Iran > Persepolis, de stad van Darius I

Om half acht rijden we Shiraz uit op weg naar Esfahan. Maar voordat we daar aan komen brengen we eerst een bezoek aan Persepolis. Speciaal hiervoor rijdt Amin mee in de bus. Hij is onze gids voor Persepolis. Amin is een jonge Iraniër van een jaar of vijfentwintig. In duidelijk Engels vertelt hij onderweg naar Persepolis over de geschiedenis van Iran en het Perzische Rijk. Zo komt hij ook uit bij Darius I, die de stad Persepolis in het zuiden van Iran bouwde. Darius de Grote was rond 500 voor Christus de Koning van Perzië en familie de eerdere koning Cyrus. De oorspronkelijk naam van Persepolis is Parsa.

Iran - De restanten van het paleis in Persepolis

Persepolis is de Griekse naam en betekent stad van de Perzen. Als we bij de archeologische site aankomen, leidt Amin ons via de grote trappen Persepolis in. We wandelen langs de pilaren van de voormalige paleizen. Hier hielden de Perzische koningen hun audiënties. Vooral in het beeldhouwwerk is nog veel bewaard gebleven. Bij de trappen in het midden van het complex zijn alle bevolkingsgroepen afgebeeld die hun giften aan de koning aanbieden. Van het paleis van Darius en de Poort van Alle Volken is relatief nog het meest te zien. Helaas wordt dit stuk net gerenoveerd en is niet toegankelijk. Na de rondleiding eindigen we bij het museum. Het museum is gevestigd in het geheel gerestaureerde verblijf van de koninginnen. Het geeft een goed beeld hoe vroeger het hele paleis er uitgezien heeft. Als laatste klimmen we op de nabij gelegen heuvel voor een uitzicht over de oude stad. Naar het schijnt in de stad ooit in verval geraakt na een verovering van Alexander de Grote.

Iran - Het restaurant Sofres Khaneh Sonnati aan het centrale Iman plein

Latere modderstromen vanaf de heuvel hebben de beeldhouwwerken onder het zand bedolven en hierdoor beschermd tegen vernietiging. Bij de uitgang nemen we afscheid van Amin en rijden we rond het middaguur verder richting Esfahan. Onderweg onderbreken we de lange rit voor een picknick op een grasveldje. Ik gebruik de rest van de rit om mij in te lezen op Esfahan en ook doe ik even de ogen dicht. Tegen zeven uur arriveren we in de oude Perzische hoofdstad. In het hotel blijven we drie nachten. 's Avonds wandelen we door de smalle en vaak overdekte straatjes richting het grote Ali Iman Square. Het plein is het op een na grootste plein ter wereld. Alleen het Plein van de Hemelse Vrede in China is groter. Het is druk op het plein. Met paard-en-wagen kunnen mensen een rondje rijden om het plein, spelen jongeren volleybal op het gras en picknicken gezinnen rond de fontein. Er hangt een gezellige sfeer en natuurlijk willen veel mensen weten waar we vandaan komen en nog belangrijker wat wij van Iran vinden. We eten in restaurant Sonnati, net aan het plein. Half zittend, half liggend nemen we plaats op de takhts (dagbedden). Het is even wennen om zo te eten, maar het geeft mij wel de typische Iranese sfeer. Ik bestel het typische Iranese gerecht: Biryani. Een gerecht met gemarineerde kip, yoghurt, specerijen en rijst. Het smaakt voortreffelijk.