Griekenland > Het brommeravontuur …

Om half twaalf worden we als een van de eerste op de camping wakker. Het ritme van de gemiddelde camping gast is ongeveer zes uur verschoven. Al met al komt het neer op: De brunch, 's middags slapen op het strand, tussen zes en tien een terrasje, tien uur eten en vanaf twaalf uur stappen tot acht uur 's morgens en slapen naast de tent. Er zijn mensen bij die dit gewoon twee weken vol houden. Wij zijn dolblij, dat we dit maar drie dagen doen. Daarna pakken we weer de normale reis op. Na het douchen en het ontbijt, zijn we net op tijd om onze spullen uit de camping kluis te halen. De kluis gaat om één uur dicht. We hebben onze paspoorten nodig voor de huur van brommers. Eerst halen we geld en daarna kan het feest beginnen. Voor allemaal is het een van de eerste keren dat we op brommers rijden. We kiezen allemaal voor een kleine brommer, in plaats van met z'n tweeën op één normaal model. Er zijn nog precies vier scooter-modellen. twee met automaat en twee met een versnelling. Ron en ik zitten dus vast aan de schakkelbrommers. Da is even flink oefenen op het havenplein. Als we het redelijk onder de knie hebben, rijden we vol gas langs het strand de bergen in. Het pad waar we op rijden, wordt steeds slechter.

Griekenland - De alternative slaapplaats op de camping op Ios

Deze weg is op onze kaart niet aangegeven als 'bad road' (en verboden terrein dus). Als het pad helemaal op gegaan is in de berghelling, kijken we nog eens goed op de kaart. Het blijkt inderdaad geen 'bad road' te zijn, het is namelijk helemaal geen pad. We rijden gewoon ergens midden in de bergen zonder pad. Snel terug want rijden buiten de paden geeft een 'penalty' van 10.000 loempinees (makkelijke muntsoort om niet in elke land de valuta te hoeven onthouden). Dit geldt ook voor het doorrijden met een lekke band en schade aan de brommer. Nu letten we goed op en we nemen de echte weg door de bergen op weg naar het strandje aan de andere kant. Inmiddels hebben we aan alle brommers gebreken ontdekt. De brommer van Sandra schakelt niet over naar de eerste versnelling als hij de berg op moet. Nu is de helling soms best steil en heb je deze versnelling echt nodig. Op zo'n moment staat Sandra stil en moet ze omhoog lopen. Toch niet echt handig. We besluiten terug te gaan naar de brommermeneer. Op de terugweg scheuren we vol gas naar beneden over de kiezelige steentjes. Op een gegeven moment blijft Ron wel erg lang achter. Een klein stukje terug blijkt hij uitgegleden te zijn op de kiezels. Hij heeft diverse schrammen op zijn elleboog en been. De brommer mist opeens een knipperlicht.

Griekenland - De drie slachtoffers van de val- en slippartijen op een rij

Bij de verhuurder blijkt de brommer van Sandra met de hand wel op 'bergstand' te zetten is. Bij mijn brommer zit de eigenaar te zeuren dat het lampje kapot is (want we hebben van brommer geruild, omdat Ron onder de pleisters zit). We hebben het er maar op gehouden dat het al was. Daarna snel door het plaatsje Ios over de asfaltweg.lekker scheuren door de hoofdstraat en door de haarspeldbochten naar beneden. Er rijdt bijna geen verkeer, alleen moet je de plaatselijke bus zien te ontwijken. Aan de andere kant van Ios, kun je ook de bergen in. Via een zeer slechte weg met volop rotsblokken crossen we met de karretjes naar boven. We krijgen meer ervaring in het berg rijden. Vooral het tijdig terug schakelen is essentieel. dus kunnen we ook wat sneller. Alleen Sandra met haar automaat met handbediening, heeft wat moeite om het bij te houden. Na zo'n vijftien kilometer scheuren, kijken we op de kaart waar we zijn. Het blijkt bleek dat we niet alleen zo'n 700 meter boven de zeespiegel zitten, maar ook dat we al drie kilometer op een 'bad road' (verboden dus) rijden. Hoewel de weg kwaliteit niet veel slechter is dan de andere paden, zijn we snel gekeerd en terug naar los gereden. Monique snelt vooruit de berg af en wij scheuren achter haar aan. Als ik de een bocht om kom, zie ik opeens Monique onder haar brommer liggen, in plaats van erop zitten. In de bocht heeft ze een kuil over het hoofd gezien en is gevallen. Ze heeft haar enkel een knie licht verwond. Haar brommer is gelukkig nog heel. Als we weer op de asfaltweg in Ios aan komen, doen we een wedstrijdje wie het eerste boven is. Vol gas rijden we langs het strand en door de haarspeldbochten. De automaat van Monique loopt veel harder en er is alleen te winnen door op het juiste moment te schakelen.

Griekenland - De Irish Dream s nachts

Ook in de afdaling aan de andere kant, zo'n driehonderd meter hoogteverschil, is behendigheid noodzakelijk om de strijd met het automaatje te kunnen winnen. Dit wedstrijdje is zo leuk, dat we nog een keer naar de andere kant terug gaan en weer met volle snelheid de berg op rijden. Door de hoofdstraat van Ios rijden, waar officieel een snelheidslimiet geldt van 10 km/uur en aan de andere kant er weer af. Als we voor de laatste keer aan de afdaling beginnen op weg naar de haven, ben ik met Monique in een zware strijd gewikkeld. Door goed over te hangen en laat te remmen haal ik Monique elke bocht in. Zij passeert mij op het rechte stuk. Bij één bocht komt er plots een auto aan. Remmen dus!. En flink remmen, want het blijkt zelfs een politieauto te zijn. Ik rem nog wat extra, want we rijden veel te hard. Dit extra remmen is echter net iets te veel. De brommer slipt en begint te slingeren. Net na de auto maak ik een schuiver van de rechterkant van de weg naar de linker. Ik glijd het kleine greppeltje in. Ook ik kom er wonderwel alleen met een schaafwond van af. Mijn brommer heeft meer problemen. De kick-start is helemaal verbogen. Nadat ik hem terug gebogen heb, wil de brommer niet meer starten. Na enkele onderdelen bijgevormd te hebben, laat ik hem een stukje de berg afrollen. Ik schakel in de eerste versnelling en hierdoor start de brommer gelukkig weer. Alleen de topsnelheid zit er niet meer in. Snel leveren we de brommers in. Het resultaat van vandaag: Drie brommers total-loss, drie zwaar gewonden en een boze brommer-meneer (ach, we hebben wel lol gehad...) Terug op de camping likken we onze wonden en nemen een douche om het stof af te spoelen. Mijn schoenen worden nu heel slecht. De hiel begint nu ook al los te laten. Alles wat met lijm vast zit, laat inmiddels los. Ik moet op zoek naar reparatiemateriaal, zodat ik het einde van de vakantie nog haal. In de haven gaan we eten. De mousaki valt wat tegen. Rond half twaalf vertrekken we naar het centrum voor de partynight. In de tentjes in de kleine straatjes is het rustiger. In de twee discotheken, De Dubliners en De Irish Dream, is het drukker dan de eerdere avonden. Ook zijn er ontzettend veel Nederlanders. Dit is erg gezellig. We maken ook de nodige foto's en gaan om vier uur naar beneden. Na een broodje hamburger gaan we naar bed.