Togo > Een Djembé als souvenir

's Morgens is er weer water. Snel stap ik onder de overigens koude douche. Het blijkt van korte duur. Het water is weer op. Gelukkig komen nog wat druppeltjes uit de koude kraan om me mee te wassen. Ik wandel Kara in op zoek naar souvenirs . Ik heb mijn zinnen gezet op een Djembé, een Afrikaanse trommel gemaakt van een uitgeholde boomstam en bespannen met geitenvel. Reisgenoten hebben gisteren al twee Djembees aangeschaft. Bij het winkeltje heeft de verkoper al snel door dat ik de kopers van gisteren ken. De onderhandelingen gaan dan ook snel en komen uit op de eerder overeengekomen prijs. De Djembé is verpakt in een stoffen draagzak waardoor de Djembé goed te vervoeren is. Voor de zekerheid wordt het hengsel nog even vastgestikt. Met de Djembé onder de arm keer ik terug naar het hotel.

Togo - De straathandel in Kara, de belangrijkste stad in het noorden van Togo

Het is nog wel even de vraag hoe ik hem mee ga nemen in het vliegtuig, maar dat zie ik later wel.Na de lunch vertrekken we weer met de bus. De djembees worden zorgvuldig opgeborgen tussen de bagage achter in de bus. We rijden naar het noorden richting de Tamberma vallei in het noorden van Togo. Bij Baga, een klein dorpje langs de route stoppen we bij een Loso-stam. Ook hier maken we een wandeling door het dorp, gevolgd door de plaatselijke jeugd. Het valt mij op dat hier opvallend weinig jonge kinderen zijn. Alle kinderen zijn boven de tien jaar. Ik kan de reden niet achterhalen. Alle Loso's hebben een lemen pot op de top van hun rieten dak staan. Dit is niet alleen praktisch dat het water niet via het topje naar binnen kan, maar het geeft hen ook kracht. In tegenstelling tot de andere dorpjes, lijkt de gastvrijheid iets beperkter. De inwoners kijken duidelijk de kat uit de boom. Dit komt waarschijnlijk omdat het stamhoofd niet aanwezig is en Anani dus niet vooraf zijn akkoord kon vragen. Even verder in de nabijheid van het plaatsje Niamtougou, bezoeken we een souvenirshop waar alle voorwerpen gemaakt zijn en ten goede komen aan gehandicapten.

Togo - Een meisje langs de kant van de weg vraagt zelf om een foto

Op deze manier proberen zij inkomsten te verwerven. Bij Kandé volgen de grensformaliteiten. Niet dat we al bij de grens zijn, maar in het gebied in de Tamberma vallei zijn geen douane posten meer. Ik krijg een uit-Togo stempeltje in mijn paspoort, terwijl we pas morgen Benin in zullen gaan. Vanuit Kandé slaan we rechtsaf het leefgebied in van de Tamberma-stammen in het Atakora gebergte. De Tamberma's en de Somba-stammen in Benin, leven in lemen hutten in het Atakora gebergte. De hutten kenmerken zich door de prachtige bouwstijl. Een Tamberma huis, een 'Tata' genoemd, diende als een verdediging tegen de slavenhandelaren in vroegere tijden. Hierdoor worden de huizen ook wel kasteelhuizen genoemd. De traditionele bouwstijl is bewaard gebleven en de vallei maakt ook deel uit van de Unesco-werelderfgoed. De Tamberma's leven op de eerste verdieping van de Tata. Beneden is de offerplaats voor de huisfetisj, de keuken en op het dak zijn de slaapkamers en de graansilo's. Wij zullen morgen zo'n dorpje gaan bezoeken. Vandaag stoppen we in het plaatsje Nyamdé. Bij de plaatselijke school en aan de rand van het zanderige voetbalveld zetten we de tenten op. Kinderen verdringen zich om mee te helpen met de tent. 's Avonds is de lucht oranje gekleurd. Op verschillende plekken rond het dorp wordt het grasland platgebrand. Gecombineerd met een flink briesje, laait het vuur soms meters hoog op. Ook benedenwinds van ons kampterrein woedt een vuur. Hoewel de oranje gloed en vlammen mooi afsteken in de nacht, ben ik er niet gerust op. Voor de zekerheid sluit ik mijn bagage af en zet mijn schoenen klaar om er zo in te springen. Het stelt mij gerust dat de plaatselijke bevolking zich er totaal niet druk om maakt. Ik concludeer hieruit dat het onder controle is. Een beetje onrustig duik ik de slaapzak in.