Liechtenstein > Fürstensteig bergwandeling

Hoe zou het ontbijt in een zelf checkin hotel er uit zien? We volgen de route naar de ontbijtzaal. Het ontbijt wordt geserveerd in het andere gebouw. Een buffet staat opgesteld, waar iedereen zelf zijn ontbijt kan samenstellen. De melk, jus d’orange en vleeswaren liggen in gekoelde lades. Voor de koffie staat een automaat. De service is tot het minimum beperkt, maar alles is voorhanden. Na afloop word je gevraagd om je dienblad op te ruimen, zodat de tafel weer beschikbaar is voor volgende gasten. Een prima oplossing. Gelukkig komt nog wel iemand de tafeltjes schoonmaken. Ik neem een stevig ontbijt. Vandaag gaan we een flinke bergwandeling maken over de Fürstensteig en de bergkammen van de Drei Schwestern. Gisteren benadrukte de medewerkster bij de Tourist Info dat het een zware tocht is en alleen voor geoefende lopers.

Liechtenstein - De verschillende wandelroutes in de bergen

Je mag absoluut geen hoogtevrees hebben of last van duizeligheid, benadrukte zij. Op de smalle bergpaden zou je uit kunnen glijden en meters naar beneden kunnen vallen. Met deze waarschuwingen in ons achterhoofd stappen we in de bus voor ons hotel. Volgens de internetpagina van de busmaatschappij is een dagkaart het voordeligst. De chauffeur ziet problemen in het aantal zones en adviseert gewoon een kaartje te kopen tot Gaflei, het beginpunt van de Fürstensteig bergwandeling. In de bus zitten alleen maar mensen met bergschoenen aan. Waarschijnlijk gaat iedereen wandelen in de bergen. In Triesenberg Post stapt dan ook iedereen uit om snel over te stappen op lijn 22. Deze bus is speciaal blijven wachten op de iets verlate bus waar wij in zitten. Via haarspeldbochten maken we snel hoogte. In zo’n twintig minuten bereiken we het eindpunt van de buslijn: Gaflei. Hier begint de wandeling. Een duidelijk bord geeft de route aan, echter ook met een tijdsindicatie van 5 uur en 45 minuten. Wij gingen uit van maximaal vijf uur wandelen. Des te meer reden om snel op pad te gaan. Het pad loopt gelijk fors omhoog. Het dorpje achter ons wordt snel kleiner en kleiner. Wanneer we boven de bomen komen, bij de steile kale rotsen, wordt ook het pad ruiger. We stappen van rotsblok op rotsblok en vermijden het losse grind. Honderden meters onder ons in het dal zien we Liechtenstein liggen en de Zwitserse berghellingen en de Rijn die de beide landen scheidt. Wat een prachtig gezicht. Op de smalle en moeilijke stukjes zijn staalkabels aan de rotsen bevestigd. Dit geeft extra houvast. Het pad is amper één meter breed. Naast het pad gaat het soms honderden meters naar beneden. De waarschuwing die we mee kregen was niet voor niets. Na een uurtje lopen komen we op de top van de Fürstensteig. Hier kijken we beide dalen in. Links Liechtenstein en Zwitserland en rechts de glooiende Oostenrijkse heuvels. Een kudde koeien en het geluid van de alpenbellen maken het plaatje compleet. Op dit punt hebben we een keuze. We kunnen om de berg terug naar Gaflei of we kunnen de route vervolgen over de Drei Schwestern bergkam naar het bergdorp Planken. Wij kiezen voor deze laatste en zwaardere optie. Vanaf de Fürstensteig zien we het smalle pad tegen de berghelling liggen. We gaan op pad naar het volgende doel, de top van de Gafleispitz. Via het smalle pad tegen de berghelling komen we hoger en hoger. Het is mooi weer vandaag voor de wandeling. De zon schijnt en het is droog. Een sluierbewolking dempt af en toe de zon. Prima wandelweer. Op de top van de Kuegrat staat een groot kruis. Via staalkabels klimmen we het laatste stukje tot de top. We zijn zo’n twee uur onderweg. Na een korte daling zetten we de klim in naar de Garsellikopf, de volgende bergpunt.

Liechtenstein - Uitzicht op de Drei Schwestern bergtoppen

Het uitzicht is nog altijd fabelachtig mooi. Met recht wordt deze wandeling bestempeld als de mooiste bergwandeling van Liechtenstein. Naar mate we weer klimmen worden de rotsen grilliger en het pad steiler. Het laatste stukje moeten we letterlijk met handen en voeten omhoog klimmen. Op sommige plekken helpen staalkabels. We blijven net onder de top van de berg. Een Zwitsers echtpaar komt van de andere zijde. Vooral de vrouw is buiten adem. Ze waarschuwt dat de Drei Schwestern zwaar zijn om te beklimmen. Zou dat zwaarder zijn dan het stukje dat wij net omhoog geklauterd zijn? De route is mooi, maar zwaarder dan dit hoeft van ons niet. We dalen een stukje af en zoeken een plekje op de bergrug voor de lunch. We hebben brood en kaas meegenomen. Met uitzicht op beide zijde van de bergketen nuttigen we onze lunch. In de verte grazen schapen op de hellingen. Het bord geeft aan dat het vanaf hier nog één uur lopen is naar de top van de Drei Schwestern. Dit is eigenlijk langer dan we dachten. We zagen de drie bergtoppen al enige tijd voor ons liggen. Afstand schatten is lastig in de bergen. De bergrotsen zijn zo immens. Tot vlak voor de zusters, loopt de route geleidelijk omhoog. Dit stukje van de route is goed te doen. Pas vlak bij de laatste bergpunt van onze route, stijgt de route flink. We klimmen en klauteren over de rotsen. Soms zijn gaten gemaakt om je voeten in te zetten. Elders zijn ijzeren haken in de rotsen geslagen om te gebruiken om te klimmen. Rond half drie staan we met enige trots op de top van de Drei Schwestern bergtop. Een familie uit Liechtenstein wijst ons de andere twee zusters, die net iets lager liggen. Vanaf hier daalt de route alleen nog maar, verzekeren zij ons. We zijn vierenhalf uur onderweg. We zijn wel toe aan de laatste afdaling. Het afdalen gaat snel. Via staalkabels laten we ons zakken terwijl de voeten geschikte stenen zoeken voor houvast. Op sommige punten zijn treden gemaakt in de rotsen, houten balkjes opgehangen voor houvast en twee stalen trappen bij hele steile stukken. We komen steeds lager. In de diepte zien we de groene alpenweiden liggen en ook de Gafadura Hütte. Zou daar het eindpunt zijn? Een lichte teleurstelling maakt zich over ons meester als we bij de alpenweide een bord naar Planken zien staan.

Liechtenstein - De afdaling naar Planken

Het is nog anderhalf uur lopen. Dit betekent dat we langer over de bergwandeling hebben gedaan dan aangegeven. Eigenlijk hadden we de bus van 15:45 in Planken willen nemen. Deze gaan we niet halen. De volgende bus, één uur later, waarschijnlijk ook niet. Er zit niets anders op dan de afdaling naar Planken in te zetten. Na een half uurtje komen we bij de Gafadura Hütte. Een berghutje met horeca. De afdaling naar Planken is nog altijd ruim en uur. We besluiten hier iets te drinken. Vanaf dit punt loopt een gravel weg slalommend naar beneden. Het wandelpad snijdt stukken van af. Het pad is steil en glibberig in de schaduw van de bergen. We zijn al ruim zes uur onderweg en de vermoeidheid slaat toe. We besluiten via de weg verder te lopen. Dit is misschien langer, maar het loopt makkelijker. Om kwart over vijf lopen we Planken binnen. Veel later dan we gedacht hadden. Bij de bushalte nemen we plaats op een bankje. De bus gaat pas over een half uur. Om kwart voor zes stappen we in de bus. In Schaan stappen we over op de bus richting Vaduz. Alle bustijden zijn zo op elkaar afgestemd, dat overstappen soepel verloopt. Twintig minuten later zijn we in de hoofdstad. Op de wandelpromenade zoeken we een gezellig terrasje. Snel bestellen we een glas bier en iets te eten. Uiteindelijk moeten we nog één etappe met de bus. Tegen achten stappen we voor ons hotel uit. Moe maar voldaan. Dat zijn de juiste woorden. We hebben vandaag een fantastische wandeling gemaakt en het weer werkte geweldig mee. Morgen zullen we de spieren wel wat zeer doen.