San Marino > Het landje San Marino

Wanneer ik naar de douche loop, ruik ik al de geur van verse broodjes. Even later schuiven we aan voor het ontbijt. Croissantjes, cake en toast. Alles is voorhanden. De eigenaar probeert het ons zo plezierig mogelijk te maken. We vertellen hem over onze komende reisplannen naar San Marino en Venetië. Hij adviseert ons om voordat we Assisi verlaten zeker een kijkje te nemen bij het Eremo delle Carceri klooster net buiten Assisi. Francesco trok zich hier met zijn volgelingen terug om nog soberder te kunnen gaan leven. In kleine cellen in de grotten deden zij hun gebeden. We stellen de navigatie in op de opgegeven straat. Wanneer we de straat bereiken, rijden we een parkeerterrein op. We zien geen klooster. Een receptioniste van een hotel legt uit dat het klooster wel aan deze weg ligt, maar dat we hiervoor nog wel vier kilometer de bergen in moeten. Aan de andere kant van het parkeerterrein zien we een grote koepel van een kerk. Het blijkt de Cattedrale di San Rufino te zijn. Een kerk gewijd aan één van de volgelingen van Francesco. Om bij de kerk te komen, passeren we de stadspoort. In de kerk is een zijaltaar gewijd aan de geestelijke Rufino. Deze kapel is, in tegenstelling tot de wat sober ingerichte kerk, schitterend gedecoreerd. Met de auto rijden we de bergen in. Bij iedere bocht zien we Assisi kleiner worden. We maken snel hoogte. Onderweg wandelen ook mensen omhoog. Waarschijnlijk zijn zij ook op weg naar het klooster. Een flinke opgave in de hete zon. Bij het klooster is een looproute aangegeven voor de bezoekers.

San Marino - het klooster in de bergen waar Francesco zich terug trok met zijn volgelingen

Vanwege Covid zijn sommige ruimtes nog gesloten. Via smalle doorgangen komen we in de kleine cellen waar de geestelijken baden. De doorgangen zijn soms amper een halve meter breed en één meter vijftig hoog. In zo’n gebedsruimte van twee bij twee meter staat soms ook een klein altaartje. Achter het klooster liggen gebedsgrotten. In de rots inhammen trokken de Franciscanen zich terug om ongestoord te kunnen bidden. We hebben voldoende gezien van Assisi. We zetten koers richting de kust. Hiervoor gaan we door de bergen. Via bochtige wegen rijden we omhoog om daarna weer af te dalen. Onderaan de berg, tanken we auto vol en zetten koers richting Ancona. Het lijkt ons leuk om via de kustweg naar het noorden te rijden en niet via de snelweg. Dit plan lijkt leuker dan het is. De weg langs de kust loopt niet langs de zee. We zien alleen maar bebouwing en industrie. In één van de dorpjes slaan we af en rijden naar de kust. Op het strand bestellen we iets te eten en te drinken. Leuk om even op het strand te zijn. We veranderen ons plan en rijden via de snelste route naar San Marino. San Marino is één van de kleinste landen van Europa. In het jaar 301 trok de monnik Marinus de bergen in en stichtte San Marino om te ontkomen aan de christenvervolging. San Marino is de oudste nog bestaande republiek ter wereld.

San Marino - De poort tot het ommuurde centrum van San Marino

Het land is 61 km2 groot en telt 30.00 inwoners. Vrij ongemerkt rijden we San Marino binnen. Er zijn geen grenscontroles. Hoewel San Marino geen officieel deel uit maakt van het Schengen gebied, leunt het mee op de regels van Italië. Dit geldt ook voor het gebruik van de euro valuta. We volgen de borden naar San Marino stad. Het oude centrum ligt hoog op de 749 meter hoge Monte Titano. Via scherpe haarspeldbochten komen we hoger. Via het hotel hebben we het advies gekregen om te parkeren op P6 of P7 parkeerterrein. Het is niet mogelijk om tot bij het hotel te komen. Het parkeerterrein P6 net naast de oude stadspoort blijkt vol te zijn. Gelukkig is op het andere parkeerterrein nog wel plek. Met de bagage wandelen we naar het hotel La Grotta. Het hotel ligt midden in het historische centrum van San Marino. Vanaf het balkon op de kamer kijken we op het landschap in de diepte. We gaan de hoofdstad verkennen. Al direct komen we bij het Palazzo Pubblico. Op het plein staat het Statua della Libertà. De drie punten van de kroon, verwijzen naar de drie torens van San Marino. Deze verdedigingstorens hebben gezorgd dat het land altijd zelfstandig is gebleven. Vanaf het uitkijkpunt kijken we naar het lager gelegen deel van San Marino en Italië. Een kabelbaan verbindt de rotspunt met het lager gelegen deel van San Marino. Ideaal voor dagjesmensen, die willen komen winkelen. Beneden parkeren en met de gondel naar de oude stad. De Basilica di San Marino is de belangrijkste kerk van het land. Bij de Guaita toren, de eerste toren, kopen we een combinatieticket voor de verdedigingstorens.

San Marino - Het kleine staatje San Marino ligt strategisch op een rotspunt

Wanneer de medewerker begrijpt dat wij in de stad overnachten, vraagt hij of wij geen San Marino pas ontvangen hebben? Dit geeft korting. Wanneer wij ontkennend antwoorden, maar wel de hotel sleutel tonen, krijgen wij alsnog korting. Met de korting kunnen we naast de twee torens nog vier musea bezoeken. Ook het Palazzo Pubblico kan bezocht worden. Vanaf de eerste toren kijken we de diepte in. Het omliggende land ligt ruim 700 meter lager. Een indrukwekkend gezicht. Het pad naar de tweede toren loopt langs de rand van de klif. Overal is het uitzicht mooi. Vanuit de tweede toren is vooral het gezicht op de eerste toren indrukwekkend. Dit is de bekendste afbeelding van San Marino. In de smalle straatjes van de stad zitten veel winkeltjes. De meeste zijn op toeristen gericht of op dagjesmensen. In San Marino wordt geen btw geheven, hetgeen winkelen aantrekkelijk maakt. Ook zijn er winkels waar openlijk wapens verkocht worden. We nemen plaats op een terras. Hoewel de ober staat de praten bij een andere tafel, lijkt hij ons te negeren. Na enkele minuten vertrekken we weer. Graag of heel niet. Op een tweede terras hebben we meer geluk. Hier komt iemand om onze bestelling op te nemen. ‘s Avonds is het een stuk rustiger in de stad. De dagjesmensen zijn weer vertrokken. Bij een restaurant met panorama-terras eten we. Vanaf het terras zien we het lagere deel van San Marino liggen. In de verte zien we zelfs de zee. Langzaam zakt de zon. Als afsluiting van de dag lopen we nog één rondje langs de stadsmuren. Op het balkon van onze kamer drinken we nog een wijntje. Op 700 meter hoogte is het een aangename temperatuur.