Togo > Rondwandeling door Djamdé

Dag 8 - Dinsdag 28 december 2011

's Nachts word ik wakker. Er klinkt aanhoudend tromgeluid en zang. Er is een avondwake gaande voor een overledene. Het geluid gaat de hele nacht onafgebroken door. Ik draai me weer om in mijn tent en op het ritme van de muziek val ik weer in slaap. Als ik de volgende ochtend op sta, klinkt de muziek nog steeds, alleen minder intens. Ik was me met een teiltje water, pak mijn bagage weer in en breek de tent af. Na het ontbijt wandelen we Djamdé in met een lokale gids. Hij laat de tabaksplanten zien, de okro vrucht en de zelfgebouwde graansilo's. We bezoeken een man die manden vlecht en we mogen een kijkje nemen in zijn huisje. De rondwandeling geeft een leuk beeld hoe het dagelijkse leven in Djambé plaats vindt. De dorpskinderen volgen ons op een voor hen veilige afstand.

Als ze te dicht bij komen of te veel herrie maken, stuurt onze gids ze weg. Via de waterput en de voodoosymbolen komen we aan bij het onderkomen van het stamhoofd. Het stamhoofd, Adam geheten, staat ons al op te wachten. Hij vertelt over zijn dorp. Adam is een vriendelijke humoristische man. Hij vertelt dat hij ook naar Kara moet, net als wij. Buiten moet zijn auto aangeduwd worden. Onderweg komt hij luid toeterend voorbij rijden. Het is maar twintig kilometer naar Kara en al snel rijden we de buitenwijken van de stad binnen. In het centrum rijden we een extra rondje, zodat Anani ons de restaurants, leuke plekken en het internetcafé kan aanwijzen. Rond half twaalf rijden we het terrein van het meest luxe hotel van Kara op. Een mooi hotel met zwembad. 's Middags wandel ik Kara in. In het centrum is het druk op de plaatselijke weekmarkt.

Vooral vrouwen doen hier de lokale inkopen. Ik loop tussen de mensen door. Ik zeg iedereen 'bonjour' terug. Via het stadion kom ik aan de rand van het centrum bij een internetcafé. Er is maar één internet gelegenheid in Kara. Ik loop naar binnen en moet - tot mijn verbazing - bij aanvang aangeven hoe lang ik wil internetten. Ik heb geen idee hoe snel de pc's zijn en kies voor een half uur. Net als ik mijn mailtjes verstuurd heb en met nog acht minuten op de klok, valt de stroom weer uit. Tot nu toe is dit iedere dag nog wel een keertje gebeurd. De eigenaar biedt zijn excuus aan en wil mij geld terug geven. Ik leg hem uit dat ik al klaar was. Ondertussen springt de stroom weer aan. Op een terras bestel ik een cola en schrijf mijn dagverslag. Ik raak in gesprek met de eigenaresse en ik leg in mijn beste Frans uit dat ik uit Nederland kom. Waarschijnlijk heeft zij nooit toeristen op haar terras. Ook straatverkopers komen op het terras, maar laten mij verrassend genoeg met rust. Pal naast mij wordt een vuurtje gestookt. Een kip ligt klaar geslacht te worden. Ik realiseer me dat ik dit nog nooit gezien heb en kijk belangstellend toe. Even later ligt het beestje van zijn veren ontdaan boven het vuur. Ik wandel via de markt terug naar het hotel. In de straat van het hotel pauzeer ik in 'Du Jardin' voor een biertje in de binnentuin. Een heerlijk rustige omgeving in deze stad. 's Avonds wandelen we door de stad en eten bij 'Du Chateau' in het centrum van de stad. Schuin tegenover dit restaurant prijst mijn reisgids een nightclub aan als 'the place to be'. De bar blijkt alleen in het weekend open te zijn. De beveiliger verwijst naar hotel Kara waar gedanst kan worden. Ons eigen hotel dus. We wandelen terug en bestellen uiteindelijk een biertje op een van de terrassen op de weg naar het hotel.