Tibet > Aan de Tibetaanse boterthee

Ik heb vannacht prima geslapen. Het was zo rond de vijf graden, maar diep in de slaapzak heerlijk warm. Ik pak mijn spullen weer in en maak tijdens het ontbijt ook een lunchpakket. Daarna brengen we de bagage weer naar de bus. Voor het klooster is een begrafenisceremonie aan de gang.

Tibet - Gonbo, onze gids, heeft ons bij hem thuis uitgenodigd op de boterthee

Van een discrete afstand aanschouwen we de plechtigheid. Even later wordt de overledene via het wandelpad naar de top van de berg gedragen. Vanaf onder zien we de gieren al rondcirkelen in de lucht. Het blijft iets bizars.Gonbo, onze gids, heeft ons uitgenodigd in zijn ouderlijk huis in het dorpje bij het klooster. Als we de berg afrijden stuiten we op een vrachtwagen met pech. Wij helpen de wagen duwen, tot we ons realiseren dat achterin een lijk ligt voor een begrafenis. Gelukkig is de vrachtwagen dan net weer gestart. Bij Gonbo thuis worden we vriendelijk - op de hond na - onthaald. We worden welkom geheten en krijgen boterthee aangeboden. Ik heb vooraf veel gelezen en gehoord over de Tibetaanse boterthee. De boterthee is inderdaad niet lekker. Het lijkt een beetje op champignons crème soep en dat probeer ik me qua smaak ook voor te stellen (helaas). Erger is dat de kom aangevuld wordt zodra er maar een slok uit is. Beleeft weiger ik dit. Gelukkig wordt even later de thee aangevuld met warme melk. Dit maakt de smaak een stuk aangenamer. Nadat we afscheid genomen hebben van Gonbo's familie wandelen we door het dorpje en brengen een bezoek aan zijn voormalige lagere school. Van het schoolhoofd mogen we ook enkele klassen bekijken tot groot plezier van de kinderen. De Chinese opzichter van de school is echter minder enthousiast en spreekt Gonbo vermanend toe. Hoe heeft hij ons in zijn school mee kunnen nemen? Het is verboden voor toeristen om in openbare gebouwen te komen.

Tibet - Een bezoek aan de lagere school waar onze gids vroeger les gehad heeft

Hij belooft Gonbo een flinke boete. Terug in de bus is Gonbo duidelijk aangeslagen door het gebeuren en dat op zijn eerste gids-tocht. Via de bergen konden we naar de hotsprings wandelen. Althans dat kon volgens de reisbeschrijving. Volgens de chauffeurs kan dat helemaal niet en ze rijden er linea-recta met de bus naar toe. Dit is niet wat wij willen en wij stappen uit om de laatste vijf kilometer zelf te wandelen over de weg. De chauffeurs begrijpen niet dat wij willen wandelen, terwijl wij er ook met de bus kunnen komen. Onderweg zien we leuke huisjes, mooie rotspartijen, kinderen die ons enthousiast tegemoet komen en regelmatig staat een yak langs de kant van de weg. De weg loopt omhoog en langzaam klimmend bereiken we het plaatsje Tidrum.Bij de parkeerplaats nemen we bezit van een grasveldje en nemen hier onze lunch. Het grasveldje is niet geheel vrij van afval en het is dan ook niet de meest vrolijke lunchplaats. Wel hebben we leuk uitzicht over de huisjes van Tidrum aan de overzijde tegen de berg aan. Na de lunch lopen we het dorp in richting de warmwaterbronnen. De mannen en vrouwen baden gescheiden. Het omkleden vindt gewoon plaats naast het bad en wij trekken de nodige belangstelling. Zeker omdat Tibetanen geen haren op armen, benen en borst kennen. Sommigen willen uitproberen of het echt vast zit. Onwennig nemen wij plaats in het erg warme water. Glimlachend kijken wij naar de Tibetanen en zij naar ons. Eén van hen wijst ons op een kleine slang tussen de stenen in de wand. Met gebarentaal komen we er achter dat het beestje niet gevaarlijk is.

Tibet - De warmwaterbronnen van Tidrum

Ook vanaf de zijkant komen veel inwoners een kijkje nemen in het bad. Na een kwartiertje in het warme water vinden we het genoeg en kleden ons weer aan. We lopen door Tidrum en bezoeken het nonnenklooster. Het gebed van de monniken blijft mij boeien, al heb ik steeds minder aandacht voor de tempel op zich. Vooral de sfeer van een tempel spreekt mij aan. Door het bad zijn we slaperig geworden, zeker als we weer in de bus richting Ganden rijden. De route is hetzelfde als de weg van gisteren. Op dat moment doet Gonbo een dvd over Tibet in de dvd-speler en wij zien prachtige beelden waar we allemaal ook geweest zijn. Voor het geluid is het wat behelpen. Voor in de bus is het geluid in het Chinees, achterin Engels (linker- en rechterkanaal). Zodra de minder bekende plekken in beeld komen, sluit ik de ogen. Bij de afslag naar Ganden is iedereen weer wakker. Vanuit de vallei rond de 3.600 meter, rijdt de bus via de haarspeldbochten naar het Ganden Klooster op 4.500 meter. Naarmate we hoger komen hebben we een steeds mooier uitzicht over de vallei en zien we het klooster al tegen de bergtop liggen. Als we door de poort naar binnen rijden, blijkt er in het guesthouse geen plaats meer te zijn. Er wordt overlegd met de aanwezigen monniken. Misschien kan een nieuw onderkomen uitkomst bieden, maar de sleutel-eigenaar is momenteel niet aanwezig. We besluiten eerst te gaan eten. Het menu is beperkt en komt neer op een keuze uit verschillende soorten noodles met warm water.

Tibet - Het Ganden klooster ligt indrukwekkend tegen de berg aan gebouwd

Na het eten is de sleutel aanwezig en we kunnen in het - eigenlijk nog niet opgeleverde - complex intrek nemen. De douche geeft nog wel koud water, want de boiler staat nog in de kartonnen doos op de grond. 's Avonds hebben we een rondwandeling gemaakt over het complex. We klimmen helemaal naar boven en daarvandaan hebben we een prachtig uitzicht aan de andere kant van de berg over de vallei. Terwijl de schermer intreedt lopen we via een smal pad om de berg heen om uiteindelijk net voor het donker weer bij het Ganden Monastery uit te komen. 's Avonds heb ik Gonbo uitgelegd hoe je een internetpagina kan opzetten voor klooster waar hij mee helpt aan de restauratie. Om tien uur ga ik naar bed