Iran > De tombes van Cyrus en Darius

Om acht uur staat de bus klaar voor het hotel. En wat voor een bus. De bus heeft veel weg uit de tijd van de hippies. Rood van kleur met gele strepen. Op de achterzijde staat groot 'Only God'. Van binnen is de bus nog bijzonderder. Het dashboard is versierd met plastic bloemen, een thee servies, vlaggetjes en slingers. De bus wordt bestuurd door Reza, een rustig ogende chauffeur. Eigenlijk niet de chauffeur die je bij zo'n bus zou verwachten. We rijden Yazd uit. Reza stuurt de grote bus soepel door het drukke verkeer. Hierbij maakt hij handig gebruik van het recht van de sterkste. Af en toe maakt hij de medeweggebruikers attent op zijn aanwezigheid met een hard toetersignaal. Buiten Yazd is het veel rustiger op de weg. Het rijdt prima door. De snelwegen in Iran zijn in een prima staat. Brede, goed onderhouden vierbaans wegen. In Abarkuh stoppen we bij een oude cedar boom. De boom schijnt tussen de 3.000 en 3.500 jaar oud te zijn. Ik raak in gesprek met een gezin die aan het picknicken zijn bij de boom. Het gesprek verloopt met handen en voeten. Al snel krijg ik nootjes aangeboden en ze vinden duidelijk dat ik te weinig neem. Ik bedank beleeft. De hele familie wordt voorgesteld en als ik vraag of ik een foto mag nemen, staan ze er op dat zij ook een foto met mij er op ogen maken.

Iran - De windtorens dienen als airconditioner. De wind wordt naar beneden geleid in de toren en waait met de warme lucht aan de andere kant weer naar buiten.

Even verderop in het stadje bezoeken we het Aqazadeh's house, een oud traditioneel handelshuis. Reza laat ons de verschillende kamers zien en leidt ons via een smal trappetje naar het dak. Vie een wir-war aan daken en trappetjes dwaal ik over het dak van het handelshuis. Het huis wordt volop gerestaureerd. Beneden zijn bouwvakker bezig met een nieuw stuk terras. Ze gebaren mij hoe ik hen via een trap kan bereiken. Tot grote hilariteit volg ik de aangegeven route om ze even gedag te zeggen. Ook op het dak staan prachtige windtorens. Deze torens zijn zo ontworpen dat de wind aan de ene zijde in de toren blaast, naar beneden wordt geleid en via de andere kant de toren weer verlaat. Zo wordt de warme lucht in de huizen afgevoerd. Een voorloper van de airconditioner. Aan de rand van Abarkuh bekijken we nog de koeltoren. Een spits toelopend rond bouwwerk, waarin het door de vorm en bouw binnen koel blijft. Als we weer in de bus zitten op weg naar Shiraz, gebaart Raza mij. Hij wijst naar een thermosfles bij de passagiersstoel en roep Té, Té. Ook wijst hij naar plastic bekertjes. Hij heeft thee voor ons. Ik deel de thee uit in de bus. Leen vult het aan met de beroemde sweets uit de Sweetshop van Yazd. Tussen de middag maken we een lunchstop. Op een grasveldje voor een restaurant organiseren we een picknick. Leen heeft heerlijke broodjes geregeld en in het zonnetje eten we de lunch. 's Middags rijden we snel door. Op de route naar Shiraz liggen twee bijzondere bezienswaardigheden, Pasargadae met de tombe van Cyrus en Rustam met de tombe van Darius. Eigenlijk staat maar één archeologische site op het programma, maar misschien kunnen we beide bezoeken voor zonsondergang. Bij Pasargadae bekijken we eerst het fortress of Toll-e Takht. Een grote stenen basis voor een paleis zijn 2.

Iran - De Tombe van Cyrus the Great in Pasargadae. Cyrus is hier zo'n 2.500 jaar geleden begraven.

500 jaar geleden. Via diverse opgravingen komen we uiteindelijk bij de Tombe van Cyrus the Great, de belangrijkste plek van Pasargadae. Cyrus is hier tweeënhalve eeuw geleden begraven. Zijn graf trekt dagelijkse nog vele Iranese bezoekers. Even verderop enkele tientallen kilometer verwijderd van Shiraz ligt het Naqsh-e Rustam complex. Hier is in de rotsen de Tombe van Darius uitgehouwen. We hebben nog net genoeg tijd om de site te bezoeken, voordat deze dicht gaat. De enorme tombes doen mij denken aan Petra in Jordanië. Ik realiseer me terwijl is zo langs de rotswand loop, hoe weinig ik eigenlijk van deze oude geschiedenis af weet. Ik neem mij voor me hier zeker in te gaan verdiepen. Een nadeel van onze late bezoek is de stand van de zon. De zon komt net van achter de rotsen en daardoor valt een schaduwrand op de tombes. Voor de mooiste foto's moet je hier eigenlijk 's morgens zijn. Maar je kunt niet alles hebben. Het is over zevenen als we Shiraz binnenrijden. Reza moet even de weg vragen voor het hotel, maar rijdt daarna probleemloos de bus door het drukke verkeer tot voor het hotel. 's Avonds wandelen we Shiraz in om te eten. Het is al donker en felle neonlichten verlichten de vele winkeltjes. Ik verbaas mij over het brede en moderne assortiment in de winkeltjes aan de Zand Boulevard. Dit had ik niet verwacht in Iran. De Zand Boulevard is de belangrijkste straat in de stad met 1,7 miljoen inwoners. We volgen de boulevard tot aan de bazaar. Volgens de Lonely Planet moet hier een restaurant zitten. Er zijn hier een veel kleine kraampjes met van alles en wat, maar geen restaurant. Het blijkt dat we verkeerd op de kaart gekeken hebben. We staan bij het verkeerde nummertje op de kaart. We besluiten een taxi te nemen, alsnog naar het restaurant. De taxichauffeur kent het restaurant niet en ook de toegesnelde hulp ook niet. Gezamenlijk concluderen ze dat het restaurant niet meer bestaat. Een van hen belt het telefoonnummer zoals het in de Lonely Planet staat. De lijn is dood, geen restaurant. We besluiten naar een ander restaurant langs de Zand Boulevard te gaan, Hali Baba. De ober schrikt als hij ons ziet binnenkomen. Het blijkt dat het andere reisgenoten met moeite heeft kunnen duidelijk maken wat wel en niet beschikbaar is. Eigenlijk komt het er op neer dat er maar twee dagmenu's besteld kunnen worden en wat lunchgerechten. Ook de drankjes zijn eigenlijk uitverkocht, behalve dough (zoute melk), fanta en water. Als de ober na enige aarzeling toch uit de keuken komt, besluiten we het hem niet al te moeilijk te maken en wijzen wat gerechten aan op andere tafeltjes en wijzen de drankjes in de koelvitrine aan. Hij is zichtbaar opgelucht. Alle gerechten komen in het midden van de tafel en we eten van alles wat. De maaltijd is niet hoogstaand, maar het is leuk zo te eten. Als we tegen tienen terug lopen naar het hotel blijkt dat de straathandel begint. De winkeltjes langs de boulevard sluiten en voor de gesloten winkels stallen handelen hun waar uit op kleedjes in de hoop nog iets te slijten. Helaas onder hen ook veel kinderen.