Madagascar > Per boot naar Nosy Be

Ik verlaat Ankarana en ga vandaag naar het eiland Nosy Be. Ik sta al om zeven uur paraat met mijn bagage bij de busjes. Ik heb mijn bergschoenen en mijn afritsbroek achter gelaten bij iemand uit het dorpje. Ik ben toe aan nieuwe. De eerste kilometers over de weg verlopen weer hobbelig. De weg is ook hier slecht vol met gaten. Ik zit vandaag achterin en word flink heen en weer geschut. Gelukkig wordt de weg na een uurtje een stuk beter. De chauffeur geeft direct flink gas. Hierdoor komen de kuilen en bobbels nog altijd goed door achterin. Toch zie ik kans mijn ogen even te sluiten. Ik heb vannacht niet zo heel goed geslapen en haal het zo even in. In het stadje Ambilobe splitst de RN6 zich. Ik wandel een stukje door het centrum. Het is zondag vandaag en druk op straat. Bij de kerk zie ik veel mensen op het kerkplein in hun nette kleding. Ik vraag me af of de kerk net uit is of nog moet beginnen. Als ik het kerkplein op loop, blijkt de mis binnen bezig te zijn, maar er gewoon onvoldoende plek is in de kerk. Daarom zitten er ook mensen buiten. De winkels in Ambilobe zijn vandaag gesloten, maar marktkraampjes staan volop langs de route. Deze handel gaat zeven dagen per week door. Aan de andere kant van het stadje staat het busje weer te wachten voor het laatste stukje naar het havenplaatsje Ankify. Net voor Ankify stop ik bij een plantagetuin. In de tuin wordt cacao, bananen, vanille, peper, ananas en vele andere vruchten gekweekt. Leuk om dit alles te zien groeien. De eigenaar haalt een jackfruit vrucht uit de boom. Deze grote vrucht van vijfentwintig centimeter weegt enkele kilo's.

Madagascar - Het is druk in het stadje Ambilobe

Hij snijdt hem open en laat mij proeven. Ik vind de smaak zo zo. Ondertussen zijn sandwiches klaar gemaakt met salade en gehakt. Na de lunch rijd ik snel door naar de haven. De crew heeft duidelijk haast vandaag. De zee naar Nosy Be is 's morgens meestal rustig en 's middags kunnen er flinke winden opsteken. Hoe eerder ik de oversteek kan maken, hoe gunstiger het is. Helaas weten de politieagenten ook dat hier toeristen langs komen. Drie keer kort na elkaar worden we aangehouden. Er zijn veel controles in Madagaskar, maar normaliter kunnen toeristen direct passeren. Hier niet. Ik zie duidelijk hoe een beambte de papieren controleert en een ingevouwen geldbiljet wegmoffelt in zijn hand. Bij een volgende stop worden de papieren achter de bus gecontroleerd en bij de derde worden de papieren achtergehouden. Dit kost de chauffeur ongetwijfeld geld op de terugweg. Zoe legt uit dat het vervoermiddel van vandaag eigenlijk een taxi is en dat het bureau om extra belasting te betalen om toeristen te mogen vervoeren in Diego gesloten was. Ik denk dat ook zonder deze reden een politieagent in Madagaskar goed kan leven. Als ik bij de haven aan kom is het rommelig. Overal hangen mannen rond en er is veel controle van politie. Ik let goed op mijn bagage en ga aan boord van een kleine speedboot van nog geen tien meter. We hebben twee boten voor onze groep. In een klein half uurtje vaar ik de acht kilometer naar het eiland Nosy Be. Halverwege wordt midden op zee bagage overgeladen. Het blijkt dat mijn bootje dieper in het water ligt en daardoor niet zo hard kan.

Madagascar - Met de speedboot naar het eiland Nosy Be

Zonder probleem kom ik op Nosy Be aan. De havenplaats is Hell-Ville. Het grapje dat het hier wel een hel zal zijn om hier te verblijven is snel gemaakt. Een politieagent in de haven controleert mijn paspoort midden op de kade. Geen idee waarom? Ik mag door. Als ik mij omdraai vraagt dezelfde agent opnieuw mijn paspoort. Hij is er van overtuigd dat hij mij nog niet gecontroleerd heeft. Opnieuw mag ik door. Ik laad mijn bagage op een busje en rijd naar Madirokely zo'n twintig kilometer verder aan de andere kant van het eiland. De dorpjes die ik passeer ogen arm. Ik had eigenlijk meer resorts verwacht. Pas als ik Madirokely binnen rijd, arriveer ik in een straat vol restaurantjes en barretjes. Mijn hotel ligt achteraan tegen de berghelling. Ik moet een klein stukje lopen om in het centrum te komen. Ik heb een leuk en keurig huisje. Hier is het prima toeven de komende dagen. In de namiddag wandel ik naar het strand. Het is zondag en het is druk op het strand, maar niet met toeristen. Vooral de lokale bevolking is op het stand. Jongens voetballen in het zand en kinderen spelen in het water. Eigenlijk zie ik helemaal niet zoveel toeristen hier. Zeker niet voor de vele restaurants langs het water. Ik ga één van de terrasjes op en drink een biertje met een uitzicht op zee. Langzaam zie ik de zon zakken. Als ik om mij heen kijk op het terras zie ik alleen maar oudere blanke mannen met jonge lokale meisjes rondlopen. De hoerenlopers komen hier veelal vanuit Frankrijk speciaal voor dit doel hier naar toe. Het is een triest gezicht. Ik hoop maar dat de meisjes naast hen al achttien zijn, maar bij sommige betwijfel ik dit ten sterkste.