India > 'Happy Diwali”

Ik word wakker omdat mensen uitstappen. Ik zie dat de trein een half uurtje vertraging heeft. Het is Diwali vandaag in India. Het lichtjesfeest voor de Hindoes waar ze de overwinning van licht over duisternis en goedheid over het kwaad vieren. Ik pak mijn slaapspullen weer in en maak mij klaar om de trein te verlaten. Om iets over zevenen arriveert de trein op Delhi station. Wanneer ik uitstap zie ik niemand staan die mij opwacht. Ik volg de mensen de trap op naar de uitgang. Althans dat denk ik, maar dit blijkt de trap naar het eerste perron. Ook hiervandaan kom ik bij de uitgang, maar zou ik mijn chauffeur kunnen missen. Ik houd met een schuin oog het andere perron in de gaten. Wanneer ik bij de uitgang kom, word ik direct omgeven door taxichauffeurs. Iemand begint al aan mijn tas te trekken om over te nemen. Which hotel, sir? Wanneer ik uitleg dat ik iemand zoek die mij oppikt, zeggen ze dat er nog een uitgang is. Net wanneer ik het station in ga, zie ik iemand met een briefje in zijn handen en zoekende. Het is mijn chauffeur. “Happy Diwali, sir”, begroet hij mij. Hij zegt dat hij voor mijn treinwagon stond. Hij heeft een dikke jas aan en een muts op. Ik loop in mijn T-shirt. Het is inderdaad wat frisser vanochtend. De smog waar ik zo bang voor was in Delhi is veel minder. Rajesh, de chauffeur, vertelt dat het gisteren heel even geregend heeft. Rajesh heeft alleen mijn extra kleding niet bij zich. Hij belooft de spullen op te halen zodra het kantoor opengaat en het naar mijn hotel te brengen. Bij het hotel is de kamer al gereed. Snel neem ik een douche en sluit aan bij het ontbijt. Het is half acht in de ochtend. Daarna ga ik nog even op bed liggen en herpak mijn bagage alvast. De bagage is om twaalf uur nog niet gebracht. Ik heb geen direct nummer van de chauffeur en vraag Ramesh, de chauffeur van de eerste dag, om hem te contacten. Ik maak ondertussen een wandeling door de omgeving. Veel winkels zijn dicht vanwege Diwali. Een man spreekt mij aan dat ik vooral naar een lokale markt moet gaan verderop. Hij kan een tuk-tuk regelen. Grappig, hier werd ik vorige week ook al naar verwezen. Hij houdt erg vol en begrijpt niet waarom ik niet naar die markt wil. Ik begrijp op mijn beurt niet waarom hij zo aandringt. Hij lijkt niets te willen verkopen en geen verder belang te hebben. Wanneer ik op zijn scherm de tekst slecht kan lezen in de volle zon, wil hij mij meenemen naar een opticien. Vandaag is het consult gratis en ze zijn de beste. Ik bedankt hem voor zijn hulp en loop verder. Ik kom op een markt bij de metro. De markt gaat over in een winkelstraat. Ik had vanmorgen mijn schoenen schoongemaakt, maar menig schoenpoetser wil hier nog iets aan verbeteren. Overal zijn mensen nog Diwali inkopen aan het doen. Ik koop in een winkeltje een doos met zoetigheid. Ik ben later vandaag uitgenodigd om bij een collega Diwali te vieren. Je kunt niet met lege handen aankomen. Een andere klant legt mij uit dat één kilo sweets 480 Rupees kost. Ook verzekert hij mij dat ik minimaal één kilo moet kopen. Minder kan niet. Ik volg zijn advies en mijn doosje wordt netjes ingepakt. Naast deze sweets heb ik ook enkele typische Hollandse kadootjes meegenomen. Terwijl ik op de markt loop, word ik gebeld door Ramesh. De chauffeur is nu onderweg naar het hotel.

India - Ik mag Diwali vieren bij een collega thuis

Wanneer ik even later bij hotel arriveer is mijn bagage afgegeven. Mijn collega belt. Hij zou mij op komen pikken, maar het verkeer is zo druk naar Delhi, dat hij mij vraagt om een taxi te nemen. Wanneer ik naar een richtbedrag informeer, staat hij erop dat hij de kosten betaald. De hoteleigenaar helpt met de taxi. De doorgegeven locatie in Ghaziabad ligt op ongeveer op 35 km rijden. Het lukt de chauffeur niet om zijn Google navigatie te activeren. In plaats daarvan opent de hoteleigenaar een hotspot op de telefoon van de chauffeur. Hierdoor kan ik mijn telefoon gebruiken. Even later wijs ik de weg door Delhi naar Ghaziabad. Hiervoor volgen we de route langs de India Gate. Dit is sneller volgens mijn navigatie. Ik vraag mij ondertussen af of de Google reistijd prognose accuraat is in dit chaotische verkeer. Vooral voor het laatste stukje moet ik de route wijzen aan de chauffeur. Ghaziabad is een stad vol hoge woontorens, dicht tegen elkaar. Ieder blok heeft een eigen beveiliging. We mogen niet zomaar naar binnen. Pas na telefonisch contact wordt de taxi toegelaten. Het blijkt dat we door de parkeergarage moeten rijden om aan de andere zijde bij toren vijf uit te komen. Hier staat Ravi al te wachten. Ook zijn vrouw en kinderen komen naar buiten. Ik heb hen eerder in april ook ontmoet. Het is een leuk weerzien.

India - Tientallen olielampjes branden voor Diwali

Er komen thee en snacks op tafel. Of ik al geluncht heb? Het avondeten is pas na middernacht. Ik geef aan dat ik voldoende ontbeten heb en tussendoor voldoende snacks te verwachten. Toch verschijnt even later een bord met twee Puri's, gefrituurd brood met curry vulling. Ik bedank voor de twee ronde. De voorbereidingen zijn nog volop bezig. Ik kan helpen door tientallen kleine schaaltjes met olie te vullen. Deze kommetjes worden later op de avond ontstoken. De voorbereidingen moeten om zeven uur gereed zijn. Dit is het moment voor het gebed. Achter in het appartement is een klein tempeltje ingericht. Ieder familielid steekt een olielampje aan. De vijfde staat gereed voor mij. Na het gebed komen de kinderen in hun mooiste jurken aangelopen. Iedereen kleedt zich om in de traditionele Indiase kleding. Ik heb ook mijn kurta bij mij. Hoewel mijn kurta wat eenvoudig is (en niet helemaal kreukvrij door de reis) trek ik hem aan. Gezamenlijk maken we een foto. Ik deel de kadootjes uit die ik meegenomen heb. Buiten klinkt ondertussen al het eerste vuurwerk. Wanneer ik met Ravi een rondje door de wijk loop, valt het op hoe alle appartementen versierd zijn met lampjes.

India - Veel balkons zijn voorzien van knipperende lampjes voor Diwali

Bij praktisch ieder huis knippert of brandt verlichting. Door de hoge flats een kleurrijk tafereel. Twee neven verschijnen met kinderen. Een broer komt binnen met zijn gezin en ook de moeder van Ravi komt langs. Diwali is duidelijk een familiegebeurtenis. Iedereen wil even met mij op de foto. Wanneer de familie compleet is, is het tijd om zelf vuurwerk af te steken. Ik word ook uitgenodigd om vuurwerk af te steken. Ik houd hier helemaal niet van. Ik doe de plicht, maar houd verder een veilige afstand. Vooral als ik zie hoe wankel de vuurpijlen staan. Binnen komt intussen de fles whisky op tafel met hapjes, snacks en zoetigheid. Geleidelijk vertrekken ook weer familieleden. Rond middernacht komt het eten op tafel. Er komen maar drie borden op tafel. Ik eet met de broer en zijn vrouw. De rest eet later. Of dit puur praktisch is door het aantal stoelen of dat hier een andere reden achter zit wordt mij niet duidelijk. Om één uur loop ik mee naar het appartement van de broer van Ravi. Hij wil het graag laten zien. Ook de dochters tonen trots hun slaapkamers. Wanneer mij iets te drinken aangeboden wordt, blijkt dit nog besteld te moeten worden. Terwijl de bezorger tien minuten later aanbelt, gaat buiten het vuurwerk nog steeds door. Met de auto word ik teruggebracht naar het appartement van Ravi. Hier is ondertussen de rust teruggekeerd. De kinderen zijn naar bed. Het is rond twee uur wanneer mij de logeerkamer gewezen wordt. Ik val snel in slaap.