Madagascar > Naar Tulear en Ifaty

Ik word 's morgens wakker van een geluid in de badkamer. Het is niet direct duidelijk wat de oorzaak is van het geluid. Er blijkt een kikkertje in de wasbak te zitten. Ook liggen er scherven van de lamp in de wasbak. Waarschijnlijk heeft het beestje geprobeerd op de lamp te springen. Geschrokken zoekt hij een heenkomen achter de spiegel. Ik ruim de scherven op en neem een douche. Na het ontbijt stap ik in de bus voor een lange tocht naar Tulear. Het eerste kilometerpaaltje geeft nog 240 kilometer aan tot Tulear. Tulear ligt aan de kust en is het eindpunt van de weg RN7. De eerste kilometers verlopen traag. Faly moet de bus om de kuilen in de weg sturen. Regelmatig moet hij stapvoets door de kuilen heen. Na enkele tientallen kilometers verbetert de weg. Recent is hier nieuw asfalt gelegd. Hier schiet het lekker op, al zitten soms ook in het nieuwe asfalt al gaten. Het blijft opletten. De rotsformaties van Isalo gaan over in een vlak landschap. Het landschap wordt zelfs nog droger. Ik zie ook de eerste baobab boom in het landschap staan. De baobab boom met een opvallend brede stam en takken die lijken op wortels zijn kenmerkend voor Madagaskar. Ik had echter veel eerder verwacht baobab bomen tegen te komen in het landschap. Bij één van de baobabs stap ik uit en wandel tien minuten langs de weg. Even de benen strekken.

Madagascar - Eén van de dorpjes onderweg op weg naar Ifaty

Naarmate ik dichter bij Tulear kom, lijkt ook de armoede toe te nemen. De dorpjes bestaan alleen nog uit rieten huisjes. Doordat hier geen rijst verbouwd kan worden, kan men ook geen stenen maken uit de achtergebleven klei. De dorpjes zien er troosteloos uit. Families zitten op de grond tussen het riet. Ik betwijfel of de gammele huisjes de komende regenperiode zullen doorstaan. Kinderen blijven enthousiast de bus nazwaaien en 'Vazaha' toeroepen. Ik zwaai terug. Bij het naderen van Tulear zie ik de tafelberg liggen. Een symmetrische berg die vlak afgetopt is. Precies erachter rijd ik Tulear binnen. Ik heb precies vijf uur gedaan over deze tocht. Bij een pizzeria bestel ik een fruit-du-mer pizza. Ik ben tenslotte nu aan de zee. Helaas is de pizza wat aangebrand. Bij reisgenoten is het nog erger. De Italiaanse eigenaar verontschuldigt zich en probeert het op alle manieren goed te maken. Hij biedt een drankje aan en geeft een zak broodjes mee. Ook haalt hij twee pizza's van de rekening. Daarna maak ik mij op voor de laatste etappe naar Ifaty. Hoewel Ifaty maar 27 kilometer noordelijker aan zee ligt, is er twee uur nodig om de afstand te overbruggen. De weg is slecht en niet veel meer dan een zandweg. Voorzichtig rijdt Faly de bus over de stoffige weg. Ik voel regelmatig de wielen wegglijden. Hoewel heel voorzichtig gereden worden, kan Faly niet voorkomen dat de achterste rijen regelmatig los komen van hun stoel. In de dorpjes die we passeren laten we een flinke stofwolk achter. De harde wind aan de kust waait de zandwolken over de dorpjes. De mensen zullen er wel aan gewend zijn. Over de weg rijden ook grote lokale bussen.

Madagascar - De omvang van de baobab wordt zichtbaar als je er naast gaat staan

In een soort trucks zitten mensen dicht opeen gepakt. De bagage ligt hoog op het dak gestapeld. Ik schat dat er bijna honderd mensen per vrachtwagen zitten. De trucks houden geen rekening met de hobbels. Het lijkt mij geen pretje om met zo'n truck te reizen. Ik ben blij als Ifaty op doemt. Bij Hotel Belle Vue stap ik uit. Terwijl ik geniet van een welkomstdrankje kijk ik vanaf het hoog gelegen restaurant over de zee. Aan het strand zie ik de vissersboten liggen. Als ik naar mijn huisje loop merk ik pas goed hoe hard het waait. De palmbomen aan het strand trotseren de wind. Mijn huisje staat pal aan het strand. Een geweldige locatie. Terwijl ik voor mijn huisje zit, zie ik de zon langzaam ondergaan. Prachtig. Voorafgaand aan het eten staat een lokaal dansoptreden gepland. Hoewel ik wat sceptisch ben over de verwachting, ben ik direct vanaf het begin onder de indruk. Een groep van achttien zangers en dansers speelt vrolijke Afrikaanse muziek. Met veel volume brengen ze de nummers ten gehore. Tijdens het laatste nummer word ik ook genodigd om mee te dansen. Een mooie afsluiting van een leuk optreden. Na het optreden vertelt de manager van het hotel dat de dansgroep uit het nabij gelegen vissersdorp komt en dat ze een kerknummer gezongen hebben. 's Avonds ga ik met het geluid van de zee en de harde wind door de palmbomen voor mijn huisje slapen. Het duurt niet lang voor ik in slaap val.