Gambia > De Brikama Craft Market

De laatste dag is alweer aangebroken. Ik hoor een wekker aflopen in de kamer naast mij. Even later ook in een andere kamer. De kamers zijn gehorig. Het is nog donker buiten. Ook de tuinverlichting brandt niet. Er blijkt geen elektriciteit te zijn. Ik zoek mijn zaklantaarn in mijn bagage. Ik had deze eigenlijk al ingepakt voor de vlucht. De douche geeft nog altijd geen water. Het fonteintje een klein beetje. Met het straaltje water was ik mij en scheer ik mij bij het licht van de zaklantaarn. Om zeven uur verzamelen we voor het ontbijt. Gisteravond hebben we een klein bedragje voor Kebba en ‘Uncle’ ingezameld. Tijdens het ontbijt bedanken we hen voor de goed georganiseerde reis. Kebba bedankt ons op zijn beurt voor ons geduld als iets niet helemaal verliep zoals gepland. Ondertussen is het personeel druk bezig om het ontbijtbuffet klaar te zetten. Hier hebben ze best wat tijd voor nodig. Pas om half acht kunnen we opscheppen. Het buffet is een typisch Engels ontbijt met ei, worstjes en gebakken aardappelen. Gelukkig liggen er ook stukjes stokbrood. Voor de laatste keer wordt de bagage in de bus geladen. Dit keer op de achterste rij van de bus en niet op het dak. In twee uur rijden we naar de Brikama Craft Market. Onderweg trekt het Gambiaanse leven voor de laatste keer aan ons voorbij. De craft market ligt in de nabijheid van de luchthaven. Verschillende verkopers van beeldjes, houtsnijwerken en maskers zitten hier bij elkaar. Iedere verkoper probeert zijn producten onder de aandacht te brengen. ‘Gratis kijken’, klinkt het regelmatig in het Nederlands. Ik ben eigenlijk niet op zoek naar een beeldje of een souvenir. Ik voel mij wat bezwaard dat ik bij iedere verkoper een hoop op wek. Ik steek de straat over en kijk bij de veemarkt aan de overzijde van de straat. De recente regen heeft de grond drassig en modderig gemaakt. Ik besluit niet verder te lopen, omdat ik met de schoenen die ik nu aan heb ook het vliegtuig nog in moet.

Gambia - verkopers proberen hun beeldjes te verkopen op de Brikama Craft Market

Na de markt rijden we het laatste stukje naar het vliegveld. Vijf reisgenoten blijven nog een week in Gambia. Bij de luchthaven neem ik afscheid van hen. Ik heb nog veel Gambiaans en Senegalees geld over. Kebba wijst mij waar ik dit terug kan wisselen. Hoewel de koers erg ongunstig is, ben ik blij dat ik toch nog euro’s terug krijg. Het gaat om meer dan honderd euro bij elkaar. Toch voelt een commissie van dertig euro niet fair. Bij de douane betaal ik 1.000 dalasi. Een soort belasting die betaald moet worden bij aankomst en vertrek. Het volgende loket controleert mijn paspoort. Bij het inchecken blijkt de bagageband niet te werken. De ingecheckte koffers kunnen niet doorgevoerd worden. De baliemedewerkster verzoekt mij mijn reistas zelf naar de security te brengen. Hier wordt kortstondig overlegd hoe ze de nieuwe situatie aan moeten pakken. Omdat de koffers nu van de andere kant komen, besluit men de gehele scan-tafel inclusief de aanloopband om te draaien. Hier zijn zo’n tien personen bij betrokken. Ik plaats mijn reistas op de lopende band voor de scan. Alles is OK. Ik loop verder naar de paspoort controle. Waar ik verbleven heb in Gambia?, vraagt de beambte. Ik noem hem het eerste resort. Ik realiseer mij dat ik op de heenweg een ander hotel opgegeven heb. Er waren door TUI twee opties gegeven. Ik had precies de verkeerde gegokt. Zou dit ergens in het systeem opgeslagen staan? Klaarblijkelijk niet. Ik krijg een stempel in mijn paspoort en de mededeling mee dat ik vooral nog een keertje terug moet komen in Gambia. Bij de bagagecontrole is niemand voor mij. Hier lijkt het ook belangrijker wat ik van Gambia vond, dan de controle zelf. Wanneer mijn paspoort voor de zoveelste keer gecontroleerd is, kom ik in de wachtruimte. De vlucht vanuit Nederland heeft vertraging van een klein uurtje. Ik maak het kleingeld in mijn portemonnee op aan koffie en een snicker. Om tien voor één landt het vliegtuig van TUIFly. De passagiers voor Gambia verlaten het vliegtuig. Daarna worden wij met een bus naar het vliegtuig gereden. Omdat het toestel onderweg naar Amsterdam nog een tussenlanding maakt in Kaapverdië, zitten er al reizigers in het toestel. Hierdoor kan het zijn dat een stoelnummer al bezet is. Mijn stoel is nog vrij. Het is één uur en een kwartier vliegen naar het eiland Sal op Kaapverdië. Hier verlaten alle passagiers voor Kaapverdië het vliegtuig. Daarna moeten ook de passagiers voor Amsterdam het vliegtuig uit. Het vliegtuig wordt schoongemaakt en bijgetankt. Ik krijg een kaart met ‘transit’. Deze moet ik bij het instappen weer laten zien. Het uit- en instappen heeft ook tot gevolg dat de bagage weer gecontroleerd wordt. Moet ik nu mijn in Gambia gekochte flesje water weer inleveren? Bij de controle mag ik het meenemen, als ik er eerst een slokje van neem. Wel zo makkelijk. Direct na de bagagecontrole sluit ik aan in de rij om te boarden. Ik loop weer naar het vliegtuig en neem plaats op dezelfde stoel. Naast mij zitten twee reizigers die op Kaapverdië verbleven. Eigenlijk hadden zij aanstaande maandag een vlucht terug. Omdat de weersverwachting voor Kaapverdië het hele weekend regen geeft, hebben zij hun vlucht omgeboekt. Tijdens de vlucht wordt een maaltijd geserveerd. Kip met aardappels of curry met rijst. Ik heb genoeg rijst gehad en kies voor de aardappelen. Helaas zijn deze net op. Ik heb geen zin om te wachten en kies de curry. Rond middernacht land ik op de luchthaven Schiphol. Bij de bagageband zie ik de reisgenoten voor de laatste keer. We nemen afscheid en ieder gaat zijn weg naar huis.