Bolivia > De grens met Bolivia over

's Nachts blijkt het inderdaad fris te kunnen worden in de kamer. Het is buiten net iets onder het vriespunt en binnen rond nul. Echt koud heb ik het niet gehad in mijn slaapzak en enkele dekens. Dat is wel anders in de ontbijtzaal op de koude stoeltjes. Het ontbijt wordt snel genuttigd. Buiten wordt ondertussen onze bagage opgeladen in een pick-up truck. Even later stappen wij in de bus. We rijden San Pedro de Atacama uit richting de Chileense grens. De grens aan Chileense zijde ligt net buiten San Pedro de Atacama. Als we hier even voor acht uur arriveren, is de grens nog niet open. We moeten wachten. We staan lekker in het zonnetje tegen een huisje en uit de wind. Stiekem staan we al aan de andere zijde van de grens. Om acht uur gaat de grens open. Het duurt even voordat alle grensperikelen geregeld zijn (stempels, visa etc.). Zodra de douanier alle paspoorten verwerkt heeft, kunnen we de grens over het niemandsland in.

Bolivia - Laguna Verde

In een lange rechte, maar vooral ook stijgende weg, rijden we zo'n veertig kilometer voor onze afslag naar Bolivia. We zijn sterk gestegen en rijden inmiddels al boven de 4.000 meter. Vlak voor de grenspost met Bolivia houdt het asfalt op. We rijden verder over de weg van zand en staan. De Boliviaanse grens ligt in de bergen en in het midden van eigenlijk niets. Wederom vullen we een visum in, halen een stempel. Het hele ritueel begint te wennen. Na een uurtje is alles geregeld, is de bagage opgeladen op de vier jeeps en trekken we Bolivia in. De bus rijdt terug naar San Pedro. Met de jeeps rijden we naar het natuurpark Zuid Lípez en brengen als eerste een bezoek aan het Laque Verde.

Bolivia - Sol de Manana

Het meer ligt boven de 4.500 meter en is deels bevroren. Corrie gaat iets te ver het Laque Verde op en zak met haar voeten door het ijs. Gelukkig heeft zij haar bagage met droge schoenen in de buurt. Langs de oever van het meer maken we een korte wandeling. Ik kan goed merken aan de matige conditie, dat ik op flinke hoogte zijn. Ik moet er ook aan denken voldoende te blijven drinken. Geadviseerd is om één liter water te drinken per 1.000 meter. Dit betekent dat ik vier liter water moet drinken vandaag. Proost!We rijden verder door het berggebied en langs de meren. Onderweg passeren we de mooie vormen van de woestijn: de door de wind geboetseerde rotsen. De schilder Salvador Dali liet zich door deze omgeving inspireren. De woestijn wordt daarom ook wel Deserto de Dali genoemd. Bij het Laguna Chalviri stoppen we voor de lunch. In de warmwaterbron naast het meer kunnen we heerlijk pootje baden. Het water is rond de 25 graden. Door de frisse wind is het niet echt de gelegenheid om te gaan zwemmen. We rijden verder naar de geisers. Net voordat we een bezoek brengen aan de Geisers Sol de Mañana, passeren we een pas op 4.950 meter hoogte. Mijn hoogterecord. Bij de geisers is het gewoon koud. Flink ingepakt maken we een wandeling langs de geisers. De kokende massa, de rook en de zwavellucht bij elkaar vormen een surrealistisch maar een zeer indrukwekkend schouwspel.

Bolivia - Het Laguna Colorada

Een indruk die niet op een simpele foto vast te leggen is.We vervolgen de route naar de Laguna Colorada. Een mythisch meer. Het meer is prachtig bloedrood gekleurd door de algen. Het meer is rondom omgeven door vulkanen. Om het kodakmoment bij het meer te vervolmaken, passeren net een troep lama's, die aan de rand van het meer water gaan drinken. Vanaf de laguna Colorada rijden we via slechte en hobbelige wegen naar onze overnachtingplaats in Villamar. Het geschud in de jeep is niet bevorderlijk. Diverse reisgenoten hebben inmiddels al last van hoofdpijn of misselijkheid door de hoogte. Ik ook. Aangekomen in de slaapboerderij zorgt Kristina snel voor coca-thee tegen de hoofdpijn. Ik rust wat op het bed in de slaapzaal. Het eten 's avonds ziet er heerlijk uit. Toch wordt er beperkt van gegeten. De één is misselijk, de ander heeft hoofdpijn. Bijna iedereen heeft wel ergens last van de hoogte gekregen. Tot overmaat komt een gezelschap uit het dorp in de eetruimte om muziek voor ons te maken. Hier zitten we even niet op te wachten. Gelukkig zijn ze bereid om zonder te spelen weer te vertrekken. Om negen uur is het voor mij bedtijd. In de slaapzak en met drie dekens ben ik goed gewapend tegen de koude. Het kan hier 's nachts flink vriezen.