Marokko > Van Tata naar Tafraoute

Het wakker worden was vandaag geen probleem. De kamers waren redelijk gehorig en voordat mijn wekker afliep, waren al diverse wekker in de nabijheid afgelopen. Na het ontbijt met een pannenkoek, werden de koffers weer op de terreinwagens gebonden.

Marokko - Het hotel in Tata

We reden om acht uur weg om direct in Tata te stoppen voor de inkopen voor de lunchpicknick. Het dorpje zag er bij daglicht veel gezelliger en levendiger uit dan gisteravond. We reden Tata uit in de richting van de bergen. Na een half uurtje hield de asfaltweg op en reden we over de keienweg verder. In een Berberdorpje stapten we uit de Landrovers en vervolgden onze route lopend. We liepen onder grote plaatselijke belangstelling door het dorpje. Het dorpje lag in een Oase en daardoor was de omgeving behoorlijk groen. We volgden de weg langs de drooggevallen rivierbedding. Onderweg was men bezig met wegwerkzaamheden. De weg zou geasfalteerd worden. Op zich jammer van zo'n leuke wandelroute, aan de andere kant scheelt het de bevolking heel veel stof bij het passeren van verkeer. Na ruim twee uur lekker gewandeld te hebben, troffen we de Landrovers en de chauffeurs weer aan. Zij hadden de wagens in de rivierbedding geparkeerd en naast de Jeeps werd de lunch in gereedheid gebracht. In het zonnetje op het kleedje op de rivierkeien was het heerlijk toeven. De lunch was wederom prima verzorgd met dit keer sardientjes als vis. Na het eten stapten we weer in en reden een prachtige route door de bergen. De weg was grotendeels onverhard en over de keien en rotsen en met enig gehobbel stegen we zigzaggend snel in hoogte.

Marokko - Een wandeling door de oase

Over de steile rand hadden we ondertussen prachtig uitzicht over de vallei. Gelukkig kwamen we geen tegenliggers tegen, want op de weg was eigenlijk geen ruimte om elkaar te passeren. Bovenop de pas was een korte fotostop. We stonden op ruim 2.000 meter en de wind maakte het best frisjes. Na een paar mooie foto's gemaakt te hebben, reden we via een prachtige afdeling naar Igherm. In dit plaatjes hielden we even stil om wat te drinken en om de stof van de autorit af te kloppen. Op het terras werden snel stoelen voor ons neergezet (en hiervoor moesten mensen opstaan). Alle stoelen stonden in een rij langs de muur met uitzicht op de straat. Op straat stond inmiddels een rij kinderen ons aan te gapen. Wie keek nu naar wie. Bij het pakken van de fotocamera alleen al, verdween iedereen of draaide zich om. Dit signaal was al genoeg om gewoon geen foto te maken hier. De thee was dermate smerig dat we het gewoon niet weg kregen. Misschien niet netjes, maar we lieten het staan. Na een korte wandeling door Igherm, reden we via de verharde wegen naar Tafraoute. Onderweg prachtige haarspeldbochten en veel stijgen en dalen. Tegen vieren reden we Tafraoute binnen. Tafraoute is een leuk plaatsje met een regiofunctie en men is hier ook meer aan toeristen gewend. Normaliter zouden we twee dagen in dit stadje verblijven, maar het beoogde hotel werd verbouwd en de verbouwing was uitgelopen. Het alternatieve (en duurdere) hotel had de eerste nacht niet voldoende bedden beschikbaar. Daarom moesten we nog een uur doorrijden naar een hotel op weg naar Tiznit, nabij Tighmi. Voordat we hier naar toe reden, was er nog een uurtje de tijd om door Tafraoute te wandelen. Vooral het vlees en de kippen hangen in de stalletjes letterlijk en figuurlijk open en bloot.

Marokko - Op de top van de bergpas

De laatste etappe naar het hotel viel tegen. Ruim een uur zaten we in de wagen en het leek wel of er steeds harder gereden werd. Ondertussen ging de zon langzaam onder en werd het donker. Het hotel lag op een bergrots. Waarschijnlijk morgen bij daglicht is het een mooi uitzicht. In het restaurant als vast eten besteld (Tajine vlees dit keer) voor acht uur. Nog lekker twee uur op de kamer, douchen en even liggen. Het eten was goed, maar niet bijzonder. We raken aan de Tajine gewend. Het bleek dat de saffraan, die sommige in Tafraoute gekocht hadden helemaal geen Saffraan was, maar gewoon kerrie. De soep vooraf met veel kerrie, ging al snel door als Saffraansoep. Na de maaltijd namen we nog een drankje in de bar. Bij het afrekenen kregen Maarten en ik een glas whisky aangeboden, van een man aan de bar (de precieze reden ontging ons, maar een gegeven paard Â…) Wel grappig dat er cola voor de Whisky aanwezig was, terwijl eerder op de avond de cola op was (zonder Whisky dan). Na een kort praatje over de hond met deze man gingen we tegen half twaalf naar bed.