Saudi-Arabië > Het kasteel van Tabuk

Vandaag is het ontbijt inbegrepen bij de hotelprijs. Wanneer we beneden bij de receptie komen, blijkt het ontbijt op de negende en hoogste verdieping te zijn. Hier staat een uitgebreid buffet gereed. Het smaakt prima. Na het ontbijt laden we de bagage in de auto. We kunnen vandaag rustig aan doen. We rijden vandaag door de woestijn naar Tabuk. Onderweg is verder niets meer te beleven dan een hoop zand. Het is vandaag vrijdag. Voor moslims een vrije dag. Veel winkels zijn gesloten. Gelukkig treffen we een benzinepomp die wel open is. Een jongen uit Bangladesh tankt onze auto vol. Met een volle tank kunnen we de oversteek naar Tabuk maken. Net als gisteren loopt de snelweg als een zwart lint door woestijn. De zesbaans-snelweg wordt amper gebruikt. Af en toe passeren we een vrachtwagen. Misschien rijden er wel meer vrachtwagens dan personenauto’s op deze weg. Doordat er zo weinig verkeer rijdt en er geen op- of afritten zijn, rijdt het een beetje eentonig. Gewoon vierhonderd kilometer rechtuit. Onderweg wordt regelmatig gewaarschuwd voor overstekende kamelen, gazelles en voor mogelijke zandstormen. We stoppen even bij een kudde grazende kamelen langs de kant van de weg. De dieren kijken nieuwsgierig naar ons. Ze komen onze richting op, maar houden een veilige afstand. Tegen half één rijden we Tabuk binnen. Tabuk is de grootste stad in het noordwesten van Saudi-Arabië. Naar het schijnt heeft de profeet Mohammed de stad bezocht in het Islamitische jaar 9 (het jaar 639 volgens de christelijke jaartelling).

Saudi-Arabië - Een eenzaam bord in de woestijn waarschuwt voor mogelijke zandstormen

De profeet heeft voor water in de bron gezorgd, hetgeen de regio mogelijkheden tot teelt gegeven heeft. We parkeren voor het kasteel. Het kasteel ziet er gesloten uit. Zou het wel open zijn op vrijdagen. Het bord bij de ingang geeft aan dat het om vier uur opent. Ook de winkeltjes in de straat zijn gesloten. De grote At-Tawba moskee is gebouwd op de plek waar de profeet twintig dagen gebivakkeerd heeft. De oorspronkelijke lemen moskee is begin 20ste eeuw vervangen door de huidige moskee. De moskee gaat net uit. Mannen lopen over het plein voor de moskee. Het Hejaz Railway Station museum, over de geschiedenis van de Hejaz spoorlijn tussen Damascus naar Medina is vandaag wel gesloten. Morgenochtend gaat het museum weer open. We besluiten eerst naar het hotel te rijden. Hoewel we nog te vroeg zijn om in te mogen checken, zijn de kamers al gereed. We hebben een ruim appartement met twee aparte slaapkamers en een keuken. Niet alles lijkt te werken, maar het is een prima locatie voor de komende nacht. Rond vier uur keren we terug naar het Tabuk kasteel in het centrum. We worden enthousiast onthaald. Waar komen jullie vandaag? ‘Nederland’ heeft hij vast al eerder gehoord, want Bas en Bert, die we al eerder ontmoet hebben, lopen hier ook. Ook de komende dagen volgen zij ongeveer dezelfde route. Hoewel verhalen de ronde doen dat het kasteel al in 3.500 vC genoemd werd, dateert het kasteel uit 1559.

Saudi-Arabië - Het fort in Tabuk diende om de waterbron te beschermen

Het werd gebouwd om de naastgelegen waterbron te beschermen. Tegenwoordig staan de bronnen droog. Op het plein voor de moskee voetballen kinderen. ‘How are you?’, roepen ze naar ons terwijl ze achter de bal aan rennen. Het keepertje komt een handje geven. We lopen langs de moskee het winkelgebied in. Waar eerder op de dag de meeste winkeltjes nog gesloten waren, is nu een levendige handel. In een handkar worden pinda’s verkocht. Of we een foto van de verkoper en zijn zoon kunnen maken? We kopen er ook wat nootjes bij. In een klein parkje kopen we thee. Twee dames verkopen de thee achter een klaptafeltje. De thee wordt ingeschonken uit een thermosfles. Op een bankje in het parkje drinken we de thee, terwijl we naar de voorbijlopende mensen kijken. De bekertjes gooien we na gebruik in de afvalbak en niet zoals veel andere mensen op de grond. Vanuit ons hotel lopen we ‘s avonds naar een Jemenitisch restaurant. Wanneer we binnenkomen zitten Bas en Bert er ook te eten. Het voelt bijna gênant hoe vaak we ze tegenkomen. Er is geen bediening. Het blijkt dat we even moeten wachten tot het gebed afgelopen is. Tijdens het gebed is het restaurant gesloten. Bij de balie proberen we het eten te bestellen. De jongen achter de balie spreekt geen Engels. Op basis van de plaatjes op de menukaart sprokkelen we een maaltijd bij elkaar. Het is een beetje een verrassing wat we precies krijgen. Het blijkt kip, lam en lever te zijn. Hoewel wij alle drie geen grote fan van lever zijn, smaakt het prima. We combineren het eten met een salade van aardappelen en kamelenvlees. We sluiten af met een thee.