Turkije > De schoenlapper van Istanbul

Voor het station staan verschillende taxichauffeurs met mooie aanbiedingen voor hotels. Wij gaan hier niet op in. We ontmoeten voor het station twee Belgen, die zich in een hotel hadden laten lokken voor 90 dollar (150 gulden) per kamer. Wij denken eerder aan ƒ10,- per persoon. We gaan, alle aanbiedingen trotserend, op weg naar de Tourist Information. Dit kantoortje, althans één die open is op zondag, ligt vijfhonderd meter van het station. Hier adviseren ze ons een eenvoudig hotelletje dat slechts ƒ9,- p.p.p.n. kost. Dat lijkt ons wel wat. We lopen in de aangewezen richting, en vinden een hotel. Hier douchen we, maar er blijkt geen warm water te zijn. Al snel blijkt het ook niet het hotel te zijn, waar de Tourist Information ons naar toe gestuurd heeft. Dit hotel is nog iets goedkoper.

Turkije - Een overzicht over Istanbul

We nemen de koude douche en de gehorige kamers voor lief. Als we ons 's middags in willen checken, is de hotellier te moe en heeft geen zin. Het komt later wel, zegt hij. Dan niet! We starten de tocht door de stad op weg naar de bazaar. Op straat word je overal aangesproken door mensen die iets willen verkopen. Na enkele meters wordt Ron aangesproken door een schoenlapper. “Ah Holland!, Friends, Foto! Foto!” en voordat Ron het weet, worden zijn schoenen gelapt. Ook ik moet er aan geloven (“Friends!”). Wij hebben alleen groot geld bij ons, en het wisselgeld bleef uit (“Zieke vrouw, arme kinderen etc.”). Het kost ons uiteindelijk ruim ƒ8,-. We zijn nog geen vijftig meter op weg en zijn al voor de eerste keer opgelicht. Helaas kan de schoenenoplichter niets aan mijn los zittende zolen doen. Ze zijn in ieder geval weer netjes gepoetst, zodat ik ze met een gerust hard mee terug kan nemen naar van Haren. De bazaarhal is niet open op zondag, maar buiten op straat is het een drukte van jewelste. Overal worden we aangesproken met de mooiste koopjes en aanbiedingen. We gaan op zoek naar een betrouwbare eetplaats. De straathandel valt dus af. We stappen naar binnen bij een fast-food restaurant. Hier eten we voor zo'n 60.000 Turkse lire (ƒ12,-). De wandeling gaat verder naar de Blauwe Moskee. We mogen hier alleen naar binnen met bedekte benen. Een doek hiervoor kunnen we gratis lenen. Wel moeten de schoenen uit. De moskee ligt vol met kleden. De enorme ruimte en het mooie dak, wordt ontsierd door de laaghangende verlichting. De tweede grote moskee is alleen te bezichtigen in combinatie met een museum.

Turkije - De Blauwe Moskee in Istanbul

Hier gaan we niet naar binnen en we lopen door naar het paleis. De tijd is te kort voor een goed bezoek, dus besluiten we morgen terug te gaan naar het paleis. Even verderop komen we bij het park. Bij een hek zien we honderden Turken naar binnen stromen. We kunnen niet goed zien wat er precies te doen is, maar met studentenkorting betalen we maar drie kwartjes bij de kassa om naar binnen te kunnen. In het park blijkt er een combinatie te zijn tussen een jaarmarkt en een kermis. Ook is er een optreden van de plaatselijke André Hazes. Met luid applaus van de duizenden mensen wordt hij begroet. Verderop is een grote disco en op de kermis hebben we in zeer trage botsautootjes, de plaatselijke bevolking uit de karretjes gebotst. Dit ging beter als we flink met het lichaam meebewegen. We hebben niet genoeg geld om te eten, dus gaan we buiten het park op zoek naar een wisselkantoor. Lastig op zondagavond. Onderweg ontmoeten we een groep Nederlanders. We wisselen ervaringen uit over de interrail-reis. Terwijl we hier staan, begint opeens vlak bij de Blauwe Moskee een lichtshow. Dit pakken we ook nog even mee. Om tien uur hebben we alleen nog geen geld, maar wel honger. We stappen een hotel binnen en kunnen daar gelukkig wisselen. Het eetzaakje is daarna snel gevonden. Van buiten ziet het er wel leuk uit. Je kan hier in grote bakken aanwijzen wat je wil hebben. Wel zo makkelijk. Hoewel ik geen idee heb, wat ik eet, is het wel lekker. Monique en Sandra gaan terug naar het hotel. Ron en ik keren terug naar het kermisterrein in het park. Als wij anderhalf uur later terug komen om naar bed te gaan, zijn Monique en Sandra nog wakker. Ze hebben hun was gedaan.