Italië > De Adolf Munkel trail

Het ontbijt wordt geserveerd tussen 08:00 en 09:00 uur. Wanneer wij tien over acht arriveren, zijn alle andere gasten al aanwezig. Bij het ontbijtbuffet is de boter en de kaas al op. Dit zal wel weer bijgevuld worden. Wij hebben geen haast. We krijgen een mand met broodjes, koffie en thee. We gaan vandaag de Adolf Munkelweg wandelen. Naar het schijnt is dit één van de mooiste wandelingen door de Dolomieten. We hebben twee routes gevonden, een korte route van negen kilometer en een iets langere van veertien kilometer. Wij gaan voor de laatste optie. De wandeling begint bij de Zanser Alm, een restaurant in de bergen op 1.685 meter hoogte. De overnachting vannacht was op 800 meter hoogte. Wat zou de temperatuur zijn op die hoogte? Staat er een frisse wind? Voor de zekerheid nemen we extra laagjes kleding mee. Al direct nadat we wegrijden, stijgt de weg snel. Via scherpe bochten komen we hoger en hoger. We volgen de weg door de Val di Funes vallei. Alle dorpjes in deze vallei liggen aan deze weg. Bij Santa Magdalena, begint de bergpas naar de Zanser Alm. Onderaan de bergpas staat aangegeven dat er op het parkeerterrein nog plek is. Voorzichtig rijden we via de smalle weg omhoog. Op de top moeten we een kaartje kopen om te parkeren. Normaliter kost dit acht euro per auto. Maar omdat wij in de vallei overnachten, hebben we in ons gasthof een Dolomieten-pas ontvangen. Hiermee hoeven we maar twee euro af te rekenen. Gelijk met ons arriveert de bus. Een grote groep bergwandelaars stapt uit. Wij volgen de horde de bergen in. De Adolf Munkelweg is een wandelpad langs de imposante rotsformaties van het Geisler bergmassief. We volgen wandelpad nummer zes om bij de Munkelweg te komen. Direct wanneer we vertrekken zien we de enorme grijze, bijna verticaal oprijzende, rotsen liggen. Wat een prachtig gezicht. Het pad loopt geleidelijk omhoog. Voor onze wandeling staat vierenhalf uur. Onze ervaring is dat wij er vaak langer over doen dan aangegeven.

Italië - Steile rotspunten van de Dolomieten

Met een flinke wandeling voor de boeg kunnen we beter rustig aan doen op de eerste helling. Het zicht op de rotsen wordt mooier en mooier. Na een uurtje komen we bij de splitsing van route 6 en route 35. Hier komen we op de Adolf Munkelweg. We lopen net onder de imposante rotsformaties door. Toch zullen deze rotsen nog wel enkele honderden meters hoger zijn. Dit is altijd lastig schatten. Op een bankje met uitzicht houden we even pauze. Even tijd om te genieten. Het weer is schitterend. De blauwe lucht steekt mooi af bij de rotsen. De temperatuur is ook heerlijk. We lopen nu rond de twee kilometer hoogte. Ik schat de temperatuur rond de twintig graden. Prima wandelweer. We passeren de kruising met de kortere route. Wij lopen hier nog een stuk rechtdoor. In de uitleg voor de lange route staat dat we af moeten slaan bij route 28. Wanneer we bij de crossing komen met route 28, slaan we af naar rechts.

Italië - De Adolf Munkel wandeling is een van de mooiste in de Dolomieten

Het smalle pad daalt direct flink. Rechts ligt een diepe vallei, links een steile berghelling. Het pad blijft dalen en dalen. Wanneer we om ons heen kijken, lijkt het of we lager dan het startpunt uitgekomen zijn. Er zit alleen nog een diepe kloof met een beekje tussen ons en waar wij denken dat de auto ongeveer staat. Er zit niets anders op dan door te lopen. De bordjes verwijzen naar Santa Magdalena, het bergdorp onderaan de bergpas naar de Zanser Alm. Dit zou niet goed zijn. Gelukkig rijden daarvandaan ook bussen de berg op. Met de Dolomieten pas mogen we gratis met de bus mee. Na ruim driekwartier dalen komen we bij een bruggetje over de kloof en het water. Hier staan borden. Links naar Santa Magdalena en rechts naar de Zanser Alm. Het is twee uur en we zijn vierenhalf uur onderweg. Dit is de tijd die aan het begin genoemd werd voor de wandeling. Het bordje met een resterende tijd naar de Zanser Alm van anderhalf uur, valt tegen. We dachten er bijna te zijn. Er zit niets anders op dan het pad weer omhoog te nemen. Om precies half vier arriveren we weer bij het parkeerterrein. We zijn allebei blij er te zijn. Desondanks was de wandeling fantastisch en door een schitterende natuur. Achter blijkt dat de route beschrijving van de langere route niet hetzelfde begin- en eindpunt heeft. Dit hadden we niet opgemerkt.

Italië - De indrukwekkende natuur van de Dolomieten

Met de auto rijden we terug. In het plaatsje Santa Magdalena stoppen we even. In het gasthof was gisteren aangegeven dat ze wel een apparaat hebben voor pin betalingen, maar dat het apparaat onbetrouwbaar is en niet altijd werkt. De voorkeur gaat uit naar contant betalingen. Bij een geldautomaat nemen we wat contant geld op. Bij het gasthof hangt een bordje op de deur “Montags geschlossen”. Zou de deur wel open zijn? Gisteren zouden we nog een sleutel krijgen van de voordeur voor als we na 22:00 uur terug zouden komen. Deze sleutel hebben we niet meer gekregen. We aten gisteren ook in het hotel zelf. De deur is gelukkig open, maar binnen is niemand te bekennen. Ook niet voor een drankje op het terras. We nemen ons eigen drankje mee en nemen buiten plaats. Dit betekent ook dat we vanavond niet in het restaurant kunnen eten. Via internet vinden we verderop enkele restaurants die wel op maandagen open lijken te zijn. We rijden er ‘s avonds naar toe. Hiervoor moeten we een smalle zijweg in. De weg van net één autobreedte breed leidt langs de linker berghelling van de vallei. Er zijn enkele passeerplekken, maar hopelijk komen we geen tegenligger tegen. We komen uit in het plaatsje Gudon, onderdeel van de gemeente Chiusa (Klausen in het Duits). In dit plaatsje met nog geen 500 inwoners zitten drie restaurants. Op het terras van de pizzeria sluiten we de laatste avond in Italië af. De terugweg gaat over hetzelfde smalle weggetje. De enige tegenligger weten we goed te passeren.