Griekenland > Aankomst in Griekenland

Ik stap iets voor zeven uur in de ochtend uit bij Station Sassenheim. Het is nog rustig op het perron. De sprinter naar Schiphol komt voorrijden. Ik stap gelijktijdig in met een stewardess van de KLM. Zij heeft ook een grote koffer bij zich. Als grapje vraag ik of zij niet alvast mijn reistas aan kan nemen. We raken in gesprek. Helaas voor mij heeft zij een vlucht naar Quito in Ecuador. Door de vluchttijden en de verplichte rusttijden, is zij vijf dagen van huis. Zij ziet vooral op tegen de hoge ligging. Quito ligt op vierduizend meter hoogte. De ene keer heb je er last van, zegt zij. De andere keer geheel niet. Van de hoogte zal ik geen last gaan krijgen. Ik ben op weg naar Thessaloniki in Griekenland. Ik ga een rondreis maken over het vaste land van Griekenland en het schiereiland Peloponnesos. Door het gesprek arriveer ik al bij de luchthaven voor ik er erg in heb. Wanneer ik het station uit loop, valt het mij op hoe goed alles op Schiphol aangegeven staat. In een blik is het mij duidelijk waar ik moet zijn. Ik moet inchecken bij balie vijf. Een steward heet mij welkom bij Transavia. Ik slalom tussen de paaltjes door, waar in slechtere tijden rijen passagiers kunnen staan. Vandaag is er niemand voor mij. Ik kan direct doorlopen naar de balie. Een vriendelijke mevrouw checkt mijn boardingpas en vraagt om legitimatie. Verbaast geef ik mijn paspoort. Kan ik ook met andere documenten reizen dan? Omdat Griekenland binnen het Schengen-gebied valt, volstaat ook een rijbewijs, legt zij uit. Echter in Griekenland moet ik waarschijnlijk wel een paspoort kunnen tonen als hier om gevraagd wordt. Ook bij de bagagecontrole niemand voor mij. Ik had juist een druk Pinksterweekend verwacht. Ik ben extra snel door alle controles heen. Dit betekent ook dat ik langer moet wachten op mijn vlucht. Ik bestel een kop koffie en neem plaats op een stoel met uitzicht op de vliegtuigen. De ochtendzon staat net laag aan de horizon. De jongen naast mij is op weg naar Stockholm. Een stedentrip met zijn moeder. Dat blijft het mooie van de luchthaven. Iedere reiziger heeft zijn eigen bestemming en verhaal. Mijn reis gaat verder bij gate C13. Als één van de eerste reizigers stap ik aan boord van het Transavia toestel. Ik ontmoet de reisleidster en reisgenoten pas in Thessaloniki, maar alle reisgenoten moeten ook op deze vlucht zitten. Ik probeer een inschatting te maken bij iedereen die passeert of dit potentiële groepsgenoten zouden kunnen zijn. Een onmogelijke opgave. Vlak achter mij gaat een stel zitten, die ik als mogelijke reisgenoten in schat. Zij kennen echter al veel mensen om hun heen. Er zal toch geen groep binnen de reisgroep geboekt hebben? Zo’n subgroep komt de samenhang van de reisgroep nooit ten goede. Het blijkt een reisgroep te zijn uit Oegstgeest. Met maar liefst 35 deelnemers maken zij een reis door Noord Griekenland. De mevrouw die naast mij plaats neemt, geeft deze uitleg terwijl het vliegtuig op stijgt. Zij maakt ook deel uit van deze groep. Ik heb nog geen idee hoe groot mijn reisgroep is. Krap drie uur later zie ik de luchthaven van Thessaloniki onder mij verschijnen. Met een bus word ik naar de aankomsthal gebracht. Voor die paar vliegtuigen die hier landen duurt het nog best lang voordat alle bagage uitgeladen is. Gelukkig zie ik mijn reistas al snel op de band verschijnen. Ik ga op zoek naar de uitgang. Opnieuw bedenk ik mij hoe goed Schiphol bewegwijzerd is. Hier kunnen ze er nog iets van leren. Doordat de andere doorgangen gesloten zijn, vind ik de weg naar de uitgang. Soms hangt er nog een A4tje met ‘exit’ en een pijl. Buiten de aankomsthal tref ik Helen. Zij is de reisleidster voor vandaag en morgen. SRC had mij gisteren nog een bericht gestuurd dat de oorspronkelijke reisleidster door ziekte geveld is. Een andere reisleidster neemt de reis over, maar zij is nu nog op reis met een andere groep. Tot morgen neemt Helen, een Engels sprekende Griekse gids, het over. Zij begeleidt de groep naar de bus. Ik had geen idee hoeveel reizigers er deel zouden nemen. SRC meldt op de website alleen percentages. Op basis van de percentages had ik uitgezocht dat er alleen bij 26 deelnemers hele getallen uit kwamen. Ik ben dan ook verbaasd dat er maar dertien reizigers arriveren. Het minimum aantal deelnemers van een reis was toch vijftien? Ik vind het allang best. Met een kleinere reisgroep reist het veel gemakkelijker en sneller. De chauffeur laadt de bagage in het busje. Helen legt uit dat we nu naar ons hotel in de nabijheid van Thessaloniki gaan. Morgen bezoeken we de stad. Terwijl we op weg gaan probeer ik de route op de kaart te volgen. Ik begrijp niet dat ik rechts van de weg een landingsbaan zie. Dit kan toch niet? Tenzij... Het hotel ligt niet op weg naar de stad, maar er juist vandaan. Dit betekent dat we morgen weer langs de luchthaven naar Thessaloniki zullen rijden. Even later stap ik uit bij het hotel. Het hotel ligt in een rustig plaatsje nabij de baai van Thessaloniki. De Griekse warmte valt direct als een deken over mij heen. Op zich heerlijk natuurlijk, maar dan zonder spijkerbroek.

Griekenland - De zonsondergang aan de baai van Thessaloniki

In de hotelkamer kleed ik mij snel om. De rest van de middag is zelf in te delen. Met een reisgenoot loop ik naar het strand. Kinderen springen van de steiger in het nog koude zeewater. Ze hebben zichtbaar plezier. Ze bekommeren zich niet om ons. Aan de overzijde van de baai zie ik de stad Thessaloniki liggen. Aan de omvang is het duidelijk te zien dat dit de tweede stad van Griekenland is. Aan deze zijde is het veel rustiger. Een ober nodigt ons in een paar gebrekkige woordjes Engels uit op zijn terras. Ach waarom ook niet. We nemen plaats aan een tafeltje aan het strand in de schaduw. Een mooie plek om de vakantie te beginnen met een biertje. Terug bij het hotel tref ik de andere reisgenoten weer rond het zwembad en de bar. Ik pak een stoel en schuif bij hen aan. Op zo’n eerste dag worden de namen uitgewisseld, de woonplaatsen en soms al wat eerdere reiservaringen. Veel medereizigers hebben al eerder met SRC gereisd. Voor mij is dit de eerste keer. ‘s Avonds keer ik terug naar het strand. Ik strijk neer op een terras. Terwijl de ondergaande zon de lucht prachtig oranje kleurt. Ik zie aan de overzijde de duizenden lampjes van de stad Thessaloniki oplichten. Een mooie afsluiting van de eerste reisdag.