben inmiddels zo nat dat ik ook besluit richting de metro te lopen. Licht teleurgesteld. Dit plan hebben echter meer mensen opgevat. Honderden mensen staan op de brug met hun paraplu te wachten om het metrostation in te komen. Ik bedenk mij dat het vaak handig is om net iets langer te zijn dan de gemiddelde Japanner, maar als het regent is dat het niet. Het water van mijn paraplu komt net zo hard weer terug via de lager gehouden paraplu's. Gelukkig heb ik mijn paspoort en fotocamera in plastic verpakt. Voor de rest is alles doorweekt. De stroom mensen gaat door in het metrostation. Alles lijkt goed georganiseerd. Medewerkers wijzen de richting van het perron. Ik kom zelfs redelijk makkelijk aan een kaartje. Er komt een leeg treinstel aanrijden. In de metro valt het mij op dat veel mensen veel minder doorweekt zijn dan ik. Misschien is mijn paraplu aan vervanging toe? Bij het Gion station, twee haltes verder, stap ik weer uit. Hiervandaan moet ik nog een stukje lopen. Het regent nog steeds flink. Gelukkig kan ik onder de overkapping van de winkels lopen tot mijn hotel. Meerdere hotelgasten druppelen binnen. De natte kleding wordt uitgehangen. Ik raak in gesprek met Will. Hij slaapt naast mij. Hij is leraar in Washington en geeft mij tips over de route66. Ik mag altijd contact met hem opnemen als ik vragen heb.