Libanon > De eerste indrukken van Beiroet

Met een gevoel van hier ben ik weer, stap ik om elf uur ‘s ochtends uit de trein op de luchthaven Schiphol. Het is dit jaar al de derde keer dat ik hier vertrek. Vandaag reis ik naar Beiroet, de hoofdstad van Libanon. Ik ben thuis al ingecheckt, maar moet mij voor mijn boardingpas nog melden aan de balie van Transavia. Geduldig sluit ik aan in de rij wachtende mensen. Ik ben ruim op tijd. Het was de afgelopen dagen spannend of mijn vlucht door zou gaan. Transavia kampt met een tekort aan vliegtuigen. Onderhoud duurt langer en nieuwe toestellen worden later geleverd. Hierdoor was de luchtvaartmaatschappij genoodzaakt enkele tientallen vluchten te annuleren. Gelukkig gaat mijn vlucht gewoon door. Ik ontvang mijn boardingpas en loop door naar de bagagecontrole. Ik moet even goed zoeken om de juiste ingang te vinden. Er staat geen gate op mijn boardingpas. Een medewerker van de luchthaven wijst mij dat ik niet bij de Europese ingang moet zijn, maar even verderop voor internationaal. Hier is het rustig. Er zijn maar een paar wachtenden voor mij bij de handbagagecontrole. Bij de douane is het iets drukker, maar meer dan een minuut of tien hoef ik niet te wachten. Het is nog geen twaalf uur wanneer ik alle procedures op de luchthaven afgehandeld heb. Ik vlieg pas om 14:15 uur. Ik zoek een bankje en begin aan mijn reisverslag te schrijven. Ik heb ook nog tijd om een broodje en koffie te kopen. Aan boord wordt geen maaltijd geserveerd. Rond half twee loop ik naar de gate. Nieuwsgierig kijk ik om mij heen of ik al reisgenoten herken. Ik zie niemand. Wel raak ik in gesprek met een Libanese man. Hij woont in de Verenigde Staten en zijn kinderen wonen in Nederland. Hij geeft aan dat Libanon een prachtig land is. Hij is trots en dankbaar dat ik zijn land bezoek. Het is tijd om aan boord te gaan. Ik zit op de derde rij tussen een wat oudere Libanese man en een Syrische vrouw. Met haar praat ik over Damascus. Zij woont met haar gezin in Nederland. Rond half acht, het is in Libanon een uurtje later, wordt de landing ingezet. Het voordeel dat ik voorin het vliegtuig zit is dat ik er snel uit ben. Ik loop door de aankomsthal richting de douane. Hier staat nog een rij van voorgaande vluchten. Ik sluit achter aan de rij. De rij groeit achter mij snel aan. De douaniers maken zich er niet zo druk om. Tergend langzaam handelen zij persoon voor persoon af. Wanneer ik aan de beurt ben, vraagt de douanier ‘hotel?’. Ik laat hem de reservering van het Golden Tulip Serenade in Beiroet zien. Hij vindt het prima en stempelt mijn paspoort. Buiten de aankomsthal tref ik Rami. Hij is de lokale gids en begeleidt de reis voor de komende week. Ik ben de eerste van de groep. Langzaam druppelen de overige reisgenoten binnen. Iedereen stelt zich aan elkaar voor. Ik doe mijn best om de namen te onthouden. Hier heb ik de tijd voor, want het duurt lang voordat ook de laatste deelnemers arriveren. Wanneer de groep compleet is, leidt Rami ons naar de bus.

Libanon - De prachtige ontvangsthal van het Golden Tulip Serenada hotel in Beiroet

Het is inmiddels al over tienen in de avond. Onderweg maken we een stop om geld te wisselen. Rami heeft een afspraak gemaakt met iemand van een wisselkantoor. Hij komt op zijn brommertje aanrijden en stapt in de bus. De officiële koers voor het Libanese Pond is 15.000 Pond voor één euro. De wisselkoers op straat is echter zes keer zo hoog. Ik wissel honderd euro’s. Even later zit ik met negen miljoen Libanese Pond in mijn handen. Ik ben de komende dagen miljonair. Het hotel ligt in de wijk Hamra in het centrum van Beiroet. Het hotel en vooral de hal zien er prachtig uit. Hoewel ik een kamer op indeling geboekt heb, krijg ik eigen hotelkamer. Ik heb de indruk dat dit voor iedereen geldt. Ik weet alleen niet hoeveel mensen een kamer alleen geboekt hebben en hoeveel op indeling. De ruime kamer ligt op de derde verdieping. Hoewel het al laat is, ga ik nog even met een groepje op pad om iets te eten. In een café staat de voetbal aan op meerdere schermen. De halve finale UEFA Champions league. Snel worden extra tafels voor ons geplaatst. Ik heb geen trek in een uitgebreide maaltijd. Gezamenlijk bestellen we mezze, een verzameling kleine gerechtjes. Samen met een biertje een prima keuze. Om kwart voor één ga ik naar bed.