Tibet > Niemand kent ons hotel

Ik heb prima geslapen in de kamer in mijn slaapzak. Alleen kan ik nog niet echt wennen aan de extreem harde bedden. Ook dit bed was zo hard als een plank. Ik was me bij de waskom en het ontbijt is beneden in de hostel. Gisteravond heb ik al aangegeven wat ik wil eten en ben benieuwd of de bestelling tijdig geleverd wordt. Uit voorzorg heb ik al geen eieren genomen maar gewoon yoghurt met müsli.

Tibet - De gebeden van de Tibetaanse vlaggetjes worden door de wind verspreid over de bergtop

Het gaat allemaal perfect en vooral snel. Vandaag rijden we door naar Shegar Het berglandschap wordt steeds grilliger en vooral hoger. Dat is voor te merken op de Gyatso-la pas. Deze pas is 5.248 meter en dit is het hoogste punt dat we tijdens deze reis met de bus zullen bereiken. De bus cirkelt via de scherpe bochten omhoog. Op de top zien we de Tibetaanse vlaggetjes al hangen. Bij het bord met de hoogte 5.248 meter maken we een foto. Ik realiseer me dat ik nog nooit zo hoog geweest ben. Waarschijnlijk wordt dit ook het hoogste punt van de reis, want het basecamp ligt net iets lager. We wandelen in een rustig tempo een klein stukje de heuvel op om in ieder geval de twee meter tot de 5.250 meter te overbruggen. Dit klinkt toch beter als hoogte record. Aan de andere kant rijden we weer de berg af. Het weer is perfect en er is geen wolkje aan de hemel. Als het goed is kunnen we vanaf de volgende pas de Mount Everest voor de eerste keer zien.

Tibet - De weg is kort afgesloten voor asfalteringswerkzaamheden

In de Lonely Planet staat aangegeven bij welk kilometerpaaltje het is en we tellen ze af. Precies op de juiste plek zien we de bergreus in de verte liggen. Volledig wolkenloos pronkt de bijna negen kilometer hoge berg voor ons. Hopelijk blijft het weer zo mooi, al ligt de berg normaliter altijd in de wolken. We vervolgen de route en tegen lunchtijd rijden we Shegar binnen. Het blijkt dat de reservering niet goed gegaan is in het guesthouse. Shegar bestaat uit twee delen. Eén deel van het dorp ligt aan de doorgaande weg. Het centrum ligt zes kilometer verderop. Het is al snel duidelijk waarom de reservering niet gelukt is, zowel de gids als de chauffeurs kennen het guesthouse niet en weten niet waar het ligt. Al snel blijkt de hostel niet te bestaan en het guesthouse dat het meest lijkt op de naam wordt momenteel herbouwd. We gaan op zoek naar een ander onderkomen. We rijden ook door naar Shegar centrum. Het dorpje bestaat hoofdzakelijk uit lemen huisjes, zandwegen en het vervoer is met paard en wagen. Tamdul bekijkt een guesthouse maar dit guesthouse is te vies en is niet geschikt om te overnachten. Helaas want ik had me net verheugd op een overnachting in dit leuke plaatsje. Er zit niets anders op om terug te rijden naar het andere deel langs de doorgaande weg.

Tibet - De eerste blik op de Mount Everest

Bij een hotel zijn appartementen beschikbaar. De ietwat kille kamers (zowel door de betonnen muren maar ook door de ligging in de schaduw) is het alternatief. We lunchen in een restaurant nabij het kruispunt. Het duurt even voordat het eten komt en we zijn vooral benieuwd wat het gerecht “Fried frice” gaat worden. Dit blijken gebakken aardappelschijfjes te zijn (al had het net zo goed rijst kunnen zijn). Om vier uur rijden we terug naar het centrum van Shegar om de kora om het klooster te lopen. De chauffeur zet ons af in het centrum. We lopen tussen de huizen door omhoog. Het pad is uitgesleten door het water dat in het regenseizoen van de berg komt. Het pad ligt vol met zwerfafval. Dat is jammer. We komen uiteindelijk op het pad richting het klooster. Dit pad loopt langzaam omhoog naar de ingang. Als ik achterom kijk heb ik een mooi uitzicht over het dorpje. Grappig is het uitzicht op het dorsen van het graan. De één werkt met paarden, de volgende met een kleine tractor en achterin rijdt iemand met een politieauto over het graan heen. Bijzonder ! Bij de ingang van het klooster komt een monnik aangesneld om ons welkom te heten. Hij wijst ons de weg naar de main tempel. Even verder hangt een monnik uit het raam om ons verder te wijzen. Wij komen echter voor de kora-wandeling en hebben nu niet de behoefte om de tempel zelf te bekijken. Uit de gebaren van de monniken begrijpen wij dat de kora omhoog loopt. Via trappetjes en verderop een steil pad omhoog klimmen we naar het hoger gelegen fort. Dit fort is tijdens de culturele revolutie ook vernietigd, maar in tegenstelling tot het klooster van Shegar nog niet herbouwd. De ruïne staat op de spitse punt van de berg. We klimmen langs de verdedigingsmuur omhoog. Bij een doorsteek in de muur vervolgen we op de bergrand. Na enkele meters blijkt deze helling te steil om verder te lopen. Iets onder ons zien we en pad lopen. Met handen en voeten klauteren we naar beneden.

Tibet - Het klooster van Shegar

Het is goed opletten omdat er veel losse stenen op de berghelling liggen. De gedachte om hier weg te glijden is niet aantrekkelijk. Gelukkig bereikt iedereen veilig het bergpaadje. Via het pad lopen we om de berg tot de doorkijk naar de andere berghelling. Ook hier hangen de Tibetaanse vlaggetjes en er staan gebedsmolens. Om weer op tijd bij de bus terug te zijn, besluiten we terug te keren en via het klooster weer naar beneden te wandelen.Bij de bus realiseer ik me dat ik nog een grote ballon bij me heb, die ik in Nederland mee gekregen had. Omdat we nog even op de anderen moeten wachten, blaas ik de grote ballon op en sla de ballon de lucht in bij de aanwezige kinderen. Een grote groep rent achter de ballon aan om de ballon omhoog te houden. Een leuk spel. 's Avonds eten we in het hotel en drinken na afloop een biertje in de bar. Vreemd genoeg kost hier een biertje evenveel als een kopje thee.