Griekenland > Dwalen door Athene

We beginnen al aardig over de time-lag heen te komen. We slapen vandaag namelijk uit. De dag begint met een rondwandeling door het centrum van Athene. Mijn schoenzool van mijn rechter sportschoen laat los. Het toont nu al een gat over de hele rechterbreedte. Niemand wil geloven dat ze net nieuw zijn. Hopelijk houden ze het deze vakantie, maar ik heb er een hard hoofd in. Vanaf het Omoniaplein lopen we richting de Akropolis.

Griekenland - Het overzicht over Athene

Langs deze weg, de Athinas, liggen diverse markthallen vol met slagerijen, fruitstalletjes etc. Langzaam dwalen we langs de kraampjes en straatjes tot we vlak bij de Akropolis komen. Het is nu te warm om de Akropolis te bezoeken. En morgen, op zondag, kost het bezoek aan de berg geen 1500 Dr. (ongeveer ƒ16,50) maar is het gratis. We schaffen wat eten aan bij diverse winkeltjes. Een paar broodjes, bananen en een meloen. Daarna trekken we ons terug in het park voor de siësta. Rond vier uur heeft iedereen gegeten, de krant uitgelezen en hebben we de ansichtkaarten geschreven. We gaan weer op pad. We stappen vol goede moed af op de 300 meter hoge Lycabetis heuvel. Via kleine paadjes, trappetjes en eigen routes komen we bij een weg waar het normale pad loopt. Na een hele klim komen we boven bij een kerkje. Hier vandaan is in alle richtingen te zien hoe enorm groot Athene eigenlijk is. Op dit mooie uitkijkpunt nemen we ons voor te wachten op de duisternis. Ondertussen leest Ron het boekje over Athene voor, terwijl we van bovenaf de betreffende gebouwen goed kunnen zien. Binnen en voor het kerkje is een echt Grieks doopfeest bezig.

Griekenland - Een panorama richting de Akropolis

Wij slaan dit gade. Met veel 'gedoe' wordt het kind gedoopt met veel 'tierelantijntjes'. Terwijl de zon langzaam begint te dalen, wordt het steeds drukker op de berg. Veel toeristen komen speciaal de heuvel op om dit schouwspel te aanschouwen. Na de ondergang zijn we halverwege de berg gaan eten. We worden wederom voor Duitsers aangezien. Dit hebben we snel rechtgezet. Op het buitenterras is het mooi te zien hoe alle lampjes langzaam aan gaan in de stad. Natuurlijk willen we dit ook nog even van bovenaf zien. Sandra en Monique hebben hier wat meer moeite mee. Niet door de berg, maar zij liggen diverse malen krom van het lachen om onschuldige woordjes als 'poep' en 'piep'. Misschien komt het toch vooral door de wijze van uitspreken... ? Ook op weg naar de top houden ze deze lachbuien lange tijd vol. En wij wakkeren dit weer aan door de woordjes weer te herhalen. Nadat we de top eindelijk bereikt hebben, kunnen we genieten van het mooie uitzicht. We besluiten om een nacht extra in Athene te blijven en daarna te kijken of het mogelijk is om via de eilanden naar Turkije over te steken. Hiermee voorkomen we namelijk ook gelijk de mogelijke Griekse treinstaking, waar we nu al zoveel over gehoord hebben. In het hotel hebben Ron en ik met z'n tweeën gekaart en lezen we de nieuwe verse Telegraaf. Monique en Sandra zijn al naar bed.