Madagascar > Lange rijen voor een visum

Als ik op weg ga naar Schiphol is het nog donker buiten. Het is rustig op de weg. De eerste forensen zijn al op weg naar het werk. Ik arriveer om tien minuten voor zes op de luchthaven Schiphol. Hier is het wel druk. Ik zie talrijke reizigers hun weg zoeken naar de incheckbalies. Bij het inchecken ontmoet ik bij toeval al een reisgenoot. Hij checkt in naast mij. Gezamenlijk sluiten we aan in de lange rij voor de douane. Als ik eindelijk aan de beurt ben, blijken er verschillende kinderziektes te bestaan in de nieuwe handbagage controles. Hierdoor duurt alles langer. Toch heb ik voldoende tijd om nog een kop koffie te drinken. Om acht uur stijgt vlucht KL1229 op richting Parijs. In het vliegtuig ontmoet ik de meeste andere groepsgenoten. Iedereen zit bij elkaar in het vliegtuig. In Parijs ga ik op zoek naar de gate L47 voor mijn vervolgvlucht met Air France. Gelukkig heb ik twee uur overstaptijd, want het is een behoorlijk stuk lopen naar de andere terminal. Ruim op tijd arriveer ik bij de gate en wacht tot ik in kan stappen. Iets voor twaalf uur stijg ik voor de tweede keer op. Dit maal voor een tien uur durende vlucht naar Antananarivo, de hoofdstad van Madagaskar. Ook nu zit ik weer gezamenlijk met mijn medereisgenoten. Dit geeft de mogelijkheid om iedereen al te leren kennen. Terwijl het vliegtuig het Afrikaanse continent binnen vliegt, zie ik het buiten donker worden. Uiteindelijk land ik na ruim tien uur in Madagaskar. Ik ben het zitten dan behoorlijk zat. Het is kwart over elf 's avonds als ik het vliegtuig uit kom. In de ontvangsthal zie ik lange rijen staan voor de douane. Uit de borden maak ik op dat ik voor een gratis visum in de rechterrij moet gaan staan. Dit is tevens de langst en meest trage rij.

Madagascar - Twee maki s kijken vanaf de tafel nieuwsgierig toe

Al snel blijkt dat ook de andere poortjes gebruikt kunnen worden voor de paspoortcontrole, maar dat daarna pas de rij begint voor het visum. Veel maakt mijn overstap naar een andere rij niet meer uit. Bij de visum afgifte is de chaos nog groter. Het is onduidelijk hoe de rijen lopen. Ik kom langzaam bij een poortje. De dame neemt mijn paspoort over, vult wat in op het visum formuliertje en legt mijn paspoort klaar voor haar collega. Helaas legt zij telkens nieuwe paspoorten op mijn paspoort, die telkens eerst afgehandeld worden. Hierdoor wordt het een lang proces. Als uiteindelijk mijn paspoort afgehandeld wordt, zijn er misschien nog hooguit twintig reizigers van de vlucht achter mij. Snel loop ik met mijn visum en mijn bagage naar buiten. Hier ontmoet ik Zoe (Je schrijft ‘Zo’, maar zegt ‘Zoe’) de lokale gids voor deze reis. Ook ontmoet ik Faly de chauffeur. Hij begeleidt mij naar de bus. Hier pakt Tahina mijn bagage aan om op het dak vast te binden. In een half uur rijdt de bus mij naar het hotel in Antananarivo. Het is half drie geweest in de nacht als ik in mijn bed kruip. Ik ben moe en val snel in slaap.