Japan > Afscheid van Brutus

Bij het wakker worden zit de reis er echt op. Vandaag rest ons de auto en de motoren naar de haven te brengen en de formaliteiten daar af te ronden. Om half acht rijden we weg bij het hotel. We hebben om tien uur een afspraak in de haven van Yokahama, zo'n veertig kilometer verderop. Het is op straat vooral druk met voetgangers. Hele groepen mensen - het zijn hoofdzakelijk mannen - steken over als het voetgangerslicht op groen springt. Iedereen gekleed in een donkere pantalon en een wit overhemd. Op weg naar het werk. Wij gaan op weg naar Yokahama. Richting de tolweg ziet het er druk uit, maar de meeste automobilisten kiezen er voor om de tolweg te mijden. Zodra wij de hoger gelegen tolweg bereikt hebben, rijdt het prima door. Het verkeer in de andere rijrichting, Tokyo in, staat wel vast. Bij de splitsing naar Yokahama komen we opnieuw bij een tolpoortje. De man wil ons kaartje zien. Hier hadden we niet op gerekend. We hebben het ergens in de auto neergegooid. We rapen verschillende bonnetjes van de grond. Allemaal oude bonnetjes. Uiteindelijk gebaart de man, rijden maar. We hoeven niet opnieuw te betalen. Pas toen realiseerden we ons dat het bonnetje bij het wisselgeld gestoken zat. Binnen een uur arriveren we bij de haven van Yokahama. We zijn veel te vroeg. We rijden de voertuigen alvast de hangar in, maar moeten wachten op de coördinator. We hebben om tien uur met hem afgesproken.

Japan - De hoge wolkenkrabbers van Tokyo

Medewerkers wijzen ons de wachtruimte. De coördinator is er sneller dan verwacht en ook de formaliteiten verlopen vlotjes. Niets douane, niets bagage controle. Hij maakt een kopie van onze paspoorten, hij houdt het Carnet de Passage en we ondertekenen een formulier. Het moment om afscheid te nemen van Brutus is aangebroken. Over anderhalf tot twee maanden zien we hem weer in Nederland. Hopelijk in dezelfde staat. Met de taxi rijden we naar het station in Yokahama. Een spoorbeambte helpt ons om tickets uit de machine te krijgen. De trein vertrekt al over drie minuten van perron twee, zegt hij. Snel haasten we ons naar het perron. De trein komt precies aangereden. Op het volgende station stappen we over op de express trein naar Tokyo. Binnen een half uur staan we weer bij station Shinbashi, nabij ons hotel. In de wijk Ganzi zoeken we de meiden weer op. We drinken koffie en eten wat. We bespreken óók de plannen voor de komende dagen. Eigenlijk had ik mij hier tot nu toe nog helemaal niet zo mee bezig gehouden. We besluiten morgen en overmorgen naar de vismarkt, het paleis en de Senjo-ji tempel te gaan. Vanmiddag doet iedereen zijn ding. Ik vind het prettig om even alleen een stuk door de stad te wandelen. Even niets anders om mij heen. Ik wandel vanuit de drukte van Ginza naar het zuiden. Het is goed te zien dat alles in Japan georganiseerd is. Bij bouwplaatsen staan mannetjes bij de poort om voetgangers tegen te houden of te waarschuwen. Gisteren zagen we al iemand met een vlag naast een straatveger lopen op een parkeerplaats. In het park loopt een man voor een vrachtwagen uit om wandelaars te waarschuwen en misschien wel het toppunt dat er op een druk kruispunt twee mannetjes staan om bij het voetgangerslicht te voorkomen dat mensen door rood lopen of rijden. De infrastructuur in Japan ligt vaak boven elkaar. De trein rijdt op een verhoogde spoorrail. Het verkeer rijdt er onderdoor. De metro hangt ook boven de weg. Op sommige stukken liggen hele wandelpromenades op datzelfde niveau. Tussen al het verkeer en wolkenkrabbers ligt de voormalige Hama paleistuin. Een rustpunt in de drukke stad. Ik wandel het park in en bekijk de eenvoudige bloementuin.

Japan - Tokyo bij avond

Ik passeer het theepaviljoen. Vanaf de paleistuin steek ik schuin door naar het Shakipark. Aan de westzijde van dit park staat de 333 meter hoge Tokyo tower. De fel rode toren heeft dezelfde vorm als de Eiffeltoren in Parijs. Onder het gebouw zit een groot foodcenter. Talrijke restaurantjes proberen hun gerechten te slijten aan de vele toeristen. Ik vind de toegangsprijs van 35 euro om de toren op te mogen wat aan de hoge kant. Ik wandel om het gebouw heen om foto's vanaf de grond te maken. Net naast de toren staat de Jojo-ji tempel. Deze enorme boeddhistische tempel is in 1975 herbouwd op de plek waar in 1393 de eerste tempel gebouwd werd. In de avond gaan we weer gezamenlijk naar de uitgaanswijk Shinjuku. Het is druk in de metro. Bij iedere deur staan mannetjes klaar om reizigers de metro in te drukken. Over dit fenomeen heb ik vaak gehoord, maar het is bizar om hier zelf deel van uit te maken. De andere reizigers laten het geduw gelaten over zich heenkomen. Bij Shinjuku station begint het al te schemeren. Grote lichtreclames verlichten de omgeving. Nabij het station staat het Tokyo Metropolitan Government Building. Op de bovenste verdieping is een uitkijkpunt gevestigd. We gaan met een vliegensvlugge lift naar de 45ste verdieping. Terwijl de schemer over Tokyo valt, heb ik uitzicht over de stad. Overal gaan de lampjes aan. Wat een prachtig gezicht. Terug in de wijk Shinjuku bestellen we een drankje op een terrasje. Cafés en restaurants zitten hier volop. We willen suhsi eten bij een echte Japanner. Het restaurant dat geadviseerd wordt via tripadvisor zit compleet vol. Enkele straten verder zit een leuk alternatief. In een aparte privé kamer proeven we de verschillende sushi's. De verse vis is voortreffelijk.