Chili > Vliegen over de Peruaanse woestijn

Door het tijdsverschil zijn we al rond half zeven wakker. Toch blijven we in bed liggen tot de wekker het seintje geeft om acht uur. In de kelder van het hotel staat het ontbijt gereed. Het ontbijt bestaat uit aanmaakkoffie en broodjes met jam. Om half tien checken we uit en rijden we met een bus terug naar het vliegveld. Onderweg kunnen we, nu het licht is, een glimp opvangen van Lima. Opvallend vind ik de hoge hekken rond de huizen en de tralies voor alle ramen. Dit geeft wellicht iets aan over de veiligheid in Lima.

Chili - Het vliegtuig geland op het vliegveld van Tacna in de woestijn.

Op het vliegveld wordt de bagage ingecheckt voor de vlucht naar Tacna. Tacna is de zuidelijkste stad van Peru nabij de grens van Chili. De afstand tussen Lima en Tacna is ongeveer 1.000 kilometer. De controle op de handbagage en metaaldetector verloopt traag. De scanner piept bij iedereen. Bij mij veroorzaakt de diskettes van de digitale camera de piep. Het vliegtuig vertrekt om 12.25 richting Tacna. Onderweg is het mistig, maar nabij Tacna is het zicht goed. Tacna ligt midden in de woestijn. De bagage wordt opgeladen op de bus en we vertrekken richting Chili op weg naar de kustplaats Arica. Bij de grens van Peru en Chili moet alle bagage uit de bus geladen worden en wordt gecontroleerd op drugs aan de Peruaanse zijde. Daarna mogen we weer instappen om 100 meter verder een stempel te halen bij de Peruaanse immigratie. 300 meter verder is de Chileense zijde van de grenspost. Hier gelden natuurlijk ook de visumverplichtingen en is er de bagagecontrole. Na ongeveer een uurtje is iedereen tot Chili toegelaten, ligt de bagage weer in de bus en kunnen we onze route naar Arica vervolgen. In Chili is het echter één uur later dan Peru (-zes uur t.o.v. Nederland) dus kost deze grensovergang nog een uurtje extra. Na ongeveer twintig minuten arriveert de bus in Arica. Kristina geeft in de hal van het hotel een korte uitleg over de stad en het programma voor de komende dag. Het hotel ligt pal in het centrum, alleen zijn de kamers aan de bescheiden kant. Wij hebben als enige een balkonnetje. De deur naar het balkon kan alleen niet open omdat het bed er voor staat. 's Avonds gaan we Arica in. Allereerst wisselen we geld ($50 voor 32.000 Petos; 1.000 petos is ongeveer 1.25 euro). Ik vind het lastig inschatten hoeveel geld ik precies nodig hebt voor Chili. We verblijven immers maar enkele dagen in Chili. Nadat we Chileens geld op zak hebben, kunnen we op zoek naar een gezellig restaurantje. Met de menukaart voor mijn neus, blijkt het best lastig dat ik helemaal geen Spaans spreek. Gelukkig zijn de medetafelgenoten beter voorbereid. Dennis is ondertussen met Kristina naar de dokter geweest. Het stijgen en dalen tijdens de vluchten heeft hem een oorontsteking opgeleverd. Na het eten (4.000 petos p.p. 5 euro) gaan we op zoek naar een supermarkt om water in te slaan. Kristina heeft ons benadrukt dat we voor de hoogte tijdens de dagtocht morgen 3 à 4 liter water per dag moeten drinken. Het valt nog niet mee een winkel te vinden. Gelukkig vinden we een klein winkeltje waar nog precies zes mega-flessen aanwezig zijn. Wij kopen de hele voorraad. Rond negen uur gaan we terug naar het hotel. Om tien uur liggen we in bed. De volgende dag moeten we weer vroeg op.