Home > Zwitserland > Roadtrip Duitsland en Zwitserland > Reisverslag dag 4
15 - 30 augustus 2020 (16 dagen)
Of we goed geslapen hebben? Met die vraag onthaalt de eigenaar ons bij het ontbijt. Zeker! Ook zijn vrouw komt belangstellend vragen hoe we de kamer ervaren hebben? Gisteren hebben we haar niet ontmoet. Zij was nog aan het werk. Het echtpaar wil alles weten over onze volgende reisbestemmingen. Meestal krijgen zij gasten uit Nederland die op de fiets rond de Bodensee rijden. Gasten voor het klooster van Sankt Gallen hebben ze niet zo vaak. Om negen uur hebben we de auto weer gepakt en nemen we afscheid van het vriendelijke echtpaar. We zijn nog wat vroeg om al naar het klooster van Sankt Gallen te rijden. Dit ligt maar op twintig minuten rijden. Het klooster gaat pas open om tien uur. We rijden door Rorschach en langs de oever van de Bodensee. Het weer werkt niet mee. Er breekt net een flinke bui los. We besluiten om het wandelingetje langs het meer te laten zitten. De bui is gelukkig van korte duur. Blauwe lucht dient zich al weer aan. Na een aantal kilometers passeren we een opvallend bouwwerk. Het blijkt het klooster van Tubach te zijn. We draaien de smalle oprit naar het klooster in. De kerk is open voor bezoekers. Het klooster zelf is gesloten voor bezoek in verband met het risico op een corona besmetting voor de zusters. Het informatiebord meldt het goede nieuws dat alle zusters recent getest zijn en niemand bestemd bleek. Het klooster van Sankt Gallen ligt midden in de gelijknamige stad. De stad heeft zich rond het klooster complex ontwikkeld. We parkeren de auto in één van de parkeergarages in de wijk ‘Klosterviertel’. De torens van de kathedraal steken hoog boven de huizen uit. Een suppoost adviseert ons om eerst naar de kloosterbibliotheek te gaan. Nu is het nog rustig, legt zij uit. De bibliotheek is net open.
We volgen haar advies. Het klooster van Sankt Gallen beschikte in de 8ste eeuw al over een bijzondere collectie boeken. De barokke bibliotheek van het klooster behoort tot één van de oudste ter wereld. Om binnen te komen leggen we eerst de fotocamera in een locker. De camera mag niet mee naar binnen. Voor de ingang staan een soort over-sloffen. Vilten sloffen waar je met je schoenen in stapt. Hiermee beschadigt de vloer niet. Bij het binnentreden van de bibliotheek ben ik sprakeloos. Wat een mooie zaal. De teak houten kasten, verdeeld over twee verdiepingen, herbergen vijftigduizend oude boeken. Samen met de barokke decoraties en de fraaie plafondschilderingen maken de bibliotheek tot een pronkstuk. Wat jammer dat dit niet op een fotootje vast te leggen is. In de kelder van het klooster staan beeldhouwwerken tentoongesteld en oude ornamenten van het klooster. Naast het klooster staat de kathedraal van Sankt gallen. De kerk is in zijn huidige vorm gebouwd in de 18de eeuw. Het barokke interieur is schitterend. Ongewild maken we een vergelijking met de kathedraal van Ottobeuren. De barokke decoraties van deze kerk concentreren zich rond het altaar, maar zijn, in vergelijking met de kathedraal van gisteren, meer in één stijl afgewerkt. Eigenlijk kun je geen vergelijking maken. Beide kerken zijn ongelofelijk mooi. Als laatste van het kloostercomplex bezoeken we de tentoonstelling over het ontstaan van Sankt Gallen. In 612 stichtte de Ierse monnik Gallus een christelijke cel op de huidige plek. Later werd hier het klooster gebouwd. Men ontdekte oude tekeningen uit 820 met bouwtekeningen van het klooster.
Aangenomen wordt dat dit manuscript de basis vormde voor het klooster van Sankt Gallen. In een video wordt de geschiedenis uitgelegd. Aan het einde wordt de oorspronkelijke tekening maximaal twintig seconden getoond. Door het oude document niet te veel aan het licht bloot te stellen, blijft het langer behouden. Rond het klooster liggen verschillende terrasjes in de zon. Op het eerste terras zijn we niet welkom, omdat we alleen iets willen drinken. Het is lunchtijd en de tafels zijn voor gasten gereserveerd die ook willen eten. Op een naastgelegen terras kunnen we wel alleen iets drinken. Rond één uur verlaten we Sankt Gallen. We rijden de weg naar Rorchach gedeeltelijk terug en rijden verder in de richting van Liechtenstein. Vanaf de Zwitserse snelweg zien we het kleine Prinsendom aan de overzijde van de Rijn rivier al liggen. Bij Gamprin steken we de grens over. Meer dan een brug met de twee landsvlaggen er op is het niet. Het is verbazingwekkend dat direct over de brug de meeste auto’s met het zwarte kenteken van Liechtenstein rijden. In Zwitserland is het Liechtensteinse kenteken ons niet opgevallen. Via Schaan rijden we naar de hoofdstad Vaduz. Liechtenstein is een klein land ingeklemd tussen Zwitserland en Oostenrijk. De hoofdstad telt maar vijfduizend inwoners. Eigenlijk loopt er maar een hoofdweg van noord naar zuid door het land.
Wij overnachten in Triesen. Een plaatsje net ten zuiden van Vaduz. Bij het hotel kunnen we gebruik maken van de incheck automaat. Na alle gegevens ingevoerd te hebben, ontvangen we ons kamernummer en de kamersleutel uit de automaat. De tweeënhalve kilometer naar de hoofdstad vinden we net te veel om te lopen. Ook is de doorgaande route geen leuke weg om langs te lopen. We rijden met de auto terug naar Vaduz. In het centrum, in het voetgangersgebied, bestellen we wat te drinken en te eten. Hiervandaan begint ook de wandeling naar het Schloss Vaduz. Het kasteel uit 12de eeuw ligt op de rotsen boven de stad. In de eeuwen daarna is het kasteel veelvuldig aangepast en uitgebouwd. Sinds 1712 behoort het slot tot het eigendom van de vorsten van Liechtenstein. Sinds 1938 is het kasteel de vaste verblijfplaats van de koninklijke familie. Het kasteel is niet te bezichtigen. Wel hebben we van de hoogte mooi zicht op de Liechtensteinse hoofdstad. Aan het einde van de middag nemen we nog een biertje op een terras. We overwegen om ook te blijven eten in Vaduz. We besluiten om terug te rijden naar Triesen en daar een restaurantje te zoeken. Voordat we naar de auto gaan, kopen we in de supermarkt brood en kaas voor morgen. Morgen willen we een bergwandeling gaan maken. ‘s Avonds blijkt de keuze voor restaurants in Triesen beperkt. We mijden de eetgelegenheden met prijzen boven de veertig euro voor een gerecht. We kiezen uiteindelijk voor een klein Italiaans restaurantje met pizza’s. Hier is nog een tafeltje beschikbaar. Een leuke keuze.