Turkije > Vrienden in Üsküdar

We staan rond tien uur op. Na het douchen (koud) en ontbijt gaan we eerst wassen. De hotelier brengt na veel aandringen warm water. Rond half twaalf vertrekken we richting het paleis van de Sultan, welke tot 1909 in gebruik is geweest. We komen eerst door de ringmuur, die rond het paleis loopt. Vervolgens komen we bij de hoofdingang. Hier ontmoeten we grappig genoeg weer de twee Belgen van gisteren. Binnen in het grote paleis lopen we de rondleiding volgens een gekopieerd boekje. Deze tocht brengt ons o.a. naar de keuken, de verblijven van de pages etc. tot en met de ruimtes van de harem. Om de harem-vertrekken te bezoeken moeten we een apart kaartje kopen. De bezichtiging kan alleen in groepen van maximaal 60 personen. Uitgerekend vlak voor ons, is de Engelse tocht uitverkocht. Wij zitten opgescheept met Duits. De Harem geeft een beeld hoe de vrouwen van de Sultan, zijn moeder, en de Sultan zelf geleefd hebben. Tijdens de rondleiding breekt er een flinke onweersbui los en daarmee hebben we de eerste regen van onze vakantie te pakken.

Turkije - Het paleis van de Sultan in Istanbul

Binnen de kortste keren stroomt het water met een vaart door de gootjes naar beneden. Tegelijkertijd komt er een einde aan de rondleiding. Wij blijven nog even schuilen. Gelukkig is het weer snel droog en vervolgen we onze tocht door het paleis. Als we in een zaal iets vragen aan een Turkse bezoeker, zit hij gelijk als een gratis-gids achter ons aan. Hij studeert aan de universiteit van Istanbul. Met hem hebben we een discussie of het getoonde haar van Mohammed nu wel of geen schaduw heeft. We kunnen helaas geen videocamera vinden met een lampje, om ons gelijk aan te tonen. Inmiddels is het bijna vijf uur geworden en het paleis gaat dicht. Wij gaan naar buiten. We zijn door ons geld heen. We gaan op zoek naar een bank. Alle banken blijken echter al gesloten te zijn. Er zit niets anders op om weer Duits geld wisselen in een hotel. Met geld op zak kunnen we er weer even tegen. We zijn van plan om met de boot de Bosporus over te steken naar Azië. Alleen heeft ons bezoek aan het paleis langer geduurd dan verwacht. We eten daarom eerst iets bij de haven. Het restaurant heeft alleen kebab maaltijden. Waarschijnlijk door het vroege tijdstip, zijn wij de enige gasten in het restaurant. Toch raken alle aanwezige personeelsleden volledig in paniek, want er blijkt niemand een woord Engels te spreken. Snel wordt er van boven iemand van de familie bijgehaald. Hoewel we niet alles van hem begrijpen van de bestelling, smaakt het toch best lekker. We sluiten de maaltijd af met een echte Turkse thee. Aan de kade is het inmiddels volop spits. We stappen op een overvolle boot om over te varen naar het Aziatische deel van Istanbul. Onderweg vragen we ons af, wanneer we nu precies in Azië aankomen. Is dat bij het vertrek, precies halverwege of pas aan de overzijde? We hebben het alle drie de mijlpalen maar gevierd. Op het eerste gezicht verschilt Azië niet echt veel van Europa. Als we op een terrasje gaan zitten in Azië, gaat het ook regenen. We zijn van plan om over de grote brug terug te wandelen naar Europa. Als we op het terras aan iemand vragen hoe we precies bij de brug moeten komen, blijkt dat het verboden is om de brug lopend over te steken.

Turkije - De kennismaking met de Turkse drank : Raki

Het is alleen een autoweg. Hij biedt ons aan om naar de overzijde te rijden, maar dan moet hij wel zijn maaltijd opeten. Als wij hem ook naar een goede discotheek in Istanbul vragen, weet hij een hele goede in het stadsgebied Üsküdar. Hij brengt ons er heen. Tot de disco open gaat, zijn wij zijn gasten. Hij biedt ons drank aan samen met zijn vriend. Het blijken, na vertaling in het Duits door de ober, twee leden te zijn van het parlement van Üsküdar, het Aziatische deelgebied van Istanbul. Ook moeten wij de Raki proeven, een soort Turkse Ouzo. Na ruim twee uur vertrekken we naar de disco. Het is inmiddels voor ons wel duidelijk dat de heren enorme belangstelling voor de dames hebben. Bij de ingang van de disco, wordt bezwaar gemaakt tegen onze korte broeken. Na een felle discussie, praat de parlementariër ons naar binnen. De discotheek is een uitgevoerd met een zwembad en een grote open lucht dansvloer. Snel worden extra stoelen aangesleept voor ons. Als we net allemaal zitten, verandert het gesprek met de heren zeer snel in 'groepsseks'. We beroepen ons op 'Do not understand'. De ober wordt er bij gehaald om het te vertalen. Hij vertaalt precies hetzelfde en zegt er in het Nederlands bij dat de twee heren niet goed snik zijn. Voor ons voldoende reden om op te stappen en we verstaan opeens geen Engels meer. We zien zelf wel hoe we weer terug in Europa komen. Nog voordat wij richting de uitgang kunnen lopen, komen de twee heren ons voorbij. Ze zeggen geen woord en lopen boos weg. We zijn toen nog maar een uurtje in de discotheek gebleven. Rond half drie nemen we de taxi terug. De rit gaat over de brug. Het blijkt een hele afstand te zijn. Bij het hotel staat de meter op 81.000 (ƒ¦20,-). Het wisselgeld van 100.000 Lire blijft uit en we vinden het ook wel prima. Moe van vermoeidheid en van de Raki rollen we het bed in.