Tibet > Wel of geen wegwerkzaamheden?

Om half vier wordt op de deur gebonsd. “Excuse me, you have to wake up”. Het is Tamdul die bang is dat we ons verslapen. Het is pas half vier .. Slaperig trek ik mijn warme kleren aan, pak mijn bagage in en loop vijf minuten later naar de bus. Buiten is het behoorlijk fris. Ik stap alvast in de bus om weer verder te dutten. Om klokslag vier uur rijdt de bus weg bij het guesthouse. Buiten is het donker en dicht bij het raam is het koud.

Tibet - Door de werkzaamheden op weg naar Zhangmu is de weg soms slecht begaanbaar

Ik probeer nog wat te slapen. Dit valt niet mee. Net buiten Tisgri houdt de asfaltweg op en gaat de weg over in zand en stenen. De bus hobbelt over de weg. De chauffeur concentreert zich in het donker op de kuilen en hobbels. Bij wegwerkzaamheden schat de chauffeur de hoogte van een hobbel verkeerd in. De achterkant van de bus komt volledig los. Achterin vliegt van alles door de bus. Yolande krijgt de inmiddels afgekoelde inhoud van een thermosfles over zich heen als de fles valt. Willem raakt met zijn hoofd het bagagerek. De voorraad waterflessen liggen door de gehele bus en alle glazen potten voor de lunch zijn gebroken. Hoewel best vervelend is er gelukkig geen echte schade. Voorin heeft chauffeur waarschijnlijk niet door wat achterin gebeurd is. Hij rijdt onverstoorbaar verder door de nacht.Rond half acht passeren we de hoge pas. Volgens de reisbeschrijving hebben we hier een mooi uitzicht. Helaas is het buiten nog donker en staat het ijs inmiddels op de ramen. Ik heb mijn slaapzak over mij heengetrokken. Ik probeer de slaapzak zoveel mogelijk tussen mij en het raam in te houden. De kritische grens voor de wegwerkzaamheden is acht uur zijn. Naarmate de klok dichter bij acht uur komt, kijken wij met spanning vooruit of er wegwerkzaamheden zijn. Het zal toch wel kloppen? Ik zie enkele vrachtwagens langs de kant van de weg staan. Voorzichtig vragen we Tamdul of er wel op zaterdag gewerkt wordt? Het is inmiddels al voorbij acht uur. Tamdul geeft aan dat de weg om negen uur afgesloten wordt. Even later passeren we eindelijk werkzaamheden. Hier kunnen we vrij eenvoudig langs rijden en ik neem aan dat we het kritieke punt bereikt hebben.

Tibet - De weg van Tingri naar Zhangmu loopt door een steile kloof. Het ravijn is soms honderden meters diep

Tamdul geeft aan dat we nog meer werkzaamheden tegen komen. In het plaatsje, 33 kilometer voor de grens passeren we een slagboom. De chauffeur zwaait naar de man bij de boom. Hij is duidelijk opgelucht dat we het gehaald hebben. We zitten nu op het baanvak naar Zhangmu. Als de slagboom dicht had gezeten hadden we hier tot acht uur 's avonds moeten wachten. Even verderop is tijd voor een toiletstop en er wordt getankt. Al snel buiten het plaatsje wordt aan de weg gewerkt. De gehele weg wordt aangepakt. Wat mij nu pas duidelijk wordt, is dat er over de laatste 33 kilometer aan de weg wordt gewerkt. De weg wordt verbreed. Langs de rotsen worden muren geplaatst tegen vallend gesteente en bruggen worden vervangen. Vele honderden bouwvakkers zijn in kleine groepjes aan het werk. Overal gebeurt wel iets. Langs de kant van de weg staan tenten waar 's nachts geslapen wordt. Doordat we in een kloof afdalen, is het landschap veel groener, maar vooral ook veel natter. Diverse watervallen passeren de route en de weg is vaak modderig.Zhangmu ligt ruim duizend meter lager dan de Tibetaanse hoogvlakte. De weg naar Zhangmu loopt door een steile kloof. De weg loopt langs een richel uitgehouwen uit de berg. Zo nu en dan moet de bus door een bergstroom rijden omdat de brug herbouwd wordt. Ook rijdt de bus op sommige stukken vlak langs de rand van het ravijn. Het ravijn is op veel plaatsen honderden meters diep. Geen prettig gezicht/ Zeker niet omdat de bus hevig schut door de kuilen en hobbels in de weg. Niet iedereen vindt dit leuk. Sommigen geven er de voorkeur aan de route verder lopend af te leggen voor eigen veiligheid. Qua tijd maakt dit niet zoveel uit, want de bus staat geregeld vast om bouwverkeer het werk te laten doen. Ik begrijp nu wat bedoeld werd met “wegwerkzaamheden” en vooral waarom we er na negen uur niet meer langs kunnen. Alle twijfel over de bedoelingen zijn weg. Eigenlijk is de weg tijdens deze werkzaamheden niet te berijden, maar er is geen alternatief. Als de bus opnieuw stil staat bij een vrachtwagen die aan het lossen is, besluiten we allemaal te gaan wandelen. Dit geeft ons uitzicht over de prachtige vallei. Soms passeert de bus ons, en soms wij weer de bus. Ook is het leuk om te zien hoe de wegwerkers aan het werk zijn. Al wandelend komen we aan in Zhangmu, de grensplaats tussen Tibet en Nepal. Lange rijen vrachtwagens staan langs de kant van de weg geparkeerd. Waarschijnlijk staan deze wagens voor de grens te wachten of wachten ze op goederen uit Nepal om over te laden voor Tibet.

Tibet - De bus werkt zich tussen de werkzaamheden door over de toch al niet brede weg

Dit betekent wel dat al deze vrachtwagens ook heen en weer rijden over de weg die wij net afgelegd hebben. Dan valt onze tocht met de bus nog wel mee. Het hotel ligt in het centrum. Eigenlijk is Zhangmu niet veel meer dan één doorgaande weg die met enkele haarspeldbochten tegen de berg aangeplakt ligt. Onderaan is de Chinese grenspost, waarna een gedeelte van tien kilometer niemandsland komt. Helemaal onderaan, precies halverwege de brug is de grens met Nepal. We lunchen in het hotel. 's Middags lopen we het stadje door. Het is grappig om het grote verschil tussen de Tibetaanse en Nepalese vrachtwagens te zien. De vrachtwagens uit Nepal, Tata's geheten, zijn zwaar beschilderd en versierd tot ware kunstwerken. De Tibetaanse wagen zijn onopvallende grauwe vrachtwagens puur voor het vervoer van goederen. In Zhangmu worden de goederen overgeheveld.'s Avonds slapen we met zijn vieren in een wat muffe kamer in de kelder van het hotel. Net voordat we gaan slapen ontstaat er grote consternatie in de kamer naast ons. Een grote spin (en hij is echt groot) heeft zich genesteld op het raamkozijn. Nadat de spin door Loek naar buiten is gebracht, gaat iedereen slapen.