Nepal > Terug in Nepal

De laatste dag Tibet is aangebroken. Of liever de laatste uren. We verlaten Tibet vandaag en na het ontbijt rijden enkele bochten naar de Chinese grens onder in het dorpje. We zijn ruim anderhalf uur te vroeg aan de grens, maar het is beter om voor in de rij te staan. Als we aankomen staat één reisgroep voor ons. Wij sluiten snel aan. Dit betekent dat we snel aan de beurt zijn zodra de grens opent. De rij achter ons groeit gestaag. Aan de andere kant van de weg staan Tibetanen te wachten die de grens over willen om in het Nepalese gedeelte te werken (veelal bagage sjouwers).

Nepal - De plaatselijk slager in Zhangmu, met links voor nog de koppen

Sporadisch mogen sommigen van hen over de grens, maar als er teveel geduwd wordt, moet iedereen weer wachten. Wij wachten ook geduldig en tegen tien uur is het achter ons een drukte van jewelste. Een lange rij staat inmiddels voor de grens te wachten. Het is nog een voordeel dat we vooraan staan. Sommigen, en vooral de Chinezen, proberen voor te dringen. Vooraan in de rij kan dit niet (al wordt dat zelfs geprobeerd). Om precies tien uur gaat het hekje open en kunnen de eerste toeristen naar de douane. Al snel ben ik aan de beurt en ben officieel Tibet weer uit. Even verderop wordt de bagage gescand, maar ook hier moet men nog opstarten. De bagage gaat wel door de scanner, maar er is nog niemand bij de monitor.

Nepal - Onze appartementen in Dhulikel

Het schiet wel lekker op en binnen een kwartier sta ik weer buiten in niemandsland. De bus is inmiddels ook gecontroleerd en over de grens. We laden de bagage in en rijden door naar de Nepalese grens. Ook aan deze kant van de grens staan lange rijen vrachtwagens te wachten voor de grens. De ene vrachtwagen is nog mooier versierd dan de andere. Hoewel de weg slecht is om te berijden is het gelukkig droog en kan de bus bijna tot aan de grens komen. De laatste vijfhonderd meter moeten we lopen. We nemen hier afscheid van Tamdul en de chauffeurs. Zij rijden morgen terug naar Lhasa. Om ons heen dringen dragers zich op om de bagage te dragen, maar ik trek mijn tas op wieltjes eenvoudig achter mij aan. Precies midden op de brug is e grens tussen Tibet en Nepal. De lijn is inmiddels flink gesleten en alleen op de brugleuning is de streep nog goed zichtbaar. Ik ben weer in Nepal. In het visumbureau vul ik weer een formuliertje in en ben verrassend snel aan de beurt. Nadat de hele groep weer voorzien was van de nodige stempeltjes lopen we ook aan deze kant van de grens ongeveer 500 meter naar de bus. De bus is ook van het merk Tata. Dit betekent stevig! Hoge vrachtwagen wielen en een laag passagiersgedeelte. De bagage gaat op het dak en we gaan op weg. Al snel begrijpen we het nut van de Tata.

Nepal - Het gezamenlijke diner tijdens de laatste avond

De weg is hobbelig met veel kuilen. Het is opvallend hoe Nepal totaal anders is qua uitstraling dan Tibet. Dat komt natuurlijk ook dat Nepal bijna twee kilometer lager ligt dan de Tibet hoogvlakte. Nepal is veel groener en er wonen veel meer mensen langs de rivier. We rijden door levendige dorpjes, zien uitpuilende bussen met veel passagiers op het dak en passeren de rijstvelden. Na een lunch onderweg in een restaurant rijden we door naar Dhulikel. Het is vanaf de grens ongeveer vier uur rijden. Het resort ligt net buiten Dhulikel. Het laatste stukje van het pad naar het resort is geblokkeerd door een berg zand. Wij lopen het laatste stukje en de bagage wordt gebracht door dragers. In het High View Resort worden we onthaald met een glaasje cola. Vanaf het terras hebben we uitzicht over de vallei. Als er geen bewolking zou zijn, zouden we uitzicht over de Himalaya reuzen. Helaas het is bewolkt. Op het balkon van het appartement drinken we een biertje en genieten van de warme douche, die we nu al ruim anderhalve week gemist hebben. 's Avonds hebben we een gezamenlijke maaltijd op het terras met een combinatie van Nepalees en Tibetaans eten. Tijdens het eten bedanken we Jozalien voor haar inzet als reisbegeleidster.