India > Jodhpur Mehrangarh fort

Naast het vuurwerk denk ik vannacht ook onweer gehoord te hebben. Het leek zelfs even kort te regenen. Een regenbui helpt tegen de smog in de Indiase steden. Zelfs in de Nederlandse media verschenen berichten over de gevaarlijk hoge smog in de hoofdstad Delhi. De hoogste risicocode is daar afgegeven. Rond vijf uur ga ik met mijn bagage naar beneden. De nachtwaker schrikt wakker. Het is dezelfde jongen die overdag de receptie beheert en hij slaapt ook in dezelfde kleding. Wanneer de auto voor komt rijden helpt hij mij de bagage in de auto te laden. Tien minuten later sta ik al bij het station. Mijn trein naar Jodhpur vertrekt van spoor drie. Wanneer ik het perron op loop, komt de trein al aangereden. Ik heb een ticket voor de klasse 3A. Dit betekent drie bedden boven elkaar in plaats van twee. Ook hangen hier geen gordijntjes. Wel krijgt iedereen lakens, een kussen en een sloop uitgereikt. Ik deel de coupe met een Indiaas gezin met twee kinderen. Niemand is het Engels machtig. Ik ga liggen en probeer nog wat te slapen. Halverwege verlaat het gezin de trein. Ik blijf alleen achter op zes plekken. Een jongen die verderop een plek heeft, verhuisd. Wanneer de trein stopt is hij ook verdwenen, maar zijn spullen liggen er nog. Hij is in de twee minuten stop even iets te eten gaan kopen.

India - In Sarnath hield Boeddha zijn eerste lezing voor zijn discipelen

Hij biedt mij ook wat aan. Net na elf uur rijdt de trein het station van Jodhpur binnen. Ik kijk op het drukke perron of ik iemand zie staan om mij op te pikken. Ik zie niemand. Alle reizigers moeten via een twee meter brede trap omhoog. Net als op straat, probeert iedereen als eerste naar boven te komen. Ik laat mijn schuldgevoel dat mijn reistas verschillende keren tegen benen van dringende mensen komt al snel varen. Halverwege heeft iemand moeite haar koffer omhoog te tillen. Ze doet dit tree voor tree en houdt hiermee de menigte op. Ik help haar en draag haar koffer naar boven. Raar dat niemand anders dit doet. Iedereen lijkt zo op zichzelf gericht te zijn zonder iets voor anderen te doen. Of dit nu in het verkeer is, bij het dringen om een kaartje te kopen of hier op de trap. Voor het station staat mijn chauffeur. Hij verontschuldigt zich met ‘no English’. Het lukt mij zelfs niet om zijn naam te vragen. Wel krijg ik een telefoon in mijn handen gedrukt. Het is de gids. Abishek stelt voor om half één de stad in te gaan. Dan heb ik even tijd om mij op te frissen. Dit klink makkelijker dan gedaan. Het hotel blijkt binnen de muren van de oude stad te liggen. Het ingaande en uitgaande verkeer moet door de smalle stadspoort. Ook in de straatjes erachter is nauwelijks ruimte voor al het verkeer. De chauffeur rijdt wat onzeker. Hij weet niet waar het hotel is. Ik toon hem op mijn telefoon dat hij iets te ver gereden is. Hij negeert mij en draait zijn raampje open om het te vragen. De jongen vertelt hem hetzelfde. Het Hermitage Kacherman Havenli hotel ligt aan een onverharde stukje weg. Van binnen is het hotel prachtig in oude oosterse stijl. Ik heb een ruime kamer pal naast de receptie. Snel neem ik een douche. Er komt zelfs warm water uit de kraan. Om half één zie ik geen gids. De receptionist zegt dat mijn chauffeur buiten wacht en mij naar de gids zal brengen. Even later zit ik in de auto en de chauffeur is zoekende. Grappig om een minder zelfverzekerde chauffeur in het Indiase verkeer te zien. Voorrang krijg je hier niet, voorrang moet je nemen. Even later stapt Abishek in de auto. Hij vertelt dat we eerst naar het Mehrangarh fort gaan en daarna naar de Jaswant Thada tombes. Ik geef aan graag eerst te lunchen. Dit blijkt redelijk eenvoudig in te passen te zijn. Abishek helpt met de menukeuze van de kaart. Hij eet ook mee. Tijdens de lunch, praten we over Jodhpur en mijn reis. Het Mehrangarh fort ligt op een rotspunt hoog boven de ommuurde oude stad. Ooit was Marwar de belangrijkste stad, maar deze locatie tussen de heuvels werd steeds lastiger te verdedigen. Daarom gaf Rao Jodha, de heerser van Marwar, in 1459 opdracht om een nieuw fort te bouwen.

India - Het spiegelpaleis in het Mehrangarh fort

Verschillende koningen lieten het fort later uitbreiden. Het fort is gebouwd met rode zandsteen. Het heeft imposante muren en torens en is uitgebreid met verschillende paleizen en binnenplaatsen. Ik kom binnen via de Jai Pol, de toegangspoort, uit 1808. Maharaja Man Singh liet deze poort bouwen na de overwinning op de Maharaha van Jaipur. Wanneer ik de eerste binnenplaats betreed, ben ik onder de indruk van de rijk gedecoreerde gebouwen. Abishek laat mij enkele ruimtes zien met collecties draagstoelen, kleding en Koninklijk wiegen. Het pronkstuk van het fort zijn de boven elkaar liggende Sheesha Mahal, Phool Mahal en Moti Mahal. De Sheesha Mahal, of spiegelpaleis, is voorzien van kleine stukjes spiegel. De Phool Mahal diende voor vermaak. Hier werd gedanst en muziek gemaakt. Tenslotte was de Moti Mahal, het Parelpaleis, het privévertrek van de koning. Wanneer ik uit het raam op de stad Jodhpur kijk, begrijp ik direct waarom de stad de naam ‘blauwe stad’ draagt. De gevels van veel huizen zijn blauw geschilderd. Vroeger was dit om aan te geven dat men van adel was, maar een blauwe kleur weerkaats ook de zon en houdt het huis koeler. In de verte zie ik ook het Umaid Bhavan Palace liggen. Dit paleis bezoek ik morgen. Op de andere heuvel zie ik de Jaswant Thada. Een enorme marmeren cenotaaf ter nagedachtenis aan Maharaja Jaswant Singh II gebouwd in 1899. Met de auto rijden we hiernaartoe. Abishek legt uit dat dit de crematie plek was van de heersers van Marwar. Op de plek van de crematie werden monumenten gebouwd ter nagedachtenis. De as van de crematie zelf werd in Varanasi in de Ganges gestrooid. Van binnen is de Jaswant Thada relatief kaal ingericht. De afbeeldingen van de 34 koningen hangen aan de muur. In het centrum van Jodhpur neem ik afscheid van de gids. Morgen kan ik het zelf wel af, zegt hij. Volgens mij was er ook geen gids opgenomen in mijn reisprogramma voor morgen. De chauffeur zet mij af bij het hotel. Abishek heeft nog meegegeven, dat er vanavond een Diwali ceremonie is bij de well. Hij heeft de locatie op de kaart aangegeven. Voordat ik naar die ceremonie ga, wandel ik door het oude centrum van Jodhpur.

India - De stadspoort is versierd met lampjes voor Diwali

De straten zijn verlicht in allerlei kleuren voor Diwali. Het is druk op straat. Iedereen is bezig met de laatste inkopen. De markt concentreert zich rond de oude kloktoren uit 1912. Ik steek door naar de plek die Abishek aangewezen heeft. Een groot waterbassin midden in de stad. Ik zie hier geen activiteiten. Wel laat een gezin net een wensballon op. Het vuurtje verwarmd de lucht waardoor de papieren ballon stijgt. Ik vraag me af waar dit brandende ding neer komt? Ik steek het bassin over via de stenen loopbrug. Ook aan de overzijde is niets. Kinderen die mij zien zoeken, zeggen vrolijk gedag en vragen waar ik vandaan kom? In Varanasi en Jaipur heb ik dit veel minder ervaren. Ik probeer het tweede waterbassin in het centrum. Hier is het nog meer verlaten. Mensen kijken verbaasd wat een toerist hier doet. Ik besluit nog één rondje te lopen en het anders op te geven. Aan de noordzijde van het eerste meer, hoor ik muziek. Hier blijkt op honderd meter van het bassin de diepe Toorji's Step Well, te liggen, waar mensen vroeger water konden halen. Op alle treden staan brandende kaarsjes. Samen met de muziek een mooi gezicht. Er is een koord gespannen. Het wordt mij niet duidelijk wie wel en wie niet over het koord mag. Het lijkt nogal ons kent ons. Waarschijnlijk mag ik ook als de gids mij herkend, maar ik denk niet dat ik hier heel lang van zal genieten. Ik besluit terug naar mijn hotel te gaan. Onderweg koop ik nog wat te drinken en een snack voor op de kamer.