Tibet > Het heilige Yamdrok Tsomeer

Vandaag gaan we Lhasa definitief verlaten met een lange reisdag. Vandaag beginnen we aan de reis naar de Himalaya, met als hoogtepunt het bezoek aan het basecamp. Om half staat de bus al voor de deur met opnieuw een nieuwe gids. Vanaf vandaag rijdt Tamdul met ons mee tot de grens met Nepal. Normaal kun je naar Gyantse via de noordelijke pas rijden, maar deze route is al twee jaar afgesloten in verband met wegwerkzaamheden. Tibetanen denken dat de Chinezen een waterkrachtcentrale aan het bouwen zijn op deze route en dat daarom de weg afgesloten is. Dit betekent dat we om moeten rijden en niet zo klein stukje ook. Allereerst rijden we vanuit Lhasa naar het Yamdrok Tsomeer.

Tibet - Het grote Yamdrok Tsomeer

Dit meer met helder blauw gekleurd water is het heilige meer van de Tibetanen op bijna 4.500 meter hoogte. De Chinese overheid heeft een waterkrachtcentrale aangelegd bij het meer en gebruikt het water van het meer hiervoor. Hierdoor daalt het waterniveau van het heilige meer jaarlijks met twee meter. De pas naar het meer toe is spectaculair. Ruim twintig kilometer met haarspeldbochten en flinke afgronden. Onderweg passeren we diverse wielrenners, die het zwaar hebben op de stijgende hellingen. Zo nu en dan moedigen we ze enthousiast aan vanuit het open raam. Het is dan ook voor hen maar liefst één kilometer hoogteverschil. Als we boven komen lijkt het wel kermis. Vele busjes zijn ons al voor geweest, met vooral Chinese toeristen en bij het uitzichtpunt over het meer staan verkopers met souvenirs en kun je je laten fotografen met een versierde yak of hond. Ik loop langs de kraampjes en klim een stuk de heuvel op. Hier is het rustiger en heb ik vrij uitzicht. Als je zo over het meer kijkt, is het niet voor te stellen dat het meer over tientallen jaren niet meer zal bestaan door het dalen van het water. Op de heuvel staat een straffe wind en ondanks de nieuwe windstopper voelt het hier op 4.750 meter fris aan. Ik wandel weer terug naar de bussen en zoek een plekje uit wind. Als iedereen teruggekeerd is gaan we weer op pad. Door de wegwerkzaamheden verderop langs het meer, moeten we de pas weer helemaal terug naar beneden en nemen daar de doorgaande weg naar Shigatse. Er bestaat nog een short-cut naar Gyantse, maar deze weg is niet te berijden voor een bus.

Tibet - De Kumbum Stupa in het klooster van Gyantse

Hiervoor heb je 4x4's nodig. We moeten echt een eind omrijden vandaag. Langs de rivier stoppen we om te lunchen. De plek is niet hel geweldig omdat er flink wat wind staat en ook door andere bezoekers eerder als toiletstop gebruikt is. We vinden een rustig (en schoon) plekje en eten ons lunchpakket op. Tamdul vertelt dat de rivier de langste rivier van Tibet is en da de rivier al ontspringt op de Mount Kalashi. Als we weer verder rijden probeert iedereen wat te slapen. De beenruimte aan de linkerkant van de bus is beperkt en hierdoor kun je niet echt lekker zitten. Gelukkig blijft de chauffeur flink doorrijden, waarna we weer minuten langs de kant staan om een snelheidsbekeuring te voorkomen. Tamdul vertelt dat de controles strenger zijn geworden sinds een ernstig ongeval twee maanden geleden. Iets over vijf uur rijden we Shigatse binnen. Het laatste stuk naar Gyantse is nog 90 kilometer en ik begin de bus - maar vooral de stoel - behoorlijk zat te worden. Richting Gyantse zijn waarschijnlijk minder controles, want de chauffeur rijdt flink door. Luid toeterend rijdt hij door dorpjes heen. Het spettert licht en aan de horizon staat een mooie regenboog. Vanuit de bus wordt geprobeerd de regenboog te fotografen tussen de bomen door. Door de lichte vertraging van de digitale camera's is dit heel lastig, maar de tijd gaat zo sneller voorbij. Tegen zevenen zien we Gyantse liggen in de ondergaande zon. Het klooster, de Stupa en het fort van Gyantse steken boven de stad uit. Ook zien we de berg liggen waar we morgen in een facultatieve tocht naar de top op 5.050 meter kunnen lopen. Ik ben moe van de reisdag en bij blij dat we bij het hotel zijn. Ik heb geen zin meer om nog naar een restaurant te gaan om te gaan eten en ik wil vroeg naar bed. Bij het klaarmaken van een cup-a-soup, springt de stop door de waterkoker. Het er bij geroepen kamermeisje spreekt alleen Chinees en gaat eerst de lampen controleren. Me gebaren wijzen wij op de waterkoker, maar zonder resultaat. De technische man haalt het nachtkastje open en vervangt de zekering. De receptioniste die enkele Engelse woorden spreekt, wil van geen problemen horen over de waterkoker. “No problem”. Zodra de stroom weer aan gaat, springt de zekering direct weer. Wij wijzen op de waterkoker en halen de stekker er uit. De volgende zekering gaat er in en we hebben weer licht. De receptioniste wil laten zien dat het niet aan de waterkoker ligt. Zij steekt de stekker er weer in en kijkt ons triomfantelijk aan. Als wij haar er op wijzen dat de koker nog niet aan staat, zitten we even later weer in het donker. De technische man die het kastje net dicht geschroefd heeft, kijkt haar vernietigend aan. Nadat de vierde zekering geplaatst is en we inmiddels water gekookt hebben in een andere waterkoker in een andere kamer, ga ik met soep op naar bed.