Oostenrijk > Op weg naar Villach

We zouden om kwart voor zeven gewekt worden, maar nee hoor, niemand gezien of gehoord. Gelukkig zijn we zelf op tijd wakker. Ons vertrouwen in het weksysteem was al niet zo groot. Om half acht vertrekken we op weg naar de bus. De bus brengt ons naar het station. De trein staat al klaar. Als we in willen stappen, blijkt de trein een EuroCity-trein te zijn. Dit betekent: 'toeslag'. We nemen de toeslag maar voor lief. In Wenen moeten we overstappen, maar wel op een ander station. Met de tram rijden we van het WestBahnhof naar het SüdBahnhof. Wij vinden de tram ook een soort trein en vullen de rit gewoon in op de interrailkaart. We zijn er niet zeker van of dit ook toegestaan is. We zien wel. Zonder controle komen we aan bij SüdBahnhof.

Oostenrijk - Het eten in een restaurant in Villach

Ook hier staat de trein al te wachten. In de trein vinden we een coupé met airconditioner. Lekker koel. Buiten is het behoorlijk warm. Ron gaat nog snel enkele flesjes cola kopen (ƒ5,- p.p.) op het station. Sandra heeft zich zo op de cola verheugd, maar laat het flesje vallen. De cola komt gedeeltelijk over haar heen. Ze vindt ons plezier hierover niet echt grappig. In Villach hebben we rond zeven uur met Fred afgesproken. Wij zijn iets eerder gearriveerd, dus wachten we op een bankje voor het station. Even later zien we Fred aan komen lopen. Raymond, Carina en Herman zijn er ook. Zij zijn eerder uit Nederland aangekomen. Als Fred z'n auto gaat halen, breekt er iets bij z'n versnellingspook. Zijn auto kan alleen nog in de eerste versnelling rijden. Langzaam rijdt hij naar zijn huis. Hij brengt ons met een auto van het bedrijf naar de camping. We zetten de tenten op. Daarna eten we snitzels in een restaurant. Daarna zijn we klaar voor het feest. In Villach is het kermis en dus groot feest. We blijven in het centrum tot half één. Raymond zet ons weer af bij de camping. Fred en Ron gaan samen nog even door met z'n tweeën.