India > Het Umaid Bhavan Palace

Ik kan vanochtend rustig aan doen. Het is de laatste dag van mijn programma. Ik pak mijn spullen in en ga rond half negen ontbijten. Ik ben tot nu toe alleen op de bagage grond geweest, maar de eerste verdieping van het gebouw is ook schitterend. Het doet oosters aan. Op de binnenplaats staat het ontbijt uitgestald. Vlak voor tien uur wordt er op mijn kamerdeur geklopt. Op chauffeur is gearriveerd, wordt er netjes gemeld. Ik kan mijn bagage in het hotel achterlaten, tot ik vanavond vertrek. Heel gastvrij. De chauffeur brengt mij naar het Umaid Bhavan Palace net buiten de stad. Dit paleis is in 1928 gebouwd in opdracht van de Maharadja Umaid Singh. Hiermee werd in een economisch slechte periode werk geschapen voor ruim 3.000 arbeiders. Het paleis is één van de grootste ter wereld. De huidige Maharadja woont in een vleugel van het paleis. Een ander vleugel is ingericht als museum. In het centrale deel bevindt zich een luxe hotel. Ik koop een ticket voor het museum. Ik kijk er al niet meer van op dat buitenlanders meer betalen dan de lokale bevolking. Ik denk ook dat het goed is dat iedereen het museum (en andere attracties in India) kan bezoeken. Het museum bevat een uiteenlopende collectie van antieke klokken, meubels, aardewerk en wapens. Eigenlijk is het gebouw zelf het meest interessant om te bekijken. Het paleis telt in totaal 349 kamers. Slechts zes hiervan behoren toe tot het museum. Dit geeft een indruk hoe enorm groot het Umaid Bhavan Palace is. De chauffeur wacht op de parkeerplaats. Ik stap weer in om naar de Mandore Gardens te gaan. De Mandore Gardens liggen enkele kilometers buiten de stad.

India - Het paleis is in 1928 gebouwd in opdracht van de Maharadja Umaid Singh

Tot de zestiende eeuw was Mandore de hoofdstad van het Marwar-rijk voordat Jodhpur de hoofdstad werd. Het was de zetel van de heersers van de Rathore-dynastie. In het park staat de monumentale cenotaaf van Maharaja Jaswant Singh. De cenotaaf van Roa Jodha, de stichter van Jodhpur, is relatief bescheiden. Ik trek mijn schoenen uit om de monumenten ook van binnen te kunnen bekijken. Ook ligt in het park een galerij van helden. Zestien uit de rotsen gehouwen beelden van helden van Marwar. De laatste, Chamunda, is de moedergodin en de beschermheilige van Jodhpur. Als laatste bezoek ik het museum. Ik loop door de poort en er wordt naar mijn ticket gevraagd. Ik blijkt een loketje buiten gemist te hebben. Door een opening van amper tien bij tien centimeter krijg ik mijn ticket. Ook hier is het voormalige paleis mooier dan de collectie. Het is vooral grappig om de juiste route door het museum te vinden. Beveiligers wijzen mij iedere keer naar de volgende deur. Wanneer niemand meer wijst, neem ik aan dat ik alle zalen bezocht heb. Bij een kraampje koop ik cola en drink het in de schaduw op. Iedereen die voorbijloopt, zegt gedag en wenst happy Diwali. Ook willen mensen op de foto. Sommige vragen het, anderen maken stiekem een foto. Ik vind het allemaal best. Rond één uur ben ik weer bij de uitgang. Ik vraag de chauffeur voor een lunch restaurant. Hij knikt. Ik eindig even later bij hetzelfde restaurant als gisteren.

India - De monumentale cenotaaf van Maharaja Jaswant Singh

Dat had ik niet verwacht, maar het was een prima plek. Ook vandaag weer veel groepen aan het buffet. Ik kies een gerecht van de kaart. Ik heb nogal veel eten over en laat het inpakken voor de chauffeur. Hij lijkt er blij mee. Voor de laatste keer word ik afgezet bij het hotel. De chauffeur geeft aan dat hij tot half zeven blijft wachten tot ik naar het station ga. Ik heb nog even de tijd om de stad in te lopen. Ik loop richting de klokkentoren. Overdag ziet de stad er compleet anders uit. Maar qua drukte geen verschil. Bij alle kraampjes dringen de mensen om nog inkopen te doen voor Diwali. Ik passeer de klokkentoren en loop door de stadspoort. Ik kom weer uit bij de well. Bij daglicht is de diepe badruimte beter te zien. Tientallen treden leiden tot het water beneden. Op een dakterras bestel ik iets te drinken. Ik kijk uit over de stad en het Mehrangarh fort. Een mooi plekje om mijn bezoek aan Jodhpur af te sluiten. Ik keer terug naar het hotel. Het is nog twee uur voor vertrek. Ik neem plaats in het restaurant en bestel iets te drinken. Terwijl ik mijn reisverslag bij werkt, komt het zoontje van de eigenaar vragen waar ik vandaan kom. Ik schat hem een jaar of tien. Ik goed Engels vertelt hij dat hij Abdul heet. Hij moet lachen als ik zeg, de Abdul van het Wi-Fi password.

India - Het station van Jodhpur is volop verlicht in aanloop naar Diwali

Wanneer hij hoort dat ik uit Nederland kom, begint hij direct over de cricketwedstrijd India - Nederland voor het wereldkampioenschap die morgen gespeeld wordt. Hij kan niet geloven dat ik nog nooit een cricket wedstrijdstrijd gezien heb. Ondertussen bestel ik een bord patat van de menukaart. Tegen zes uur komt een medewerker mij waarschuwen dat ik bijna weg moet. Een aardig gebaar, maar ik heb nog een half uur. Voor het hotel staat de chauffeur nog altijd te wachten. Een wat verlegen, maar aardige man. Jammer dat we zo weinig over en weer kunnen communiceren. Ik spreek zijn taal niet. Bij het station neem ik afscheid en geef hem een fooi. Hij is hier zichtbaar dankbaar voor. Het station is volledig in lichtjes gehuld. De oude stoomlocomotief is ook kleurrijk uitgelicht, terwijl het stationsgebouw telkens van kleur wisselt. Ik ga naar binnen. Ik ben veel te vroeg. Ik moet nog bijna twee uur wachten tot mijn trein vertrekt. De trein vertrekt om half negen van platform 1. De man naast mij checkt dit voor mij en bevestigt dit. Zijn trein heeft flinke vertraging. De vertraging loopt zo op dat mijn trein verhuist naar platform 3. Ik verhuis mee. Rond acht uur komt de trein voorrijden. Ik zoek mijn wagon en mijn slaapplaats. Naast mij ligt een Portugees stel. Ook zij keren terug naar Delhi om Diwali te vieren. Ondertussen leg ik het laken over de bank en rol mijn slaapzak uit.